ქართული კლუბური ცხოვრების სექსსიმბოლოები

კლუ­ბუ­რი ცხოვ­რე­ბის მოყ­ვა­რულ გო­გო­ნებს, დი­ჯე­ე­ბის - "დუ­გა და ჯო­ბი­კას" ნახ­ვა ჩვე­ნი ჟურ­ნა­ლის ფურ­ც­ლებ­ზე ალ­ბათ ძა­ლი­ან გა­უ­ხარ­დე­ბათ, რად­გან რო­გორც ჩვენ­მა რეს­პონ­დენ­ტებ­მა აღ­ნიშ­ნეს, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი პო­პუ­ლა­რო­ბით ისი­ნი სწო­რედ გო­გო­ნებ­ში სარ­გებ­ლო­ბენ. რა­ტომ აირ­ჩი­ეს ეს პრო­ფე­სია და რა ხდე­ბა სა­ღა­მო­ო­ბით თბი­ლი­სის კლუ­ბებ­ში - ამის შე­სა­ხებ თა­ვად მოგ­ვიყ­ვე­ბი­ან.

- მე, გი­ორ­გი დუ­გაშ­ვი­ლი და გუ­გა ჯო­ბა­ვა - დე­ი­დაშ­ვი­ლე­ბი ვართ. მუ­სი­კი­სად­მი სიყ­ვა­რუ­ლი ორი­ვეს ბავ­შ­ვო­ბი­დან მოგ­ვ­ყ­ვე­ბა. გუ­გა ჩემ­ზე ცო­ტა­თი პა­ტა­რაა, მაგ­რამ ჩვენ შო­რის ასა­კობ­რი­ვი სხვა­ო­ბა არ იგ­რ­ძ­ნო­ბა. ერ­თ­მა­ნეთს ძა­ლი­ან კარ­გად ვუ­გებთ და სა­ერ­თო საქ­მე­შიც ყო­ველ­თ­ვის შე­თან­ხ­მე­ბუ­ლად ვმოქ­მე­დებთ.

- რამ­დე­ნი წლის ხარ?

- მე 26-ის, გუ­გა კი 17 წლი­საა.

- რამ­დე­ნი ხა­ნია, რაც ამ სფე­რო­ში საქ­მი­ა­ნობთ?

გუ­გა:

- სულ რა­ღაც ერ­თი წე­ლია, თუმ­ცა სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გარ­კ­ვე­უ­ლი ნა­წი­ლი უკ­ვე გვიც­ნობს და ჩვე­ნი შე­მოქ­მე­დე­ბის შემ­ფა­სებ­ლე­ბიც არი­ან. რო­ცა დი­ჯე­ო­ბა გა­დავ­წყ­ვი­ტეთ, პირ­ველ ეტაპ­ზე არ გვქონ­და აპა­რა­ტუ­რა, რომ­ლის გა­რე­შეც ჩვე­ნი შე­მოქ­მე­დე­ბის წარ­მო­ჩე­ნა წა­რმო­უდ­გე­ნე­ლი იყო. ამ პრო­ფე­სი­ა­ში სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ძა­ლი­ან არა­ჯან­სა­ღი კონ­კუ­რენ­ციაა. ცდი­ლობ­დე და მუ­შა­ობ­დე იმის­თ­ვის, რომ ყვე­ლა­ზე მა­გა­რი იყო, ეს გა­სა­გე­ბი და მი­სა­ღე­ბია. თუმ­ცა და­უმ­სა­ხუ­რებ­ლად აკ­რი­ტი­კო სხვა, რო­მე­ლიც შენ ბევ­რად გჯო­ბია, ეს მი­უ­ღე­ბე­ლია. აი, ასე­თი არა­ჯან­სა­ღი კონ­კუ­რენ­ცი­ის პი­რო­ბებ­ში გა­მოჩ­ნ­და ერ­თი კე­თი­ლი ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­მაც დახ­მა­რე­ბის ხე­ლი გა­მოგ­ვი­წო­და. ეს გახ­ლავთ გი­ორ­გი გუ­ჭი­ა­უ­რი, რო­მელ­საც სა­დი­ჯეო სფე­რო­ში "ბუ­ჩოდ" იც­ნო­ბენ. მან გვათხო­ვა სა­კუ­თა­რი აპა­რა­ტუ­რა და მოგ­ვ­ცა იმის სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი გაგ­ვევ­ლო. მი­სი ამ საქ­ცი­ე­ლის გა­მო გა­ო­ცე­ბუ­ლე­ბი ვი­ყა­ვით. ასე­თი რამ ჩვენ­თ­ვის წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი იყო...

