პრო­ფე­სი­ით იუ­რის­ტი გახ­ლავთ. ამ­ჟა­მად მა­გის­ტრა­ტუ­რის პირ­ველ კურ­სზე სწავ­ლობს. "კო­მე­დი შო­უ­ში" შემ­თხვე­ვით მოხ­ვდა. პრე­ზი­დენ­ტის ახალ პა­რო­დისტს - ქარ­თლოს ნატ­როშ­ვილს მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლის მა­ნე­რე­ბი კარ­გად აქვს შეს­წავ­ლი­ლი და "ერუ­დი­ტის" შე­კი­თხვებ­ზეც ძი­რი­თა­დად, პრე­ზი­დენ­ტის ხმით მპა­სუ­ხობ­და. როცა სწო­რი პა­სუ­ხი არ იცო­და, ისე იქ­ცე­ო­და, რო­გორც მისი აზ­რით, ბა­ტო­ნი მი­ხე­ი­ლი იქ­ცე­ვა ხოლ­მე არა­სა­სურ­ვე­ლი შე­კი­თხვე­ბის მოს­მე­ნი­სას...

პრე­ამ­ბუ­ლის მა­გი­ერ

ქარ­თლო­სი გვან­ცა ადა­მი­ას ნა­თე­სა­ვი გახ­ლავთ. ამ გო­გო­ნას ამ­ბა­ვი თით­ქმის მთელ­მა სა­ქარ­თვე­ლომ შე­ი­ტყო. ის თა­ნა­კურ­სელ­მა ბიჭ­მა - ვანო ღონ­ღა­ძემ უნი­ვერ­სი­ტე­ტის მე­სა­მე სარ­თუ­ლი­დან გად­მო­აგ­დო. რო­გორც ამ­ბო­ბენ, გვან­ცა­ზე უი­მე­დოდ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი გახ­ლდათ და გვან­ცა­სა და ქარ­თლო­სის (რომ­ლე­ბიც ნა­თე­სა­ვე­ბი არი­ან) ერ­თად გა­და­ღე­ბუ­ლი ფო­ტოს გამო იეჭ­ვი­ა­ნა... ბუ­ნებ­რი­ვია, ქარ­თლოსს გო­გო­ნას ჯან­მრთე­ლო­ბის შე­სა­ხებ ვკი­თხე.

ქარ­თლოს ნატ­როშ­ვი­ლი:

- გვან­ცა კარ­გად არის. რამ­დე­ნი­მე დღის წინ პა­ლა­ტა­ში ვი­ნა­ხუ­ლე. ვი­სა­უბ­რეთ, 5 წლის წი­ნან­დე­ლი ამ­ბე­ბიც კი გა­ვიხ­სე­ნეთ...

- იმ ინ­ცი­დენტზე რა თქვა?

- ამ თე­მა­ზე ჯერ­ჯე­რო­ბით არ ვე­ლა­პა­რა­კე­ბით... უკვე შინ გა­წე­რეს. წო­ლი­თი რე­ჟი­მი აქვს და­ნიშ­ნუ­ლი...

- გვან­ცას გა­მო­ჯან­მრთე­ლე­ბას ვუ­სურ­ვებთ! შენ კი მი­თხა­რი, - წიგ­ნე­ბის კი­თხვა გიყ­ვარს?

- ვერ გე­ტყვი, რომ თავ­გა­დაკ­ლუ­ლი მკი­თხვე­ლი ვარ, მაგ­რამ ხან­და­ხან ვკი­თხუ­ლობ.

- წიგ­ნის სა­კი­თხა­ვად გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი გა­რე­მო გჭირ­დე­ბა?

- არა. შუა ბა­ზარ­ში ვერ წა­ვი­კი­თხავ, მაგ­რამ სო­ფელ­ში როცა ჩავ­დი­ვარ, ოთახ­ში არ "გა­მო­ვიმ­წყვდე­ვი" ხოლ­მე - წიგნს ეზო­ში ვკი­თხუ­ლობ. შე­იძ­ლე­ბა, იქ ძაღ­ლის ყე­ფაც ის­მო­დეს, ეს ხელს არ მიშ­ლის.

- რა სა­ხის ლი­ტე­რა­ტუ­რა გი­ტა­ცებს?

- ნე­ბის­მი­ერ წიგნს და­ვავ­ლებ ხოლ­მე ხელს, დე­ტექ­ტი­ვი იქ­ნე­ბა თუ სიყ­ვა­რუ­ლის რო­მან­ტი­კუ­ლი ამ­ბა­ვი,

- ყვე­ლა­ფერს ვკი­თხუ­ლობ.

