თავისკვეთა წმინდისა და პატიოსნისა იოანე ნათლისმცემლისა

დღევანდელ დღეს ეკლესია მძიმე მარხვით ხვდება-სწორედ ამ დღეს მოჰკვეთეს თავი მას, ვისზეც უფალმა ბრძანა, რომ არ შობილა მასზე აღმატებული ადამიანთა შორის. 11 სექტემბერს, ჰეროდეადას სურვილითა და ჰეროდეს ბრძანებით, ჰეროდიადას ლანგრით მიართვეს წმინდა იოანე ნათლისმცემლის მოჭრილი თავი.

მაგრამ მანამდე. . .

ისრაელში მცხოვრებ წყვილს, ელისაბედსა და ზაქარიას, რომლებიც კეთილმსახური ცხოვრებით გამოირჩეოდნენ, შვილი არ ეძლეოდა. ზაქარია მღვდელმსახური იყო. ერთხელ იერუსალიმის ტაძრის საკურთხეველში შევიდა, რათა საკმეველი ეკმია ღვთისათვის. უამრავი ხალხი ესწრებოდა გარეთ ღვთისმსახურებას. ამ დროს მთავარანგელოზი გაბრიელი იხილა, საკურთხევლის მარჯვენით მდგომარე, რომელმაც აუწყა მას: "შეისმნეს ვედრებანი შენნი, და ცოლმან შენმან ელისაბედ გიშვეს შენ ძე და უწოდი სახელი მისი იოვანე" (ლუკა, 1, 13). მაგრამ ზეციურმა მაცნემ ისიც გაუმხილა ღვთისმსახურს, რომ ეს მხოლოდ მისი, ზაქარიას ოჯახის, სიხარული არ იქნებოდა: "მრავალთა შობასა მისსა განიხარონ. რამეთი იყოს დიდ წინაშე უფლისა და ღვინოი და თაფლუჭი არა სუას და სულითა წმიდითა აღივსოს მიერვე დედის მუცლით მისითგან. და მრავალნი ძეთა ისრაელისათაგანნი მოაქცინეს უფლისა, ღმრთისა მათისა" (ლუკა, 1, 14-16). ეს ყრმა, წინასწარმეტყველთან ერთად, მესიის წინამორბედიც უნდა ყოფილიყო: "და იგი თავადი პირველად განვიდეს წინაშე მისსა სულითა და ძალითა ელიაისითა მოქცევად გულნი მამათანი შვილთა მიმართ და ურჩნი გონებითა მართალთაითა განმზადებად უფლისა ერი მომზადებული" (ლუკა, 1, 17).

და, რადგან არ დაიჯერა ზაქარიამ საკუთარი და მეუღლის ასაკის გამო, განრისხდა ზეციური მაცნე და უთხრა, რომ ამ ურწმუნოებისათვის დაისჯებოდა-დამუნჯდებოდა, ვიდრე თავად არ იხილავდა აღსრულებულ სასწაულს. ასეც მოხდა.

გავიდა ხანი და იშვა ყრმა, რომელსაც, ანგელოზის გამოცხადების თანახმად, იოანე უწოდეს.

ორ წლამდე მშობლების სახლში იზრდებოდა კეთილმოშიშებითა და კრძალულებით. მერე კი, იძულებული გახდა, დედასთან ერთად უდაბნოში გახიზნულიყო: უსჯულო ჰეროდემ, იესო ქრისტეს მოკვლის მიზნით, ბეთლემში ყველა ორ წლამდე ასაკის ვაჟის ამოწყვეტა ბრძანა. 14 000 ყრმა მოისრა იმ დღეს ბეთლემში "და სტიროდა რაქელ შვილთა თვისთა". ზაქარია იერუსალიმში დარჩა, რადგან მღვდელმთავრის მოვალეობა უნდა შეესრულებინა. და საკურთხეველს დააკლეს მეომრებმა იმის გამო, რომ არ გაამხილა გახიზნული შვილის ადგილ-სამყოფელი.

იხილეთ სტატიის სრული ვერსია