- პირ­ვე­ლად სად და­უ­კა­რით?

- პირ­ვე­ლად ერთ-ერთ კლუბ­ში და­ვუ­კა­რით, რის­თ­ვი­საც მის მეს­ვე­უ­რებს დიდ მად­ლო­ბას ვუხ­დით. მი­ვე­დით მათ­თან და სა­კუ­თა­რი თა­ვი შევ­თა­ვა­ზეთ, რა­ზეც უარი არ გვითხ­რეს. თავ­და­პირ­ვე­ლად ძა­ლი­ან და­ბა­ლი ეტა­პი­დან და­ვიწყეთ. შემ­დეგ, უკ­ვე სე­რი­ო­ზულ მუ­სი­კა­ზე გა­და­ვე­დით. ნელ-ნე­ლა, ეტა­პობ­რი­ვად გან­ვ­ვი­თარ­დით.

- აპა­რა­ტუ­რის პრობ­ლე­მა მო­აგ­ვა­რეთ?

- დი­ახ, ამის პრობ­ლე­მაც მოგ­ვარ­და. ჩვენ უკ­ვე სა­კუ­თარ მუ­სი­კას ვქმნით.

- რა­ტომ გა­დაწყ­ვი­ტეთ დი­ჯე­ო­ბა?

- დი­ჯე­ო­ბის სურ­ვი­ლი უცებ, მე და გი­ორ­გის ქუ­ჩა­ში სე­ირ­ნო­ბი­სას ექ­ს­პ­რომ­ტად გაგ­ვიჩ­ნ­და. ხში­რად ვსა­უბ­რობ­დით მუ­სი­კა­ზე, რად­გან, რო­გორც უკ­ვე გი­ორ­გიმ გითხ­რათ, ეს ჩვე­ნი საყ­ვა­რე­ლი სფე­როა. მე ბავ­შ­ვო­ბი­დან სცე­ნა­ზე ვი­დე­ქი. კარ­გად ვმღე­რი. სხვა­დას­ხ­ვა კონ­ცერ­ტ­ზე გა­მოვ­დი­ო­დი... მუ­სი­კი­სად­მი ასეთ­მა ძლი­ერ­მა სიყ­ვა­რულ­მა მიგ­ვიყ­ვა­ნა იქამ­დე, რომ ეს საქ­მე დაგ­ვეწყო, რა­შიც დი­დი ენერ­გია და შრო­მა ჩავ­დეთ.

- "დუ­გა და ჯო­ბი­კა" - ასე­თი სა­ხე­ლით გიც­ნო­ბენ კლუ­ბუ­რი ცხოვ­რე­ბის მოყ­ვა­რუ­ლე­ბი. რო­გორ იშიფ­რე­ბა თქვე­ნი სა­ხელ­წო­დე­ბა?

გი­ორ­გი:

- დუ­გა მე - გი­ორ­გი დუ­გაშ­ვი­ლი, ჯო­ბი­კა - გუ­გა ჯო­ბა­ვაა: გვა­რე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე შე­ვარ­ჩი­ეთ ეს სა­ხე­ლი და გა­ა­მარ­თ­ლა კი­დეც (ი­ღი­მის). 2012 წლის სექ­ტემ­ბერ­ში შევ­ქ­მე­ნით ჩვე­ნი დუ­ე­ტი. დი­დი ამ­ბი­ცია გვაქვს იმი­სა, რომ ჩვე­ნი შე­მოქ­მე­დე­ბა საზღ­ვარ­გა­რე­თაც გა­ვი­ტა­ნოთ. რამ­დე­ნად მო­ვა­ხერ­ხებთ ამას, ჯერ ვერ გეტყ­ვით.