- სკო­ლა­ში რო­გო­რი მოს­წავ­ლე იყა­ვი?

- ვერ ვი­ტყვი, რომ ფრი­ა­დო­სა­ნი, ორო­სა­ნი ან სტა­ბი­ლუ­რი სა­მო­სა­ნი ვი­ყა­ვი. უფრო "კარ­გო­სა­ნი" გახ­ლდით. როცა ხუ­თი­ა­ნებს მი­წერ­დნენ, "მსუ­ქა­ნი" ხუ­თი­ა­ნე­ბი იყო (იღი­მის)!

- აზარ­ტუ­ლი ადა­მი­ა­ნი ხარ?

- ზო­მი­ე­რად.

- ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი თა­მა­შე­ბი თუ გიყ­ვარს?

- არ ვიცი. ამ მხრივ გა­მოც­დი­ლე­ბა არ მაქვს. ძი­რი­თა­დად, ასე­თი თა­მა­შე­ბის­თვის თვალ­ყუ­რის მი­დევ­ნე­ბით ვტკბე­ბი...

- სე­რი­ო­ზულ ქვეყ­ნებ­ში არ­სე­ბუ­ლი სა­სა­ცი­ლო კა­ნო­ნე­ბის შე­სა­ხებ თუ გსმე­ნია?

- კი, კი, რა­ღა­ცას ყური მოვ­კა­რი: კა­ტის ან ქათ­მის მკვლე­ლო­ბის­თვის სას­ჯე­ლი რომ აქვთ და­წე­სე­ბუ­ლი, ხომ? ეს კა­ნო­ნი სა­ქარ­თვე­ლოს არ მო­ერ­გე­ბა! ვი­ღა­ცამ ინ­და­უ­რი მოკ­ლას და ამის გამო დავ­სა­ჯოთ? კი, ბა­ტო­ნო, მაგ­რამ მა­შინ იმით უნდა დავ­სა­ჯოთ, რომ სუფ­რა იკის­როს!..

- თუ იცი, რო­მელ ქვე­ყა­ნა­ში არ შე­იძ­ლე­ბა ღო­რის­თვის "ნა­პო­ლე­ო­ნის" და­ძა­ხე­ბა?

- სა­დაც უნდა იყოს, მაგ კა­ნონს ვგმობ! ღორს რაც გინ­და, ის და­უ­ძა­ხე! ძა­ლი­ან გთხოვთ, რა: ამ შე­კი­თხვის პა­სუ­ხი კი არ უნდა ვე­ძე­ბოთ, არა­მედ, სა­დაც ეს კა­ნო­ნი არ­სე­ბობს, იმ ქვე­ყა­ნას უნდა ვუ­თხრათ, რომ ღორს ის და­უ­ძა­ხონ, რაც სურთ! ჩვენ­თან ღორს გინ­და, შალ­ვა და­უ­ძა­ხე, გინ­და - მიშა! მა­გა­ლი­თი ჩვე­ნი ქვეყ­ნი­დან აი­ღონ...

- "ბა­ტო­ნო პრე­ზი­დენ­ტო", თქვე­ნი ტაქ­ტი­კა გა­სა­გე­ბია: სწო­რი პა­სუ­ხი არ გაქვთ და ცდი­ლობთ, არ შე­იმ­ჩნი­ოთ...

- რა­საკ­ვირ­ვე­ლია! რო­მე­ლი ქვე­ყა­ნაა, აბა, მი­თხა­რით?.. ისე, ნა­პო­ლე­ო­ნი საფ­რან­გეთ­თან ასო­ცირ­დე­ბა.

- დიახ, სწო­რი პა­სუ­ხია - საფ­რან­გე­თი. და­ა­სა­ხე­ლე კუნ­ძუ­ლი წყნარ ოკე­ა­ნე­ში, სა­დაც უც­ნო­ბი წარ­მო­შო­ბის ქვის გი­გან­ტუ­რი სკულპ­ტუ­რე­ბია აღ­მო­ჩე­ნი­ლი. ამ კუნ­ძულს ქრის­ტი­ა­ნუ­ლი დღე­სას­წა­უ­ლის სა­ხე­ლი ეწო­დე­ბა. რა ჰქვია მას?

- (ფიქ­რობს)...

