"მი­მაჩ­ნია, რომ კარ­გი მკი­თხვე­ლი ვარ. სა­ინ­ტე­რე­სო ნა­წარ­მო­ე­ბი გან­ტვირ­თვის სა­უ­კე­თე­სო სა­შუ­ა­ლე­ბაა", - ამ­ბობს "კა­ცე­ბის შოუს" თა­ნა­წამ­ყვა­ნი, ირაკ­ლი ვახ­ტან­გიშ­ვი­ლი. ყვე­ლა­ზე დიდი ინ­ტე­რე­სით მხატ­ვრულ ლი­ტე­რა­ტუ­რას ეც­ნო­ბა. შე­მეც­ნე­ბი­თი ჟან­რიც იზი­დავს. ერთი კარ­გი ნა­წარ­მო­ე­ბის წა­კი­თხვას შვე­ბუ­ლე­ბის პე­რი­ოდ­შიც აპი­რებს, მაგ­რამ წიგ­ნი ჯერ არ შე­ურ­ჩე­ვია.

პრე­ამ­ბუ­ლის მა­გი­ერ

- ირაკ­ლი, ცოტა ხნის წინ "ღა­მის შოუს" სტუ­დი­ა­ში კას­ტინ­გი გქონ­დათ გა­მო­ცხა­დე­ბუ­ლი, ხომ?

- მარ­თა­ლია, გვქონ­და.

- ახა­ლი გა­და­ცე­მის­თვის ან ფილ­მის გა­და­სა­ღე­ბად ხომ არ ემ­ზა­დე­ბით?

- ჩვენ ყო­ვე­ლი სე­ზო­ნის ბო­ლოს კას­ტინგს ვა­ცხა­დებთ, - შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ჯგუ­ფის გა­და­ხა­ლი­სე­ბა სა­ჭი­როა. პე­რი­ო­დუ­ლად ახა­ლი მსა­ხი­ო­ბე­ბი შე­მოგ­ვყავს. ეს ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი პრო­ცე­სია. ახლა შეს­ვე­ნე­ბის პე­რი­ო­დი გვაქვს და მო­მა­ვა­ლი სე­ზო­ნი­დან გა­და­ცე­მებ­ზე მუ­შა­ო­ბას ახა­ლი ენერ­გი­ით შე­ვუდ­გე­ბით.

- მა­ყუ­რე­ბელს რა სი­ახ­ლეს სთა­ვა­ზობთ?

- ამ სი­ახ­ლე­ებ­ზე ოდ­ნავ მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ვი­ლა­პა­რა­კოთ. იდე­ე­ბი არის, მაგ­რამ ჯერ გა­მოკ­ვე­თი­ლი არა­ფე­რია.

- დას­ვე­ნე­ბას სად აპი­რებ?

- ჯერ ეგეც კი არ მო­მი­ფიქ­რე­ბია.

- ხომ არ შე­გირ­ჩე­ვია წიგ­ნი, რო­მელ­საც დას­ვე­ნე­ბის დღე­ებ­ში წა­ი­კი­თხავ?

- ჯერ ამა­ზე არ მი­ფიქ­რია, მაგ­რამ აუ­ცი­ლებ­ლად ერთ კარგ ნა­წარ­მო­ებს მა­ინც წა­ვი­კი­თხავ.

- პრო­ზა უფრო გიყ­ვარს თუ პო­ე­ზია?

- პრო­ზა. პო­ე­ზია არ მიყ­ვარს.

- ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი პერ­სო­ნა­ჟე­ბი­დან გა­მორ­ჩე­უ­ლად რო­მე­ლი გიყ­ვარს?

- ბავ­შვო­ბა­ში მინ­დო­და, ათო­სი გა­მეც­ნო, მერე შერ­ლოკ ჰოლმსმა და­მა­ინ­ტე­რე­სა.

- ახლა?

- ახლა ვიცი, რომ პერ­სო­ნა­ჟე­ბი რე­ა­ლურ ცხოვ­რე­ბა­ში არ არ­სე­ბო­ბენ.

- ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი თა­მა­შე­ბი გი­ზი­დავს?

- რა თქმა უნდა, მომ­წონს. ასე­თი თა­მა­შე­ბი­დან ბევ­რი რა­მის სწავ­ლა შე­იძ­ლე­ბა.

- კარ­გი მეხ­სი­ე­რე­ბა გაქვს?

- ვერ ვი­ტყვი, რომ ძა­ლი­ან კარ­გი მეხ­სი­ე­რე­ბა მაქვს. სა­შუ­ა­ლო შე­იძ­ლე­ბა ეწო­დოს.

- წიგ­ნი მო­გი­პა­რავს?

- თურ­ქეთ­ში ყოფ­ნი­სას ერთ-ერთი სას­ტუმ­რო­დან წა­მო­ვი­ღე. უფრო სწო­რად - გავცვა­ლე. ჩემი წიგ­ნი იქ დავ­ტო­ვე და სას­ტუმ­როს წიგ­ნი წა­მო­ვი­ღე. ამ საქ­მე­ში ჩემი თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე გი­ორ­გი ჯა­ნე­ლი­ძე იყო. ერ­თად ვი­ქურ­დეთ.

- შენ რომ ვინ­მემ წიგ­ნი მოგ­პა­როს, არ გაბ­რაზ­დე­ბი?

- გავ­ბრაზ­დე­ბი, მაგ­რამ ხში­რად, გა­ნა­თხოვ­რე­ბულ­მა წიგნ­მა და­ვი­წყე­ბა იცის. თა­ვად თუ არ მო­ი­ტა­ნა, შე­იძ­ლე­ბა, ვერც გა­ვიხ­სე­ნო, ვინ წა­ი­ღო.

- ერ­თმა ბრძენ­მა თქვა: თუ ბევ­რი ფული და­კარ­გე, არა­ფე­რი და­გი­კარ­გავს. თუ მე­გო­ბა­რი და­კარ­გე, ბევ­რი რამე და­გი­კარ­გავს, ხოლო თუ "ის" და­კარ­გე, ყვე­ლა­ფე­რი და­გი­კარ­გავს. რა არის "ის"?

- სინ­დი­სი არ უნდა და­კარ­გო.

- ვერ შე­გე­და­ვე­ბი, მაგ­რამ ამ შემ­თხვე­ვა­ში ბრძე­ნი რწმე­ნას გუ­ლის­ხმობ­და.

- სინ­დი­სი, რწმე­ნა და იმე­დი არ უნდა და­კარ­გო.

- რო­მელ სო­ფელ­ში და­ი­ბა­და ნიკო ფი­როს­მა­ნი?

- ვერ ვიხ­სე­ნებ.

- მირ­ზა­ან­ში.

- ე! ეგ ხომ ვი­ცო­დი, ავჩ­ქარ­დი.

- ახლა ერთ გა­მო­ცა­ნას გე­ტყვი: ქალი და კაცი გზა­ზე მი­დი­ან. მათ ვი­ღაც და­ემ­გზავ­რე­ბა და ჰკი­თხავს, - ერ­თმა­ნე­თის რა ხარ­თო? ქალი უპა­სუ­ხებს, - ამ კა­ცის დედა ჩემი დე­დის დე­დამ­თი­ლი­აო. გა­მო­ი­ცა­ნი, ვინ არი­ან ერ­თმა­ნე­თის­თვის ქალი და კაცი?

- მამა-შვი­ლი.

- სად არის კუნ­ძუ­ლი რო­დო­სი, სა­დაც ცნო­ბი­ლი სა­ოც­რე­ბა მდე­ბა­რე­ობ­და?

- ეგე­ო­სის ზღვა­ში.

- ჟი­რაფს მეტი კის­რის მალა აქვს თუ ბე­ღუ­რას?

- რა­ო­დენ გა­საკ­ვი­რიც უნდა იყოს, ბე­ღუ­რას მეტი კის­რის მალა აქვს.

- რა ჰქვია ვაშ­ლის არაყს?

- არ ვიცი.

- კალ­ვა­დო­სი.

- ვიცი, რომ ვაშ­ლის ღვი­ნოს სიდ­რი ჰქვია.

- "ქა­ლის არ მეს­მის,/ (ვბორ­გავ და ვხვნე­ში)... რამ­დე­ნი გეს­ლი მქო­ნია ნეკნ­ში". ვინ არის ამ სი­ტყვე­ბის ავ­ტო­რი?

- ხომ გი­თხა­რი, პო­ე­ზია არ მიყ­ვარს-მეთ­ქი.

- ნიკო გო­მე­ლა­ურს ეკუთ­ვნის. სკო­ლა­ში მა­თე­მა­ტი­კას კარ­გად სწავ­ლობ­დი?

- პო­ე­ზი­ა­ზე კარ­გად ვიცი.

- გაქვს 7 ქვა, რო­მელ­თა წო­ნაა: 1 კგ; 2 კგ; 3 კგ და ა.შ - 7 კგ. ეს ქვე­ბი 4 ყუთ­ში ისე გა­და­ა­ნა­წი­ლე, რომ თი­თო­ე­ულ­ში ერ­თნა­ი­რი წონა იყოს.

- (პა­უ­ზის შემ­დეგ) ერთ ყუთ­ში მო­ვა­თავ­სებთ 1 და 6 კი­ლოგ­რა­მი­ან ქვებს, მე­ო­რე­ში? - 2 და 5-კი­ლოგ­რა­მი­ა­ნებს, მე­სა­მე­ში - 3 და 4, ხოლო მე­ო­თხე­ში - 7-ს.

- რას აკე­თებ­და ბალ­ზა­კი, როცა სა­კუ­თარ თავ­ზე ლა­პა­რა­კობ­და?

- არ ვიცი.

- გე­ნი­ა­ლუ­რი ადა­მი­ა­ნე­ბი­სად­მი პა­ტი­ვის­ცე­მის ნიშ­ნად, ქუდს იხ­დი­და. ვინ შე­არ­ქვა ვაჟა-ფშა­ვე­ლას ეს ფსევ­დო­ნი­მი?

- იმ პი­როვ­ნე­ბის სა­ხელ­სა და გვარს ვერ გე­ტყვი. ვიცი, რომ ვა­ჟას­თან მე­გობ­რობ­და და პე­ტერ­ბურ­გში მას­თან ერ­თად სწავ­ლობ­და.

- დიახ, ეს ადა­მი­ა­ნი დი­მიტ­რი ცის­კა­რიშ­ვი­ლი იყო. რო­მე­ლია ხმელ­თა­შუა ზღვი­სა და ატ­ლან­ტის ოკე­ა­ნის და­მა­კავ­ში­რე­ბე­ლი სრუ­ტე?

- გიბ­რალ­ტა­რი.

- 1801 წლის 12 სექ­ტემ­ბერს სომ­ხე­თის ეკ­ლე­სი­ამ კა­თო­ლი­კოს იო­სებ არ­ღუ­თინ­სკის მე­თა­უ­რო­ბით, თბი­ლის­ში პა­რაკ­ლი­სი გა­და­ი­ხა­და. რა­ტომ?

- არ ვიცი, რა­მეს ზე­ი­მობ­დნენ?

- დიახ, ქარ­თლ-კა­ხე­თის სა­მე­ფოს გა­უქ­მე­ბას ზე­ი­მობ­დნენ. რა ერ­ქვა გუ­ლი­ვერს?

- ვა­ი­მე! (იცი­ნის) გა­ვიხ­სე­ნებ, ლე­მუ­ე­ლი, არა?

- დიახ. ამ­ბო­ბენ, როცა ეს მწე­რა­ლი გარ­და­იც­ვა­ლა, პა­რი­ზის ყვე­ლა სა­როს­კი­პომ გლო­ვა გა­მო­ა­ცხა­დაო.

- ასე­თი ვინ იყო?

- ვერ მი­პა­სუ­ხებ?

- (ფიქ­რობს) გი დე მო­პა­სა­ნი ხომ არა?

- გა­მო­ი­ცა­ნი. ან­და­ზის მი­ხედ­ვით, რა არ და­ი­მა­ლე­ბა თი­ვა­ში?

- ასე­თი ან­და­ზა არ­სე­ბობს, თი­ვა­ში არ და­ი­მა­ლე­ბაო (ფიქ­რობს)? ცე­ცხლი. სწო­რად ვამ­ბობ?

- რა თქმა უნდა. რო­მე­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რუ­ლი გმი­რია ალონ­სო კე­ხა­და: დონ-კი­ხო­ტი, გუ­ლი­ვე­რი, რო­ბინ­ზონ კრუ­ზო თუ გრა­ფი მონ­ტე-კრის­ტო?

- დონ-კი­ხო­ტი.

- რა ერ­ქვა ძველ სა­ბერ­ძნეთ­ში მო­ნას, რო­მელ­საც ბავ­შვე­ბის­თვის თვალ­ყუ­რის დევ­ნე­ბა ევა­ლე­ბო­და?

- არ ვიცი.

- მი­გა­ნიშ­ნებ, დღეს ეს ერთ-ერთი პრო­ფე­სი­ის აღმნიშ­ვნე­ლი სი­ტყვაა. ამ პრო­ფე­სი­ის ადა­მი­ა­ნებს კი ბავ­შვებ­თან აქვთ კავ­ში­რი.

- პე­დი­ატ­რი.

- ცდე­ბი.

- აბა, მას­წავ­ლე­ბე­ლი?

- შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ გა­მო­ი­ცა­ნი, პე­და­გო­გი ერ­ქვა. ჰო­ლან­დი­ის რო­მელ ქა­ლაქ­შია რემ­ბრან­დტის სახლ-მუ­ზე­უ­მი?

- ამ­სტერ­დამ­ში.

- რო­მე­ლი ფრინ­ვე­ლი დებს კვერ­ცხს სხვის ბუ­დე­ში?

- გუ­გუ­ლი.

- სპარ­ტა­ში მოქ­მე­დი ლი­კურ­გეს კა­ნო­ნე­ბის შე­სა­ხებ ალ­ბათ გსმე­ნია...

- რა უნდა მკი­თხო?

- ლი­კურ­გეს კა­ნო­ნე­ბის თა­ნახ­მად, მა­მა­კა­ცის რო­მე­ლი ქმე­დე­ბა ით­ვლე­ბო­და და­ნა­შა­უ­ლად?

- იქ­ნებ მი­ნიშ­ნე­ბა მი­თხრა.

- სა­ვა­რა­უ­დო პა­სუ­ხებს გე­ტყვი: წვე­რის ტა­რე­ბა, უცო­ლო­ბა თუ დიდ­ხანს ძილი?

- წვე­რის ტა­რე­ბას გა­მოვ­რი­ცხავ. ძილი? განა რამ­დენ ხანს უნდა ეძი­ნათ? ალ­ბათ და­ნა­შა­უ­ლად უცო­ლო­ბა ით­ვლე­ბო­და. ინ­ტუ­ი­ცი­აც ამას მე­უბ­ნე­ბა.

- კარ­გი ინ­ტუ­ი­ცია გქო­ნია. სტა­ტის­ტი­კამ და­ამ­ტკი­ცა, რომ ისი­ნი დღე­ში 920 შე­კი­თხვას სვა­მენ. ვინ არი­ან ისი­ნი? მი­გა­ნიშ­ნებ, რო­მე­ლი­მე პრო­ფე­სი­ის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­ზე არ არის ლა­პა­რა­კი.

- რა ვიცი, ჩემი შვი­ლი დღე­ში 1000 შე­კი­თხვას სვამს. ვერ გი­პა­სუ­ხებ.

- შენი შვი­ლი მე­ტად ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე ყო­ფი­ლა. სწო­რი პა­სუ­ხია - ბავ­შვე­ბი.

- (იცი­ნის) თურ­მე გი­პა­სუ­ხე და ვერ მივ­ხვდი.

- უნ­გრე­თის ერთ-ერთი ქა­ლა­ქის არ­ქივ­ში 200 წლის წი­ნან­დე­ლი დო­კუ­მენ­ტი იპო­ვეს, რომ­ლის მი­ხედ­ვი­თაც, ქა­ლა­ქის ზო­გი­ერთ მცხოვ­რებს უნდა გა­და­ე­ხა­და ე.წ. კვამ­ლის გა­და­სა­ხა­დი. ეს თან­ხა სა­ხან­ძრო სამ­სა­ხუ­რის შე­სა­ნა­ხად გა­მო­ი­ყე­ნე­ბო­და. ვის ახ­დე­ვი­ნებ­დნენ ამ გა­და­სა­ხადს?

- ყვე­ლა ზრდას­რულ ადა­მი­ანს.

- ცდე­ბი. გა­და­სა­ხადს მათ ახ­დე­ვი­ნებ­დნენ, ვი­საც ეს მავ­ნე ჩვე­ვა ჰქონ­და.

- მივ­ხვდი, მწე­ვე­ლებს ახ­დე­ვი­ნებ­დნენ.

- კლა­სი­კუ­რი ნიუ-იორ­კუ­ლი სა­უზ­მე გუ­ლის­ხმობს სამ ელე­მენტს. ერთი არის ცხე­ლი, მე­ო­რე - თბი­ლი და მე­სა­მე - ახა­ლი. ცხე­ლი არის ყავა, თბი­ლი - ფუნ­თუ­შა, რა არის ახა­ლი?

- რძე.

- გა­ზე­თი "ნიუ-იორკ თა­იმ­სი". იო­სებ გრი­შაშ­ვი­ლი "ძვე­ლი თბი­ლი­სის ლი­ტე­რა­ტუ­რულ ბო­ჰე­მა­ში" წერს: "ძვე­ლად ქა­ლაქ­გა­რეთ მხო­ლოდ ორი დრო­ის გა­სა­ტა­რე­ბე­ლი ად­გი­ლი არ­სე­ბობ­და. მდა­ბიო ხალ­ხის­თვის - ორ­თა­ჭა­ლის ბა­ღე­ბი და ევ­რო­პუ­ლად გაზ­რდილ­თათ­ვის..."

- ვერ გი­პა­სუ­ხებ.

- მე­ო­რე ად­გი­ლი მუშ­ტა­ი­დის ბაღი იყო. რო­მელ­მა მე­ფემ მო­ა­ხერ­ხა მონ­ღოლ­თა თით­ქმის 100-წლი­ა­ნი ბა­ტო­ნო­ბის შემ­დეგ მათი სა­ქარ­თვე­ლო­დან გან­დევ­ნა?

- გი­ორ­გი ბრწყინ­ვა­ლემ.

- რო­მელ სის­ხლძარ­ღვებ­ში მი­ე­დი­ნე­ბა სის­ხლი ყვე­ლა­ზე ნელა?

- კა­პი­ლა­რებ­ში, არა?

- დიახ. რა ჰქვია ლო­მის შვილს?

- ბოკ­ვე­რი.

- ამ ძაღ­ლის ჯიში სა­ი­დან გაჩ­ნდა, უც­ნო­ბია. ვა­რა­უ­დო­ბენ, რომ მისი სამ­შობ­ლო იყო ინ­დო­ე­თი, სა­ი­და­ნაც შემ­დეგ მოხ­ვდა სა­ბერ­ძნეთ­ში, იუ­გოს­ლა­ვი­ა­ში, ვე­ნე­ცი­ის სა­ნა­პი­რო­ზე. დიდი ხნის მან­ძილ­ზე ეს ჯიში ნაკ­ლე­ბად პო­პუ­ლა­რუ­ლი იყო. ინ­ტე­რე­სი 1960 წლი­დან, დის­ნე­ის მულ­ტფილ­მის გა­მოს­ვლის შემ­დეგ გაჩ­ნდა. და­ა­სა­ხე­ლე ამ ძაღ­ლის ჯიში.

- დალ­მა­ტი­ნე­ლი.

- რა გვა­რია მი­ხე­ილ ჯა­ვა­ხიშ­ვი­ლის პერ­სო­ნა­ჟი - მარ­გო?

- არ მახ­სოვს.

- ყაფ­ლა­ნიშ­ვი­ლი. და­ბო­ლოს, და­ას­რუ­ლე მაქს პლან­კის ცნო­ბი­ლი გა­მო­ნათ­ქვა­მი: "ჭეშ­მა­რი­ტე­ბა არას­დროს იმარ­ჯვებს. უბ­რა­ლოდ, მისი..."

- ვერ და­ვას­რუ­ლებ.

- "...მისი მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ნი იხო­ცე­ბი­ან".

თა­მუ­ნა კვი­ნი­კა­ძე

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)