- გარ­და იმი­სა, რომ დი­ჯე­ე­ბი ხართ, სხვა პრო­ფე­სია თუ გაქვთ?

- მე პრო­ფე­სი­ით ექი­მი-სტო­მა­ტო­ლო­გი ვარ, ილი­ას უნი­ვერ­სი­ტე­ტის დოქ­ტო­რან­ტი. ამ­ჟა­მად ვმუ­შა­ობ სა­დი­სერ­ტა­ციო თე­მა­ზე: "სა­ხის მი­და­მო­ე­ბის ტკი­ვი­ლე­ბი, მი­სი დაც­ვა და გავ­ლე­ნა ცხოვ­რე­ბის ხა­რის­ხ­ზე". კი­დევ ვარ "სპე­ცი­ალ სმა­ი­ლის" კლი­ნი­კუ­რი დი­რექ­ტო­რი სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში. ეს ორ­გა­ნი­ზა­ცია ეხ­მა­რე­ბა შეზღუ­დუ­ლი შე­საძ­ლებ­ლო­ბის მქო­ნე პი­რებს და ხელს უწყობს მათ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას­თან ადაპ­ტა­ცი­ასა და ინ­ტეგ­რა­ცი­ას.

- გუ­გა, შენ რა პრო­ფე­სი­ის­კენ მი­გი­წევს გუ­ლი?

- მე ჯერ პრო­ფე­სია არ ამირ­ჩე­ვია, აბი­ტუ­რი­ენ­ტი ვარ.

- სა­ინ­ტე­რე­სოა, ექიმ­მა კაც­მა დი­ჯე­ო­ბა რა­ტომ გა­დაწყ­ვი­ტე?

გი­ორ­გი:

- ჩე­მი ოჯა­ხის ყვე­ლა წევ­რი მუ­სი­კა­ლუ­რი ნი­ჭი­თაა და­ჯილ­დო­ე­ბუ­ლი, ამი­ტო­მაც ბავ­შ­ვო­ბი­დან ყო­ველ­თ­ვის კარგ მუ­სი­კას ვუს­მენ­დი, რა­მაც ჩემს მუ­სი­კა­ლუ­რო­ბა­ზე დი­დი გავ­ლე­ნა იქო­ნია. მა­მი­და­ჩე­მი კომ­პო­ზი­ტო­რია, მა­მა­ჩე­მი მარ­თა­ლია, პრო­ფე­სი­ით ექი­მია, მაგ­რამ არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვად უკ­რავს რო­ი­ალ­ზე და მღე­რის. ბა­ბუა ცნო­ბი­ლი გი­ნე­კო­ლო­გი იყო. დე­და­ჩე­მიც და დე­ი­და­ჩე­მიც ექი­მე­ბი არი­ან. ოჯა­ხუ­რი ტრა­დი­ცი­ი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, მეც ექი­მო­ბა გა­დავ­წყვი­ტე. მუ­სი­კის სიყ­ვა­რუ­ლი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე კი დი­ჯე­ო­ბა და­ვიწყე, ეს ჩე­მი მე­ო­რე პრო­ფე­სიაა. ბავ­შ­ვო­ბი­დან ვუკ­რავ­დი რო­ი­ალ­სა და გი­ტა­რა­ზე... დღეს­დღე­ო­ბით მე და გუ­გამ შევ­ქ­მე­ნით ჩვე­ნი სა­კუ­თა­რი ბრენ­დი, რო­მელ­საც "ზი­პი ჰო­ლი­დე­ი" და­ვარ­ქ­ვით.

- რა­ტომ "ზი­პი ჰო­ლი­დე­ი"? რას ნიშ­ნავს?

- "ზი­პი" ნიშ­ნავს ენერ­გი­ულს, "ჰო­ლი­დე­ი" კი - დას­ვე­ნე­ბის დღეს. გა­მო­ვი­და "ე­ნერ­გი­უ­ლი დას­ვე­ნე­ბის დღე". სწო­რედ ენერ­გი­ულ და სა­ინ­ტე­რე­სო დას­ვე­ნე­ბის დღეს ვთა­ვა­ზობთ ხოლ­მე კლუბ­ში მო­სულ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას. "ზი­პი ჰო­ლი­დე­ის" აქვს სა­კუ­თა­რი ლო­გო მწვა­ნე ფერ­ში, "ზჰ" ინი­ცი­ა­ლე­ბით. "ზი­პი ჰო­ლი­დე­ის" სა­ხელ­წო­დე­ბის ივენ­თე­ბის სე­რია, არის კრე­ა­ტი­უ­ლი და ენერ­გი­უ­ლი გარ­თო­ბის მოყ­ვა­რუ­ლე­ბის­თ­ვის. ყო­ველ­თ­ვის ვცდი­ლობთ, რომ კლუბ­ში მო­სულ სტუმ­რებს ახა­ლი და სა­ინ­ტე­რე­სო მუ­სი­კა შევ­თა­ვა­ზოთ.

- კოქ­ტე­ი­ლე­ბის მომ­ზა­დე­ბაც ხომ არ გე­ხერ­ხე­ბათ?

გუ­გა:

- დი­ახ, "დუ­გა და ჯო­ბი­კას" აქვს სა­კუ­თა­რი ბრენ­დის სა­ხელ­წო­დე­ბის კოქ­ტე­ი­ლე­ბი, რო­მე­ლიც მწვა­ნე ფერ­შია და სა­კუ­თა­რი ხე­ლით ვამ­ზა­დებთ კი­დეც. გვყავს ასე­ვე სა­თა­მა­შო - "მის­ტერ ზი­პი", რო­მე­ლიც ივენ­თებ­ზე მუ­დამ ჩვენ გვერ­დი­თაა.

- ამ ერ­თი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში თუ გქო­ნი­ათ შან­სი, რო­მე­ლი­მე უცხო­ელ დი­ჯე­ის­თან ერ­თად და­გეკ­რათ?

- სა­ერ­თოდ ჩვე­ნი დი­დი სურ­ვი­ლია, რომ ჩვე­ნი მუ­სი­კა საზღ­ვარ­გა­რეთ გა­ვი­ტა­ნოთ. ეს მარ­ტო სურ­ვი­ლი არ არის, ამის­თ­ვის ძა­ლი­ან ბევრს ვმუ­შა­ობთ. შარ­შან ზაფხულ­ში ბა­თუმ­ში ყოფ­ნის პე­რი­ოდ­ში, მოგ­ვე­ცა იმის სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ უცხო­ელ დი­ჯე­ებ­თან ერ­თად დაგ­ვეკ­რა. ეს ჩვენ­თ­ვის ძა­ლი­ან სა­სი­ა­მოვ­ნო იყო. შემ­დეგ, რო­ცა ისი­ნი სა­კუ­თარ ქვე­ყა­ნა­ში დაბ­რუნ­დ­ნენ, "ფე­ის­ბუ­კის" გვერ­დ­ზე დაგ­ვი­ტო­ვეს კო­მენ­ტა­რი, სა­დაც მად­ლო­ბას გვიხ­დიდ­ნენ პარ­ტ­ნი­ო­რო­ბის­თ­ვის. ეს ნამ­დ­ვი­ლად სა­სი­ა­მოვ­ნო იყო.

- სხვა დი­ჯე­ე­ბის­გან რით გან­ს­ხ­ვავ­დე­ბით?