- მი­გა­ნიშ­ნებ: ეს დღე­სას­წა­უ­ლი ქრის­ტი­ა­ნულ­მა სამ­ყა­რომ სულ ახ­ლა­ხან იზე­ი­მა.

- აა, გა­სა­გე­ბია: აღ­დგო­მის კუნ­ძუ­ლი, ხომ?

- მარ­თა­ლი ხარ. XVIII სა­უ­კუ­ნე­ში გერ­მა­ნი­ა­ში უჩ­ვე­უ­ლო ნი­ჭის მქო­ნე ბავ­შვი და­ი­ბა­და, რო­მე­ლიც 4 წლის ასაკ­ში გარ­და­იც­ვა­ლა. შემ­დგომ­ში ამ ბავ­შვის სა­ხე­ლი ნი­ჭი­ე­რე­ბის გან­მსა­ზღვრე­ლი გახ­და. რა ერ­ქვა მას?

- (ფიქ­რობს)...

- დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, სწო­რი პა­სუ­ხი იცით, "ბა­ტო­ნო პრე­ზი­დენ­ტო"...

- თუ ვიცი, მა­შინ ჩა­წე­რეთ, რაც არის!

- ვუნ­დერ­კინ­დი.

- რას ლა­პა­რა­კობ, მარ­თლა?! კი, XVIII სა­უ­კუ­ნის ბო­ლოს იყო ეს (იცი­ნის)... სამ­მა ჭიქა კო­ნი­აკ­მა რა მიყო?!

- სად და­ლი­ეთ?

- ძმა­კაც­თან.

- რამე აღ­ნიშ­ნეთ?

- არა. არა! მიშა ხომ უც­ბად, მო­უ­ლოდ­ნე­ლად გა­დაჰ­კრავს ხოლ­მე (იცი­ნის)!

- ადა­მი­ა­ნის რო­მელ გრძნო­ბას უწო­და შექ­სპირ­მა "მწვა­ნეთ­ვა­ლე­ბა ურჩხუ­ლი" - შურს, ეჭ­ვი­ა­ნო­ბას თუ სიყ­ვა­რულს?

- სიყ­ვა­რუ­ლი არ იყო... უფრო შური მგო­ნია.

- ცდე­ბი. შექ­სპირ­მა "მწვა­ნეთ­ვა­ლე­ბა ურჩხუ­ლი" ეჭ­ვი­ა­ნო­ბას უწო­და. რო­მე­ლი პრო­ფე­სი­ის ადა­მი­ა­ნებს უწო­დებ­დნენ ძვე­ლი ბერ­ძნე­ბი "დრო­ის გა­დამ­ცე­მებს"?

- 2 სა­ვა­რა­უ­დო პა­სუ­ხი მა­ინც მი­თხა­რი.

- კარ­გი: ის­ტო­რი­კო­სებს თუ ას­ტრო­ნო­მებს?

- ის­ტო­რი­კო­სებს.

- მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომის დროს, რო­მელ­მა ქარ­თველ­მა მებ­რძოლ­მა და­იმ­სა­ხუ­რა იტა­ლი­ის ეროვ­ნუ­ლი გმი­რის წო­დე­ბა (რეზო თა­ბუ­კაშ­ვილ­მა ამ მოვ­ლე­ნას ფილ­მი - "ალ­პუ­რი ვარ­სკვლა­ვი" მი­უ­ძღვნა)?

- რას ლა­პა­რა­კობ?! მომ­კა­ლი და ყვე­ლა­ფერს "ჯა­რის­კა­ცის მამა" მირ­ჩევ­ნია! ქან­თა­რი­ამ რა­იხსტაგ­ზე დრო­შა რომ აღ­მარ­თა, ვიცი (ფიქ­რობს)... სწო­რი პა­სუ­ხი მი­თხა­რით.

- ფორე მო­სუ­ლიშ­ვი­ლი.

- ხომ შე­იძ­ლე­ბო­და, ასე­თი შე­კი­თხვა და­გეს­ვა: გა­მარ­ჯვე­ბის დრო­შა ვინ აი­ტა­ნა რა­იხსტაგ­ზეო? ქან­თა­რი­ას ხომ ვი­ტყო­დი ახლა! აუუ...

- ვინ არის კომ­პო­ზი­ტო­რი ილია ჭავ­ჭა­ვა­ძის ლექსზე შექ­მნი­ლი სიმ­ღე­რი­სა - "ჩემო კარ­გო ქვე­ყა­ნავ"?

