"ჩავ­თვა­ლე, რომ ჩემი წარ­სუ­ლით, ცოდ­ნი­თა და გა­მოც­დი­ლე­ბით პრე­ზი­დენ­ტო­ბის კან­დი­და­ტის მო­თხოვ­ნე­ბის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბას შევ­ძლებ­დი"," - გა­ნა­ცხა­და "კვი­რის პა­ლიტ­რას­თან" სა­უბ­რი­სას სა­ლო­მე ზუ­რა­ბიშ­ვილ­მა:

- რად­გან საპ­რე­ზი­დენ­ტო არ­ჩევ­ნებ­ში კენ­ჭისყრა გა­და­წყვი­ტეთ, ალ­ბათ, გაქვთ კონ­კრე­ტუ­ლი ამო­ცა­ნა, რაც გინ­დათ, რომ გა­მარ­ჯვე­ბის შემ­თხვე­ვა­ში გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლოთ.

- ახა­ლი კონ­სტი­ტუ­ცი­ის ფარ­გლებ­ში პრე­ზი­დენტს არ გა­აჩ­ნია თა­ვი­სი მოქ­მე­დე­ბის ცალ­კე პროგ­რა­მა. ის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას უნდა შე­ე­ხი­დოს იმ სა­კი­თხებ­ში, სა­დაც ამის სა­ჭი­რო­ე­ბა გაჩ­ნდე­ბა, მა­გა­ლი­თად, სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კა­ში ან კი­დევ სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ სა­კი­თხებ­ში. უშუ­ა­ლოდ ის პო­ლი­ტი­კას არ წარ­მარ­თავს და ყო­ველ­დღი­ურ პო­ლი­ტი­კურ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებ­ში არ უნდა ერე­ო­დეს. თვი­სებ­რი­ვი გან­სხვა­ვე­ბაა იმ კონ­ცეფ­ცი­ის­გან, რო­მელ­საც წარ­მო­ად­გენს სა­ა­კაშ­ვი­ლის პრე­ზი­დენ­ტო­ბა. პრე­ზი­დენ­ტი არ უნდა იქ­ცეს მე­ო­თხე ძა­ლა­უფ­ლე­ბად, მაგ­რამ ამა­ვე დროს, ზოგ შემ­თხვე­ვა­ში, პრე­ზი­დენ­ტმა უნდა შეძ­ლოს რო­გორც ხალ­ხის არ­ჩე­ულ­მა, ამა­ვე ხალ­ხის ხმა მი­აწ­ვდი­ნოს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას. ეს იქ­ნე­ბა აღ­მას­რუ­ლე­ბე­ლი, ანუ მთავ­რო­ბა; კა­ნონ­მდე­ბე­ლი, ანუ პარ­ლა­მენ­ტი თუ სა­სა­მარ­თლოს და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბა. ის უნდა იყოს ამ სა­მე­უ­ლის შო­რის ბა­ლან­სის გა­რან­ტი, რათა აღარ გან­მე­ორ­დეს ის, რაც მოხ­და სა­ა­კაშ­ვი­ლის 9-წლი­ა­ნი რე­ჟი­მის დროს. პრე­ზი­დენ­ტი დამ­ბა­ლან­სე­ბე­ლი და შუ­ა­მა­ვა­ლი უნდა იყოს, თუკი წარ­მო­იშ­ვე­ბა გა­უ­გებ­რო­ბა ან გა­უ­ცხო­ე­ბა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­სა და ხალ­ხს შო­რის.

პრე­ზი­დენ­ტი უნდა იყოს ქვეყ­ნის სახე და ქვეყ­ნის ხმა, მისი იმი­ჯის დამ­ცვე­ლი ქვეყ­ნის სა­ზღვრებ­გა­რეთ. მისი წარ­მო­მად­გენ­ლო­ბი­თი ფუნ­ქცია დი­დია. მას ერის ერ­თი­ა­ნო­ბი­სა და სა­სი­ცო­ცხლო ინ­ტე­რე­სე­ბის დაც­ვა ევა­ლე­ბა. ამი­ტომ არ შე­იძ­ლე­ბა იყოს მი­კერ­ძო­ე­ბუ­ლი ან რო­მე­ლი­მე პარ­ტი­ის, გუნ­დის, ჯგუ­ფის პო­ლი­ტი­კუ­რი მო­საზ­რე­ბე­ბის მა­ტა­რე­ბე­ლი. ხალ­ხის არ­ჩე­უ­ლი უნდა ემ­სა­ხუ­რე­ბო­დეს ყვე­ლას, გა­ნურ­ჩევ­ლად მათი პარ­ტი­უ­ლი, რე­ლი­გი­უ­რი და ეთ­ნი­კუ­რი ნიშ­ნე­ბი­სა.

ამ კონ­ცეფ­ცი­ი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ჩავ­თვა­ლე, რომ ჩემი წარ­სუ­ლით, ცოდ­ნი­თა და გა­მოც­დი­ლე­ბით ამ მო­თხოვ­ნე­ბის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბას შევ­ძლებ­დი. თუ ამ­პარ­ტავ­ნო­ბა­ში არ ჩა­მეთ­ვლე­ბა, ვფიქ­რობ, ვალი ქვეყ­ნის წი­ნა­შე მო­ვი­ხა­დე სა­გა­რეო პო­ლი­ტი­კა­ში, როცა მი­ვაღ­წიე შე­თან­ხმე­ბას რუ­სეთ­თან ბა­ზე­ბის გაყ­ვა­ნა­ზე. ასე­ვე ში­და­პო­ლი­ტი­კა­ში სა­ა­კაშ­ვი­ლის რე­ჟი­მის ავ­ტო­რი­ტა­რიზ­მთან ბრძო­ლით, და­წყე­ბუ­ლი 2005 წლის ნო­ემ­ბერ­ში იპოდ­რომ­ზე და დამ­თავ­რე­ბუ­ლი 2010 წლის ზა­ფხულ­ში რუს­თა­ვე­ლის პროს­პექ­ტზე ას­დღი­ა­ნი აქ­ცი­ისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! თავ­ზე. ამით, მგო­ნი, მეც შე­ვი­ტა­ნე წვლი­ლი ოქ­ტომ­ბრის არ­ჩევ­ნე­ბის გა­მარ­ჯვე­ბა­ში.

პრე­ზი­დენ­ტი ერთი პარ­ტი­ის სახე და ერის და­ყო­ფის ინ­სტრუ­მენ­ტი არ უნდა გახ­დეს, თუმ­ცა მისი არა­პარ­ტი­უ­ლო­ბა არ უნდა ნიშ­ნავ­დეს თა­ვი­სი ხედ­ვის, პო­ზი­ცი­ე­ბი­სა და მკა­ფი­ოდ ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბუ­ლი ქვეყ­ნის გან­ვი­თა­რე­ბის კონ­ცეფ­ცი­ის არ­ქო­ნას. ანუ უპარ­ტიო უკონ­ცეფ­ცი­ოს არ ნიშ­ნავს.

ჩემი ხედ­ვა მე არა­ერ­თხელ წარ­მიდ­გე­ნია ქარ­თვე­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის: სა­ქარ­თვე­ლო ერ­თდრო­უ­ლად ევ­რო­პუ­ლი და ქარ­თულ ღი­რე­ბუ­ლე­ბებ­ზე დამ­ყა­რე­ბუ­ლი, ტრა­დი­ცი­ე­ბის ერ­თგუ­ლი, გახ­სნი­ლი გა­რეთ და შიგ­ნით კი შეკ­რუ­ლი, ტო­ლე­რან­ტი, მაგ­რამ პრინ­ცი­პუ­ლი - ეს არის ჩემი ორი­ენ­ტი­რი.

დღეს რო­გორც არას­დროს, ქვე­ყა­ნას ისე სჭირ­დე­ბა შე­რი­გე­ბა და შენ­დო­ბა. ვინ თუ არა მე, ვინც დღი­დან ჩა­მოს­ვლი­სა გავ­ხდი სა­მიზ­ნე ეგ­რეთ წო­დე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი "ელი­ტის" გა­უ­თა­ვე­ბე­ლი ლან­ძღვის, აგ­რე­სი­ი­სა და სი­ძულ­ვი­ლი­სა, შეძ­ლებს ამის გა­კე­თე­ბას. ეს მაძ­ლევს მო­რა­ლურ უფ­ლე­ბას, რომ შე­რი­გე­ბის აუ­ცი­ლებ­ლო­ბა­ზე ვი­სა­უბ­რო. თუკი 2009 წლის 9 აპ­რილს მი­ვაღ­წი­ეთ, რომ მა­ნამ­დის გა­დამ­ტე­რე­ბულ ძა­ლებ­სა და არ­სე­ბულ პარ­ტი­ას ერ­თობ­ლივ დეკ­ლა­რა­ცი­ა­ზე ხელი მოგ­ვე­წე­რა, ალ­ბათ, შე­რი­გე­ბაც მი­უღ­წე­ვე­ლი არ არის. სა­მეგ­რე­ლო­ში შე­ვარ­დნა­ძის რე­ჟი­მის ჩა­დე­ნი­ლი ცოდ­ვა უნდა აღი­ა­რე­ბულ იქ­ნეს. შე­რი­გე­ბა და ერ­თად დგო­მა ასე­ვე ეხე­ბა სა­ზღვარ­გა­რეთ მცხოვ­რებ ქარ­თვე­ლებს, ვის არა­ფორ­მა­ლურ წარ­მო­მად­გენ­ლა­დაც ვთვლი თავს. ეს იმას ნიშ­ნავს, რომ ქარ­თულ ემიგ­რა­ცი­ას უნდა მი­ე­ცეს თუ არა დაბ­რუ­ნე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა, სულ ცოტა, აღი­ა­რე­ბა მა­ინც მისი ად­გი­ლი­სა ამ ქვე­ყა­ნა­ში. ამ მხრივ მე თავს ვთვლი ემიგ­რა­ცი­ის საპ­რე­ზი­დენ­ტო კან­დი­და­ტად, მე მათი ტკი­ვი­ლი ვიცი, მათი მდგო­მა­რე­ო­ბა, მათი იმე­დი და ყო­ველ­დღი­უ­რი გან­ცდე­ბი. ჩემი კან­დი­და­ტუ­რა (თუკი მი­ღე­ბულ იქნა და უად­გი­ლო შე­ზღუდ­ვე­ბი გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლი არ იქ­ნე­ბა) სიმ­ბო­ლუ­რად გზას გა­უხ­სნის ყვე­ლა ემიგ­რან­ტის არა მხო­ლოდ დაბ­რუ­ნე­ბას სამ­შობ­ლო­ში, არა­მედ ქვეყ­ნის პო­ლი­ტი­კურ და სო­ცი­ა­ლურ ცხოვ­რე­ბა­ში სრუ­ლუფ­ლე­ბი­ა­ნად ჩარ­თვას.

ეს ყვე­ლა­ფე­რი ჩემი კან­დი­და­ტუ­რის მთა­ვა­რი მო­ტი­ვა­ცი­აა. ჩემი ცხოვ­რე­ბის 40 წელი სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ზღვარს გა­რეთ გა­ვა­ტა­რე, მისი კულ­ტუ­რის წარ­დგე­ნა­ში, მის დაც­ვა­ში. იმ დროს, როცა სა­ქარ­თვე­ლოს დის­კრე­დი­ტა­ცია წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის რე­ვან­შის ფორ­მად იქცა და მთა­ვა­რი საზ­რუ­ნა­ვი - ქვეყ­ნის დაც­ვა უფრო და უფრო სა­ჭი­რო ხდე­ბა, ვფიქ­რობ, ამ საქ­მე­შიც შე­მიძ­ლია გა­მო­ვად­გე ქვე­ყა­ნას.

არა­სო­დეს პო­ლი­ტი­კუ­რი ბრძო­ლის მან­ძილ­ზე არ ვყო­ფილ­ვარ მომ­ხრე იმი­სა, რომ ძა­ლა­დო­ბას ძა­ლა­დო­ბით ვუ­პა­სუ­ხოთ. პი­რი­ქით, ჩემი ლა­იტ­მო­ტი­ვი იყო: "არც გა­დატ­რი­ა­ლე­ბა! არც გა­რი­გე­ბა! არ­ჩევ­ნე­ბის გზით გა­მარ­ჯვე­ბა!" და ამ გზამ გა­ა­მარ­თლა. უთუ­ოდ უნდა ით­ქვას, ეს გა­მარ­ჯვე­ბა ვერ და არ იქ­ნე­ბო­და, თუ არა ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლი, რის გა­მოც იგი უკვე შე­ვი­და სა­ქარ­თვე­ლოს ის­ტო­რი­ა­ში.…

და ბო­ლოს ვი­ტყო­დი იმა­საც, რომ დღე­ვან­დელ სა­ქარ­თვე­ლო­ში საპ­რე­ზი­დენ­ტო ფუნ­ქცი­ის შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი ქალი, ემიგ­რა­ცი­ა­ში და­ბა­დე­ბუ­ლი და დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლი, ქვეყ­ნის­თვის გა­მო­სა­დე­გი იქ­ნე­ბა.

- ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­მა გა­ნა­ცხა­და, რომ რამ­დე­ნი­მე თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე გა­ნი­ხი­ლეთ თქვე­ნი კან­დი­და­ტუ­რა. რა შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! გქონ­დათ პრე­მი­ე­რის­გან?

- თა­ნამ­დე­ბო­ბე­ბი ამ გა­გე­ბით არ გან­გვი­ხი­ლავს და არც ჩემი "კან­დი­და­ტუ­რა" რო­მე­ლი­მე თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე. ეს უფრო იყო მზად­ყოფ­ნის გა­მო­ცხა­დე­ბა, ჩემი ად­გი­ლი და­მე­კა­ვე­ბი­ნაა სა­ხელ­მწი­ფოს სამ­სა­ხურ­ში. … იყო სა­უ­ბა­რი (მარ­თა­ლია, უფრო ჩემი მხრი­დან) სა­გა­რეო სა­კი­თხებ­ში მრჩევ­ლის ან პი­რა­დი წარ­მო­მად­გენ­ლის, სა­დაც ჩემი კონ­ტაქ­ტე­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბის დიდი შან­სი მო­მე­ცე­მო­და; იყო სა­უ­ბა­რი უცხო­ეთ­ში მყო­ფი კად­რე­ბის მო­ზიდ­ვა­ზე; მე­რო­ბა­ზე; სა­უ­ბა­რი იყო საპ­რე­ზი­დენ­ტო ფუნ­ქცი­ა­ზეც. მას შემ­დეგ, რაც ალა­სა­ნი­ას სა­კი­თხი დღის წეს­რი­გი­დან ერ­თგვა­რად მო­იხ­სნა, სი­ცა­რი­ე­ლე გაჩ­ნდა და ახლა თა­ვი­სუფ­ლად შე­მიძ­ლია გან­ვა­ცხა­დო, რომ ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილს ჩემ­თვის არც რამე შე­მო­უ­თა­ვა­ზე­ბია ან რამე პი­რო­ბა მო­უ­ცია. ვერ ვი­ტყვი, რომ სი­ტყვა ან იმე­დი გა­მიც­რუა. ამ­დე­ნად მის მი­მართ არა­ნა­ი­რი წყე­ნა ან პრე­ტენ­ზია არ გა­მაჩ­ნია!…გა­მაკ­ვირ­ვა მხო­ლოდ იმან, რომ თურ­მე არ მიც­ნო­ბენ გუნდში. იმე­დია, ეს არ წარ­მო­ად­გენს ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვი­ლის გან­წყო­ბას, რად­გან თუ არა გუნ­დის წევ­რად, მო­კავ­ში­რედ, მომ­ხრედ და გულ­შე­მატ­კივ­რად მა­ინც წარ­მო­მედ­გი­ნა თავი.

- მი­უ­ხე­და­ვად გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ი­სა, რომ შე­საძ­ლოა "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" საპ­რე­ზი­დენ­ტო კან­დი­და­ტი თქვენ ყო­ფი­ლი­ყა­ვით, პრე­მი­ერ­მა გი­ორ­გი მარ­გვე­ლაშ­ვი­ლი და­ა­სა­ხე­ლა. რას იტყვით მას­ზე, რო­გორც თქვენს კონ­კუ­რენტზე და სხვა კან­დი­და­ტებ­ზე?

- არ ვა­პი­რებ ჩა­ვერ­თო იმ არა­სა­ჭი­რო პი­როვ­ნულ გარ­ჩე­ვებ­ში, რაც ზოგ კან­დი­დატს და­წყე­ბუ­ლი აქვს თუნ­დაც ჩემ მი­მართ. მა­გა­ლი­თად, ზოგი კი­თხვის ქვეშ აყე­ნებს ჩემს სა­მარ­თლებ­რივ უფ­ლე­ბებს, მაგ­რამ რი­გი­ა­ნად შეს­წავ­ლი­ლიც არა აქვთ ახა­ლი კონ­სტი­ტუ­ცია და არც მისი შე­საძ­ლო ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ე­ბი. ამი­ტომ მინ­და ვურ­ჩიო - ყვე­ლამ თა­ვის კან­დი­და­ტუ­რას მი­ხე­დოს. არც ის მა­დარ­დებს, თუ ზოგი ჩემს პო­ლი­ტი­კურ გა­მოც­დი­ლე­ბას კი­თხვის ქვეშ თუ აყე­ნებს ან ჩემს დიპ­ლო­მა­ტი­ურ მიღ­წე­ვებს ვერ იხ­სე­ნებს. მთა­ვა­რია, ამომ­რჩე­ვე­ლი რას გა­იხ­სე­ნებს ჩემი შიდა თუ სა­გა­რეო მიღ­წე­ვე­ბი­დან.

იხი­ლეთ ინ­ტერ­ვი­უს სრუ­ლი ვერ­სია