- ჩვენ ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლე­ბი ვართ კრე­ა­ტი­უ­ლო­ბა­ზე, ახა­ლი და სა­ინ­ტე­რე­სო მუ­სი­კის შექ­მ­ნა­ზე. არი­ან დი­ჯე­ე­ბი, რომ­ლე­ბიც სა­კუ­თარ თავ­ზე ძა­ლი­ან ბევრს მუ­შა­ო­ბენ, არი­ან ისე­თე­ბიც, რო­მელ­თაც სა­კუ­თა­რი თა­ვი უკ­ვე ყვე­ლაფ­რის მცოდ­ნე ჰგო­ნი­ათ და არა­ფერს ახალს აღარ ქმნი­ან. ჩვენ კი იმ კა­ტე­გო­რი­ის დი­ჯე­ე­ბი ვართ, რომ­ლე­ბიც მუ­დამ მუ­შა­ო­ბენ იმის­თ­ვის, რომ ჩვე­ნი მუ­სი­კის ინ­ტე­რე­სი მუ­დამ ჰქონ­დეთ კლუ­ბუ­რი ცხოვ­რე­ბის მოყ­ვა­რუ­ლებს.

- კონ­კ­რე­ტუ­ლად რა მუ­სი­კას უკ­რავთ?

- ამ საქ­მი­ა­ნო­ბის დაწყე­ბის­თა­ნა­ვე კონ­კ­რე­ტუ­ლად "პროგ­რე­სივ ჰა­უ­სის" ჟან­რი ავირ­ჩი­ეთ. ძი­რი­თა­დად, ამ ხა­ზით ვუკ­რავთ. თუმ­ცა შეგ­ვიძ­ლია, სხვა­დას­ხ­ვა მუ­სი­კა­ლურ ჟან­რ­შიც და­ვუკ­რათ. ძი­რი­თა­დად კი, "ზი­პი ჰო­ლი­დე­ის" ივენ­თებ­ზე "პროგ­რე­სივ ჰა­უ­სის" "დიფ ჰა­უსს" ანუ - მე­ლო­დი­ურ ჰა­უსს და "ტეკ ჰა­უსს" ვუკ­რავთ. არ­სე­ბობს კი­დევ პოპ-ჟან­რი, რო­მე­ლიც არაპ­რო­ფე­სი­უ­ლია, თუმ­ცა ხან­და­ხან არის სი­ტუ­ა­ცია, რო­ცა იძუ­ლე­ბუ­ლე­ბი ვართ, პოპ-ჟან­რ­შიც და­ვუკ­რათ. სხვა­თა შო­რის, "პოპს", ე.წ. "პაპ­სას" ბევრ კლუბ­ში უკ­რა­ვენ, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში ძი­რი­თა­დად ამ მიმ­დი­ნა­რე­ო­ბას მის­დე­ვენ.

- "პაპ­სა­ში" ცნო­ბილ ჰი­ტებს გუ­ლის­ხ­მობთ?

გი­ორ­გი:

- დი­ახ. "პაპ­სა" არაპ­რო­ფე­სი­უ­ლი ჟან­რია. რო­ცა კლუბ­ში სა­ცეკ­ვა­ოდ, გა­სარ­თო­ბად მი­დი­ხარ, ცნო­ბი­ლი ჰი­ტე­ბის მოს­მე­ნა არ უნ­და გინ­დო­დეს. ეს სიმ­ღე­რე­ბი სახ­ლ­შიც შე­იძ­ლე­ბა ჩარ­თო, მო­უს­მი­ნო და იცეკ­ვო კი­დეც. ჩვენ დი­დი სურ­ვი­ლი გვაქვს, რომ ჩვე­ნი მუ­სი­კით ისეთ სა­ერ­თა­შო­რი­სო ფეს­ტი­ვა­ლებ­ზე მოხ­ვ­დეთ, რო­გო­რი­ცაა "თუ­მო­როუ ენ­დი", "ულ­ტ­რა მი­უ­ზიკ ფეს­ტი­ვა­ლი". ეს ყვე­ლა­ფე­რი, რა თქმა უნ­და, დიდ შრო­მას­თა­ნაა და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი... ყო­ველ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, ამის ამ­ბი­ცია გვაქვს, ვნა­ხოთ, რა იქ­ნე­ბა. ვწუხ­ვართ იმა­ზე, რომ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში დი­ჯე­ე­ბის ფეს­ტი­ვა­ლი არ ტარ­დე­ბა.

- თქვე­ნი აზ­რით, ეს პრო­ფე­სია მომ­გე­ბი­ა­ნია?

გუ­გა:

- ვფიქ­რობთ, რომ სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში არც ერ­თი პრო­ფე­სია არ არის მომ­გე­ბი­ა­ნი. იმის­თ­ვის, რომ გა­გიც­ნონ და გა­ღი­ა­რონ, ჯერ აუცი­ლებ­ლად უცხო­ეთ­ში უნ­და წახ­ვი­დე და იქ მი­აღ­წიო წარ­მა­ტე­ბას, ამის გა­რე­შე სა­კუ­თარ ქვე­ყა­ნა­ში სა­თა­ნა­დო და­ფა­სე­ბას ვერ მი­ი­ღებ. დი­ჯე­ო­ბა სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში, ფი­ნან­სუ­რი თვალ­საზ­რი­სით, და­უ­ფა­სე­ბე­ლია, საზღ­ვარ­გა­რეთ კი ეს პრო­ფე­სია სარ­ფი­ან საქ­მედ ით­ვ­ლე­ბა.

- კლუბ­ში თქვენს მო­სას­მე­ნად, ძი­რი­თა­დად, რა კა­ტე­გო­რიის ადა­მი­ა­ნე­ბი და­დი­ან?

გი­ორ­გი:

- ეს იმა­ზეა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, თუ რა მუ­სი­კას უკ­რავთ იმ კონ­კ­რე­ტულ დღეს. რო­ცა კლუბ­ში "პროგ­რე­სივ ჰა­უსს" ვუკ­რავთ, მა­შინ კლუბ­ში სხვა კა­ტე­გო­რი­ის ადა­მი­ა­ნე­ბი მო­დი­ან. პრო­ფე­სი­უ­ლი მუ­სი­კის მსმე­ნე­ლე­ბი, ძი­რი­თა­დად, მა­მა­კა­ცე­ბი არი­ან, ხო­ლო "პაპ­სა" უფ­რო მან­დი­ლოს­ნებს მოს­წონთ.

- კლუბ­ში უფ­რო თი­ნე­ი­ჯე­რე­ბი და­დი­ან?

- ვერ ვიტყ­ვი, რომ მარ­ტო თი­ნე­ი­ჯე­რე­ბი და­დი­ან. იქ მო­სუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბის ასა­კი 18 წლი­დან იწყე­ბა. კონ­კ­რე­ტუ­ლი ასა­კი გან­საზღ­ვ­რუ­ლი არ არის. შე­იძ­ლე­ბა, ასა­კი­ან ადა­მი­ან­საც წა­აწყ­დეთ. "პროგ­რე­სივ ჰა­უ­სი", რო­მელ­საც ჩვენ ვუკ­რავთ, არის გან­ვი­თა­რე­ბა­დი მუ­სი­კა, რომ­ლი­და­ნაც ძა­ლი­ან დი­დი ენერ­გია მო­დის, ვი­თარ­დე­ბა და შემ­დეგ კულ­მი­ნა­ცი­ას აღ­წევს. ერ­თი ნა­წი­ლი მე­ლო­დი­უ­რია, მე­ო­რე - ენერ­გი­უ­ლი. პირ­ველ ნა­წილ­ში უს­მენ და მე­ო­რე­ში - კი მი­ღე­ბულ ენერ­გი­ას ცეკ­ვით, ბო­ლომ­დე ხარ­ჯავ. ჩვენს ივენ­თებ­ზე ჯან­სა­ღი გარ­თო­ბაა. ქარ­თ­ვე­ლებს ზო­გა­დად, ცეკ­ვის კომ­პ­ლექ­სი აქვთ. სა­ნამ ალ­კო­ჰოლს მი­ი­ღე­ბენ, ცეკ­ვა უჭირთ. რო­ცა კლუბ­ში მო­სუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბი­დან და­დე­ბი­თი მუხ­ტი მო­დის ანუ აქ­ტი­უ­რო­ბენ, ცეკ­ვა­ვენ ჩვენს მუ­სი­კა­ზე, ამ დროს ჩვენ მე­ტი ენერ­გი­ით ვუკ­რავთ. ამ მხრივ უცხო­ელ სტუმ­რებ­თან უფ­რო კარ­გად ვგრძნობთ ხოლ­მე თავს, რად­გან მათ არ აქვთ ცეკ­ვის კომ­პ­ლექ­სი და შე­სა­ბა­მი­სად, კარ­გა­დაც ერ­თო­ბი­ან.

- ახალ წელს ალ­ბათ რო­მე­ლი­მე კლუბ­ში შეხ­ვ­დით, არა?

- ახალ წელს სახ­ლ­ში შევ­ხ­ვ­დით და შემ­დეგ კლუბ­ში წა­ვე­დით, სა­დაც მთე­ლი ღა­მე ვუკ­რავ­დით. სა­ერ­თოდ, ახალ წელს ყო­ველ­თ­ვის ოჯახ­ში ვხვდე­ბით ხოლ­მე.

- ძნე­ლი არ არის, მთე­ლი ღა­მე დაკ­ვ­რა და იმის ყუ­რე­ბა, თუ რო­გორ ერ­თო­ბი­ან სხვე­ბი?

- არა, პი­რი­ქით, რო­ცა მო­სუ­ლი სტუმ­რე­ბი კმა­ყო­ფი­ლე­ბი არი­ან და კარ­გად ერ­თო­ბი­ან, ჩვენ უფ­რო აზარ­ტ­ში შევ­დი­ვართ და ენერ­გი­უ­ლად ვუკ­რავთ.

- ალ­ბათ გო­გო­ნებ­ში პო­პუ­ლა­რო­ბით სარ­გებ­ლობთ, არა?

გუ­გა:

- სა­ერ­თოდ, დი­ჯე­ე­ბი გო­გო­ნე­ბის მხრი­დან ყო­ველ­თ­ვის ყუ­რადღე­ბის ცენ­ტ­რ­ში არი­ან. უყუ­რადღე­ბო­ბას არც ჩვენ ვუ­ჩი­ვით. კლუბ­ში გო­გო­ნე­ბი ჩვენ­თან ხში­რად ფლირ­ტა­ო­ბენ. ამ დროს ძი­რი­თა­დად, ჩვე­ნი საქ­მით ვართ და­კა­ვე­ბუ­ლები და სხვა რა­ღა­ცე­ბის­თ­ვის ვერ ვიც­ლით ხოლ­მე (ი­ცი­ნის).

- ტე­ლე­ფო­ნის ნომ­რებს არ გთხო­ვენ ხოლ­მე?

- დი­ახ, ასე­თი რა­ღა­ცე­ბი ხში­რად ხდე­ბა. გა­აჩ­ნია გო­გოს - თუ სა­ინ­ტე­რე­სო ადა­მი­ა­ნია და ამა­ვე დროს, ვი­ზუ­ა­ლუ­რა­დაც კარ­გია, რა­ტომ არ შე­იძ­ლე­ბა ტე­ლე­ფო­ნის ნო­მე­რიც მივ­ცეთ და სხვა დროს შევ­ხ­ვ­დეთ კი­დეც?! ბევ­რი მათ­გა­ნი "ფე­ის­ბუ­კის" გვერ­დ­ზეც გვე­კონ­ტაქ­ტე­ბა... მოკ­ლედ, ჩ­ვე­ნი ფა­ნე­ბი ძა­ლი­ან აქ­ტი­უ­რო­ბენ, არც ერთ ჩვენს ივენთს არ აც­დე­ნენ, ივენ­თებ­ზე ჩვე­ნი ლო­გო­ი­ა­ნი მა­ი­სუ­რე­ბით მო­დი­ან და გვამ­ხ­ნე­ვე­ბენ.