- "ჩემო კარ­გო ქვე­ყა­ნავ, რა­ზედ მო­გი­წყე­ნია!..

აწ­მყო თუ არა გვწყა­ლობს, მო­მა­ვა­ლი ჩვე­ნია"... კომ­პო­ზი­ტო­რის სა­ხე­ლის პირ­ვე­ლი ასო მი­თხა­რი...

- ინი­ცი­ა­ლებს გე­ტყვი: რ. ლ.

- აუ, ვიცი, რაა!.. თქვენ "წა­ჭე­რა­ზე" ხართ! ჩემ­თან და­რეკ­ვა ბევ­რჯერ მო­გი­წევთ!..

- სწო­რი პა­სუ­ხია - რეზო ლა­ღი­ძე. შემ­დე­გი შე­კი­თხვა ასე­თია: მას შე­უძ­ლია, აღაგ­ზნოს ადა­მი­ა­ნის გო­ნე­ბა, რათა ფული გა­მოს­ძა­ლოს. ეს არის სა­ბაზ­რო ეკო­ნო­მი­კის ერთ-ერთი მა­მოძ­რა­ვე­ბე­ლი ძალა. ის გვხვდე­ბა ტე­ლე­ეკ­რან­ზე, ქუ­ჩა­ში, ჟურ­ნალ-გა­ზე­თებ­ში და ა.შ. რას ვგუ­ლის­ხმობ?

- რეკ­ლა­მას. რეკ­ლა­მა ყვე­ლა­ზე "მოძ­რავ" საქ­მეს აკე­თებს.

- რამ­დე­ნი ორ­ნიშ­ნა რი­ცხვი არ­სე­ბობს?

- 100. არა, მო­ი­ცა, ახ­ლა­ვე გე­ტყვი (მსჯე­ლობს, ით­ვლის)... 90?

- დიახ. ერთხელ გო­ე­თეს სახლ-მუ­ზე­უმ­ში დამ­თვა­ლი­ე­რე­ბელს სკა­მი უჩ­ვე­ნეს. იგი მი­ვი­და და დაჯ­და. მუ­ზე­უ­მის მეს­ვე­უ­რებ­მა შე­ახ­სე­ნეს, - ეს გო­ე­თეს სკა­მი­აო. რა უპა­სუ­ხა მათ სტუ­მარ­მა?

- არა უშავს, მოვა და ავ­დგე­ბიო. ეს ამ­ბა­ვი ერთხელ (მგო­ნი - ძმა­კა­ცის­გან) მო­ვის­მი­ნე.

- "ლამ­ბორ­ჯი­ნი", "ფი­ა­ტი", "ბენტლი", "ფერ­ა­რი" - ჩა­მოთ­ვლი­ლი ავ­ტო­მო­ბი­ლე­ბი­დან რო­მე­ლი არ არის იტა­ლი­ა­ში წარ­მო­ე­ბუ­ლი?

- "ბენტლი".

- სად აწარ­მო­ე­ბენ?

- თუ არ ვცდე­ბი, დიდ ბრი­ტა­ნეთ­ში.

- ნა­ყი­ნი სად გა­მო­ი­გო­ნეს?

- სხვა­თა შო­რის, ჩემს დე­დუ­ლეთ­ში, სო­ფელ ნო­სერ­ში ერთი ქარ­ხა­ნაა. თქვენს ჟურ­ნალ­ში ჩა­წე­რეთ, რომ 90-იან წლებ­ში ამ ქარ­ხა­ნა­ში უგემ­რი­ე­ლეს ნა­ყინს ამ­ზა­დებ­დნენ... კარ­გი, სი­მარ­თლე მი­თხა­რით - ნა­ყი­ნი სად გა­მო­ი­გო­ნეს?

- ჩი­ნეთ­ში.

- რო­გორ?! ჩი­ნუ­რი არა­ფე­რი ვარ­გა, კაცო, არც - ნა­ყი­ნი! ეს ჩი­ნე­ლე­ბი ყვე­ლა­ფერს იბ­რა­ლე­ბენ. ჩვე­ნი მშობ­ლე­ბიც ჩი­ნე­ლე­ბი ხომ არ არი­ან (იცი­ნის)?..

- რა ერ­ქვა მე­ფის რუ­სეთ­ში დე­პუ­ტა­ტის გა­სამ­რჯე­ლოს?

- ჯერ ერთი, ოკუ­პან­ტი ქვეყ­ნის შე­სა­ხებ კი­თხვას რომ მის­ვამთ, ეს ