გა­სულ კვი­რას, თბი­ლის­ში კი­დევ ერთი ტრა­გე­დია დატ­რი­ალ­და. 16 წლის მა­რი­ამ ჩავ­ლე­იშ­ვი­ლი 31-ე ქარ­ხნის მიმ­დე­ბა­რე ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე გარ­დაც­ვლი­ლი იპო­ვეს. მარ­თა­ლია, სის­ხლის სა­მარ­თლის საქ­მე ძა­ლო­ვა­ნებ­მა 115-ე მუხ­ლით აღ­ძრეს, რაც თვით­მკვლე­ლო­ბამ­დე მიყ­ვა­ნას ნიშ­ნავს, მაგ­რამ უკვე გარ­კვე­უ­ლია, რომ გო­გო­ნას თავი არ მო­უკ­ლავს და სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვებს საქ­მე­ზე კვა­ლი­ფი­კა­ცი­ის შეც­ვლა ან საქ­მის და­ხურ­ვა მო­უ­წევთ.

პირ­ვე­ლა­დი დათ­ვა­ლი­ე­რე­ბით, გარ­დაც­ვლილს ძა­ლა­დო­ბის კვა­ლი არ აღე­ნიშ­ნე­ბა. თავ­და­პირ­ვე­ლად სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცია, რომ მა­რი­ა­მი მოკ­ლუ­ლია, არ დას­ტურ­დე­ბა. სა­ვა­რა­უ­დოდ, გო­გო­ნა ქუ­ჩა­ში წა­იქ­ცა, გო­ნე­ბა და­კარ­გა და გა­ი­ყი­ნა. მისი ცხე­და­რი პრო­ზექ­ტუ­რა­ში გა­და­ას­ვე­ნეს და ალ­ბათ ექ­სპერ­ტი­ზის დას­კვნა მოგ­ვი­ა­ნე­ბით გახ­დე­ბა ცნო­ბი­ლი.

უკვე გარ­კვე­უ­ლია, რომ შა­ბათს, 1-ელ თე­ბერ­ვალს, მა­რი­ა­მი და მისი მე­გობ­რე­ბი თოვლში სა­გუნ­და­ოდ გა­ვიდ­ნენ. კარ­გა ხანს იგუნ­და­ვეს, შემ­დეგ იქვე იპო­ვეს პა­ტა­რა ფარ­დუ­ლი, ცე­ცხლი და­ან­თეს, საჭ­მე­ლი შე­ჭა­მეს და სას­მე­ლიც და­ლი­ეს. მე­გობ­რე­ბი ერ­თად ერ­თო­ბოდ­ნენ, თუმ­ცა მა­რი­ა­მი მათ მალე და­ემ­შვი­დო­ბა, რად­გან ახ­ლობ­ლის და­ბა­დე­ბის დღე­ზე მი­დი­ო­და. ამის შემ­დეგ გო­გო­ნას­თან კონ­ტაქ­ტი შე­წყდა. სა­ღა­მოს 9-ის ნა­ხე­ვარ­ზე დე­დამ მა­რი­ა­მის ძებ­ნა და­ი­წყო. სა­ტე­ლე­ფო­ნი ზა­რებს არ პა­სუ­ხობ­და და აფო­რი­ა­ქე­ბულ­მა დე­დამ ჯერ მე­გობ­რებ­თან მო­ი­კი­თხა მა­რი­ა­მი. როცა მათ­გან შე­ი­ტყო, რომ გო­გო­ნა კარ­გა ხნის წა­სუ­ლი იყო, დახ­მა­რე­ბის­თვის სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვებს მი­მარ­თა. იმ ღა­მეს უშე­დე­გოდ ეძებ­დნენ გო­გო­ნას, მე­ო­რე დღეს ძა­ლო­ვა­ნებს მა­რი­ა­მის თა­ნაკ­ლა­სე­ლე­ბი და მე­გობ­რე­ბიც ეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ და გო­გო­ნა რკი­ნიგ­ზის ლი­ან­დაგ­თან ახ­ლოს, ორმა გო­გო­ნამ გა­ყი­ნუ­ლი იპო­ვა. შემ­თხვე­ვის ად­გი­ლი ცო­ტა­თი მო­შო­რე­ბუ­ლია იმ ად­გი­ლი­დან, სა­დაც მა­რი­ა­მი გუნ­და­ობ­და. ფარ­დულ­თან ნა­პოვ­ნია პლასტმა­სის ერთჯე­რა­დი ჭი­ქე­ბი და ალ­კოჰო­ლუ­რი სას­მე­ლი.

ბუ­ნებ­რი­ვია, ძა­ლო­ვა­ნებ­მა უკვე დაჰ­კი­თხეს ყვე­ლა ის ადა­მი­ა­ნი, ვინც იმ დღეს მა­რი­ამ­თან ერ­თად იყო. ჯერ­ჯე­რო­ბით ისი­ნი მომ­ხდარ­ზე კო­მენ­ტარს არ აკე­თე­ბენ. ფაქ­ტზე გა­მო­ძი­ე­ბა გრძელ­დე­ბა. დაჰ­კი­თხეს ასე­ვე მისი სკო­ლის დი­რექ­ტო­რი და პე­და­გო­გე­ბიც.

უფრო მეტი ინ­ფორ­მა­ცი­ის მო­სა­პო­ვებ­ლად იმ კერ­ძო სკო­ლა­ში მი­ვე­დი, სა­დაც მა­რი­ა­მი სწავ­ლობ­და. ის მოს­კო­ვის პროს­პექ­ტზე მდე­ბა­რე კერ­ძო სკო­ლა "და­ვი­თი­ა­ნის" მოს­წავ­ლე იყო. ცოტა აგ­რე­სი­უ­ლად დაგ­ვხვდნენ სკო­ლის დი­რექ­ტო­რი და პე­და­გო­გე­ბი.

"და­ვი­ღა­ლეთ ამ­დე­ნი ჟურ­ნა­ლის­ტით, ჩვენ რა უნდა გი­თხრათ? რა გინ­დათ ჩვენ­გან, ეს არ მომ­ხდა­რა სკო­ლის პე­რი­ოდ­ში. შა­ბათს მოხ­და და თან ჩვე­ნი სკო­ლის მოს­წავ­ლე­ე­ბი არც ყო­ფი­ლან მა­რი­ამ­თან ერ­თად", - მი­თხრა სკო­ლის დი­რექ­ტორ­მა, ქალ­ბა­ტონ­მა ნა­ნამ, თუმ­ცა მა­ინც და­ვი­თან­ხმე, რომ გო­გო­ნა­ზე ესა­უბ­რა. სკო­ლის პე­და­გო­გე­ბიც მა­რი­ამს და­დე­ბი­თად ახა­სი­ა­თე­ბენ და მომ­ხდა­რით შე­წუ­ხე­ბუ­ლე­ბი არი­ან.

ნანა ზუ­რა­ბიშ­ვი­ლი, "და­ვი­თი­ა­ნის" სკო­ლის დი­რექ­ტო­რი:

- მა­რი­ა­მი ჩვენს სკო­ლა­ში ერთი წე­ლია სწავ­ლობს. ადრე, "აფ­რი­კის" და­სახ­ლე­ბა­ში მდე­ბა­რე 94-ე სა­ჯა­რო სკო­ლა­ში სწავ­ლობ­და. აქ იმი­ტომ გად­მო­ვი­და, რომ უკე­თე­სი გა­ნათ­ლე­ბა მი­ე­ღო. ჯო­ბია, მის ყო­ფილ სკო­ლა­ში მიხ­ვი­დეთ, იქ უფრო მეტს შე­ი­ტყობთ მა­რი­ა­მზე. იქ უფრო მეტი შე­იძ­ლე­ბა გი­თხრან ამ ბავ­შვზე, მის ფსი­ქი­კა­ზე, ცხოვ­რე­ბა­ზე. მარ­თა­ლია, ჩვენ კარ­გად მისი გაც­ნო­ბაც ვერ მო­ვას­წა­რით, მაგ­რამ ცუდს ვე­რა­ფერს გე­ტყვით. ძა­ლი­ან კარ­გი გო­გო­ნა იყო, - კო­მუ­ნი­კა­ბე­ლუ­რი. გულ­ჩა­თხრო­ბი­ლი არ ყო­ფი­ლა, აქაც მალე გა­ი­ჩი­ნა მე­გობ­რე­ბი. ჩვენს სკო­ლა­ში კარ­გი და­ხა­სი­ა­თე­ბით გად­მო­ვი­და. პა­რას­კევს იყო სკო­ლა­ში, პრე­ტექ­სტე­ბიც ჩა­ა­ბა­რა და ჩვე­უ­ლებ­რი­ვად, წა­ვი­და სახ­ლში. ეს ტრა­გი­კუ­ლი შემ­თხვე­ვა შა­ბათს მოხ­და. ვი­ცით, რომ იმ დღეს მა­რი­ა­მი და მისი მე­გობ­რე­ბი პირ­ველ თოვლში სა­გუნ­და­ოდ გა­ვიდ­ნენ. ბევ­რნი იყ­ვნენ, მას­თან ერ­თად იქ იყო ჩვე­ნი სკო­ლის ორი მოს­წავ­ლეც, მაგ­რამ ისი­ნი წა­მო­სუ­ლან. იქ ძი­რი­თა­დად მა­რი­ა­მის მე­გობ­რე­ბი იყ­ვნენ, რომ­ლებ­საც ჩვენ არ ვიც­ნობ­დით. თოვლში იგუნ­და­ვეს ბავ­შვებ­მა, მერე იქვე ფარ­დულ­ში გა­შა­ლეს პა­ტა­რა სუფ­რა. ეს შემ­თხვე­ვა ჩვე­ნი სკო­ლი­დან მო­შო­რე­ბით, გა­და­ხუ­რულ ფარ­დულ­ში მოხ­და. ალ­ბათ გა­სარ­თო­ბად და­ლი­ეს ალ­კოჰო­ლი. იქვე იყო "ფან­ტას" ბოთ­ლე­ბი. მერე რა მოხ­და, არ ვი­ცით. ვი­ცით ის, რომ მა­რი­ა­მი მი­დი­ო­და და­ბა­დე­ბის დღე­ზე, მე­გობ­რებს და­ემ­შვი­დო­ბა და წა­ვი­და. დე­დაც იქ ელო­დე­ბო­და. გზა­ში რა მოხ­და, არ ვი­ცით. შე­იძ­ლე­ბა ჩვენც ერ­თად ვი­ყოთ, მერე დავ­შორ­დეთ, მე გზა­ში ფეხი რომ და­მი­ცურ­დეს და მოვ­კვდე, თქვე­ნი ბრა­ლი იქ­ნე­ბა? მა­რი­ამს ალ­ბათ ფეხი და­უ­ცურ­და და შე­იძ­ლე­ბა თავი რა­ღა­ცას და­არ­ტყა. გა­მო­ძი­ე­ბა გა­არ­კვევს ყვე­ლა­ფერს.

- სა­დაც ბავ­შვე­ბი ქე­ი­ფობ­დნენ, იმ ად­გი­ლი­დან დიდი მან­ძი­ლით იყო და­შო­რე­ბუ­ლი გარ­დაც­ვლი­ლი?

- მან­ძი­ლი დიდი არ არის. რო­გორც ჩანს, გა­ჩე­რე­ბა­ზე მი­დი­ო­და, იქი­დან გა­და­ვი­დო­და სა­მან­ქა­ნო გზა­ზე. ცუდი ჩა­სას­ვლე­ლია, დაღ­მარ­თია, ალ­ბათ ფეხი და­უც­და და და­ე­ცა. მე­გობ­რე­ბი ერ­თად 5-დან 7 სა­ა­თამ­დე იყ­ვნენ. ბავ­შვე­ბი 7 სა­ათ­ზე უკვე სახ­ლებ­ში მი­ვიდ­ნენ. ყვე­ლა და­ი­კი­თხა. ბევ­რი ისე­თიც მო­იყ­ვა­ნეს პო­ლი­ცი­ა­ში, ვინც იქ გა­მო­ი­ა­რა. ბავ­შვებს ცე­ცხლი ჰქონ­დათ დან­თე­ბუ­ლი და რო­გორც ჩანს, გამ­ვლე­ლე­ბიც უერ­თდე­ბოდ­ნენ. ძი­რი­თა­დად, მა­რი­ა­მის მე­გობ­რე­ბი იყ­ვნენ. მას ძველ სკო­ლე­ლებ­თა­ნაც ჰქონ­და ურ­თი­ერ­თო­ბა და ალ­ბათ ისი­ნი იყ­ვნენ. მა­რი­ა­მი ჩვენ­მა სკო­ლის მოს­წავ­ლე­ებ­მა იპო­ვეს, თით­ქოს იწვა და ეძი­ნა. შე­იძ­ლე­ბა ალ­კოჰოლ­მაც იმოქ­მე­და და ცუ­დად გახ­და. იმა­საც ამ­ბო­ბენ, რომ გული აწუ­ხებ­და. ექ­სპერ­ტი­ზა და­ად­გენს ყვე­ლა­ფერს. ბა­ტო­ნე­ბიც ახა­ლი მოხ­დი­ლი ჰქონ­და და ამი­ტომ ან­ტი­ბი­ო­ტი­კებ­საც იღებ­და. რო­გორც ვი­ცით, ამ­დენ ბავ­შვს ერთი ბოთ­ლი სას­მე­ლი ჰქონ­და. ალ­ბათ ეს მისი ბე­დის­წე­რა იყო. ძა­ლი­ან კარ­გი ბავ­შვე­ბი გვყავს სკო­ლა­ში. ვცდი­ლობთ, კარ­გი ოჯა­ხის შვი­ლე­ბი, კარ­გი ბავ­შვე­ბი მი­ვი­ღოთ. ასე­თი იყო მა­რი­ა­მიც. ერ­თა­დერ­თი, რა­ზეც შე­ნიშ­ვნას იღებ­და, ის იყო, რომ სულ იპ­რან­ჭე­ბო­და, - ცოტა და­იგ­რძე­ლე კაბა და ნუ წა­ის­ვამ პო­მა­და­სო, მას­წავ­ლებ­ლე­ბი საყ­ვე­დუ­რობ­დნენ. გაპ­რან­ჭვა უყ­ვარ­და. სარ­კის წინ რამ­დენ­ჯე­რაც გა­ივ­ლი­და, იმ­დენ­ჯერ პო­მა­დას ის­ვამ­და. მეც ასე ვარ, სულ გვერ­დით მი­დევს პო­მა­და. რომ იპო­ვეს, მა­ში­ნაც თით­ქოს ეძი­ნა, წი­თე­ლი პო­მა­და ჰქონ­და ტუჩ­ზე. იქვე იყო მისი ჩან­თა. ყვე­ლას­თან მე­გობ­რუ­ლი იყო, ძა­ლი­ან დაგ­ვწყვი­ტა გული. მისი ოჯა­ხი სა­ში­ნელ დღე­შია. დე­დამ და­უ­რე­კა და 9-ის ნა­ხე­ვარ­ზე და­ი­წყეს ძებ­ნა. მე­გობ­რებ­მა უთხრეს, წა­მო­ვი­დაო. ყველ­გან ეძებ­დნენ, მერე მო­ბი­ლუ­რის ან­ძით დად­გინ­და, რომ ამ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე ფიქ­სირ­დე­ბო­და მისი ტე­ლე­ფო­ნი. რას იფიქ­რებ­დნენ, რომ ლი­ან­დაგ­თან იყო? პო­ლი­ცი­ას­თან ერ­თად ჩვე­ნი სკო­ლის ბავ­შვე­ბიც ეძებ­დნენ და ორმა გო­გო­ნამ იპო­ვა ცხე­და­რი, ისი­ნიც შო­კი­რე­ბუ­ლი არი­ან. დიდი სტრე­სი მი­ი­ღეს, ის­ტე­რი­კა­ში ჩაც­ვივ­დნენ, წი­ოდ­ნენ და კი­ოდ­ნენ ბავ­შვე­ბი. ამ ერთი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში არ ყო­ფი­ლა შემ­თხვე­ვა, რომ მის­თვის სკო­ლა­ში უცხოს მო­ე­კი­თხოს. სკო­ლის კარი ჩა­კე­ტი­ლია, ვი­დე­ოთ­ვა­ლი გვაქვს ოთა­ხებ­შიც და გა­რე­თაც. ვე­ლო­დე­ბით გა­მო­ძი­ე­ბას.

მა­რი­ა­მის მე­გობ­რებ­თან სა­უ­ბა­რი ვერ შევ­ძე­ლი. სკო­ლის დი­რექ­ტო­რის გან­მარ­ტე­ბით, ბავ­შვე­ბის მშობ­ლებ­მა თქვეს უარი მათ შვი­ლებ­თან გა­სა­უბ­რე­ბა­ზე.

იმ სკო­ლა­შიც წა­ვე­დი, სა­დაც მა­რი­ამ­მა 9 კლა­სი და­ამ­თავ­რა. აქ სწავ­ლობს ამ­ჟა­მად მა­რი­ა­მის პა­ტა­რა და­ი­კო და მათი მოს­წავ­ლე იყო მა­რი­ა­მის უფ­რო­სი ძმაც.

სკო­ლის დი­რექ­ტორ­მა, ქალ­ბა­ტონ­მა მა­რი­ნა ჩა­გა­ნა­ვამ გარ­დაც­ვლი­ლი გო­გო­ნა და­დე­ბი­თად და­ა­ხა­სი­ა­თა. მას ყო­ფილ დამ­რი­გე­ბელ­თან ან რო­მე­ლი­მე პე­და­გოგ­თან შეხ­ვედ­რა ვთხო­ვე. კლა­სე­ლებ­თან შეხ­ვედ­რა­ზე პირ­და­პირ უარი თქვა, - მშობ­ლე­ბის თან­ხმო­ბის გა­რე­შე ამას ვერ შევ­ძლე­ბო. თუმ­ცა, პე­და­გოგს, ქალ­ბა­ტონ ლელა შვე­ლი­ძეს შე­მახ­ვედ­რა. ქალ­ბა­ტო­ნი ლელა ძა­ლი­ან წუხ­და მა­რი­ა­მის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის გამო. ისიც მი­თხრა, მის ოჯახ­საც ვიც­ნობ და იქ სა­ში­ნე­ლე­ბა ტრი­ა­ლებს, სა­შინ­ლად გა­ნიც­დი­ან მშობ­ლე­ბიო. "მა­რი­ა­მი ძა­ლი­ან კარ­გი გო­გო­ნა იყო, ჩვენს სკო­ლა­ში 9 კლა­სამ­დე და­დი­ო­და.

გა­წო­ნას­წო­რე­ბუ­ლი ბავ­შვი იყო, სა­შუ­ა­ლო დო­ნე­ზე სწავ­ლობ­და, ძა­ლი­ან კო­მუ­ნი­კა­ბე­ლუ­რი გახ­ლდათ. ყვე­ლას გვიყ­ვარ­და და მომ­ხდა­რით შე­წუ­ხე­ბუ­ლე­ბი ვართ. არ ვი­ცით, რე­ა­ლუ­რად რა მოხ­და იქ. პრო­ფე­სი­ით ფსი­ქო­ლო­გი ვარ და კარ­გად ვიც­ნობ­დი ამ გო­გო­ნას ში­ნა­გან სამ­ყა­როს. გულ­ჩა­თხრო­ბი­ლი არ ყო­ფი­ლა. ძა­ლი­ან კარგ ოჯახ­ში გა­ი­ზარ­და. შეძ­რუ­ლე­ბი ვართ მომ­ხდა­რით", - მი­თხრა ქალ­ბა­ტონ­მა ლელა შვე­ლი­ძემ.

ამ დროს მის კა­ბი­ნეტ­ში ერთი თა­ნამ­შრო­მე­ლი შე­მო­ვი­და და და­ჟი­ნე­ბით მო­ი­თხო­ვა ლე­ლას გა­რეთ გას­ვლა. - ინ­ტერ­ვი­უს ვწერთ, ცოტა ხან­ში და­გე­ლა­პა­რა­კე­ბი, - უთხრა ქალ­ბა­ტონ­მა ლე­ლამ. გა­ირ­კვა, რომ ის დი­რექ­ტო­რის გა­მოგ­ზავ­ნი­ლი იყო. რა­ტომ­ღაც უცებ სკო­ლის დი­რექ­ტორ­მა მი­ი­ღო გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა, რომ სკო­ლის პე­და­გო­გებს მა­რი­ა­მზე არ უნდა ესა­უბ­რათ და ჩემ­თან შეხ­ვედ­რა ყვე­ლას აუკ­რძა­ლა. შე­წუხ­და ქალ­ბა­ტო­ნი ლელა, რად­გან ინ­ტერ­ვი­უს შე­წყვე­ტა შუა გზა­ში მო­უხ­და. მო­მი­ბო­დი­შა. ამის შემ­დეგ მან­და­ტუ­რი გა­მოჩ­ნდა და იძუ­ლე­ბუ­ლი გავ­ხდი, შე­ნო­ბა და­მე­ტო­ვე­ბი­ნა.

არ ვიცი, რისი შე­ე­შინ­და დი­რექ­ტორ მა­რი­ნა ჩა­გა­ნა­ვას. იმის ხომ არა, რომ იმ სა­ბე­დის­წე­რო წუ­თე­ბამ­დე მა­რი­ამ­თან ერ­თად მისი სკო­ლის მოს­წავ­ლე­ე­ბიც იყ­ვნენ და ამა­ზე კი­თხვას დავ­სვამ­დი? მარ­თა­ლია, უფრო მე­ტად მა­რი­ა­მის ცხოვ­რე­ბა­ზე ინ­ფორ­მა­ცი­ის გა­გე­ბა მსურ­და და ამი­ტომ მი­ვა­კი­თხე მის ყო­ფილ სკო­ლას, მაგ­რამ იქი­დან გაწ­ბი­ლე­ბუ­ლი წა­მო­ვე­დი. არა­და, პე­და­გო­გებს დიდი სურ­ვი­ლი ჰქონ­დათ, სიყ­ვა­რუ­ლით ესა­უბ­რათ ამ პა­ტა­რა გო­გო­ნა­ზე.

მა­რი­ა­მის ცხე­და­რი 94-ე სკო­ლი­დან რამ­დე­ნი­მე მეტრში, მა­მი­დის სახ­ლში ეს­ვე­ნა. უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი იყო სამ­ძი­მარ­ზე მი­სუ­ლი ჭი­რი­სუ­ფალ­თან. ტი­როდ­ნენ მა­რი­ა­მის მე­გობ­რე­ბიც. ყო­ფი­ლი კლა­სე­ლე­ბიც უკა­ნას­კნე­ლად გა­მო­ე­თხოვ­ნენ საყ­ვა­რელ მე­გო­ბარს, რომ­ლის და­ღუპ­ვას ძა­ლი­ან გა­ნიც­დი­ან. ოჯა­ხის წევ­რე­ბი იმ­დე­ნად თავ­ზარ­და­ცე­მუ­ლე­ბი არი­ან, რომ მომ­ხდარ­ზე სა­უ­ბა­რი არ სურთ. 4 თე­ბერ­ვალს მა­რი­ა­მის ცხე­და­რი თბი­ლი­სი­დან ჩო­ხა­ტა­უ­რის რა­ი­ო­ნის სო­ფელ ბუკ­ნარ­ში გა­და­ას­ვე­ნეს, სა­დაც ბა­ბუა ცხოვ­რობს და მას იქ დაკ­რძა­ლა­ვენ.

მისი სიკ­ვდი­ლის რე­ა­ლურ მი­ზეზს იმე­დია, გა­მო­ძი­ე­ბა და­ად­გენს.

თეა ხურ­ცი­ლა­ვა

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)