- შეყ­ვა­რე­ბუ­ლე­ბი გყავთ?

- ჯერ­ჯე­რო­ბით ჩვე­ნი გუ­ლე­ბი თა­ვი­სუ­ფა­ლია (ი­ცი­ნის).

- მოგ­წონთ ისე­თი გო­გო­ნე­ბი, რომ­ლე­ბიც ყო­ველღა­მე კლუბ­ში გა­სარ­თო­ბად მო­დი­ან?

- ასეთ გო­გო­ნებს სე­რი­ო­ზუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბის­თ­ვის ვერ აღ­ვიქ­ვამთ. შე­იძ­ლე­ბა, კლუბ­ში გა­სარ­თო­ბად კვი­რა­ში ერ­თხელ წახ­ვი­დე, მაგ­რამ ყო­ველ­დღე იქ სი­ა­რუ­ლი გო­გო­ნე­ბის მხრი­დან ლა­მა­ზი არ არის. ყო­ველ შემ­თხ­ვე­ვა­ში, ეს ჩემ­თ­ვის მი­უ­ღე­ბე­ლია. თან, სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში გო­გო­ნე­ბი კლუბ­ში იმის­თ­ვის არ და­დი­ან, რომ იცეკ­ვონ და გა­ერ­თონ, რო­გორც წე­სი, იქ ბი­ჭე­ბის გა­საც­ნო­ბად და­დი­ან. კლუ­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის თავ­შეყ­რის ად­გი­ლია, სა­დაც ადა­მი­ა­ნე­ბი ერ­თ­მა­ნეთს ეკონ­ტაქ­ტე­ბი­ან.

- გი­ორ­გი, თქვი, რომ სტო­მა­ტო­ლო­გი ხარ. თუ ყო­ფი­ლა ისე­თი შემ­თხ­ვე­ვა, რომ კლუბ­ში შემ­თხ­ვე­ვით, რო­მე­ლი­მე შენს პა­ცი­ენტს შეხ­ვედ­რო­დი?

- კი, მსგავ­სი შემ­თხ­ვე­ვა ბევ­რი მქო­ნია, წი­ნადღეს ჩემ­თან კბი­ლი რომ და­უბ­ჟე­ნია და მე­ო­რე დღეს კლუბ­ში ჩემს ივენ­თ­ზე მი­ნა­ხავს. მცნო­ბენ, რა თქმა უნ­და. ბევ­რი მო­დის და მე­კითხე­ბა, აზუს­ტებს, ის ვარ თუ არა, ვინც ვგო­ნი­ვარ; ნა­წი­ლი თავს იკა­ვებს და უბ­რა­ლოდ გა­ო­ცე­ბუ­ლი თვა­ლე­ბით მი­ყუ­რებს.

- ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი თუ და­დი­ან იმ კლუბ­ში, სა­დაც თქვენ უკ­რავთ?

- დი­ახ. ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი უფ­რო იმ დღე­ებ­ში და­დი­ან, რო­ცა გან­საზღ­ვ­რუ­ლია, რომ იმ სა­ღა­მოს "პაპ­სა" უნ­და და­ვუკ­რათ. ზო­გა­დად სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში ელექ­ტ­რო­ნუ­ლი მუ­სი­კა "სვეც­კუ­რად" არ ით­ვ­ლე­ბა.

სოფო ჭონიშვილი

ჟურნალი ”გზა”

(გამოდის ხუთშაბათობით)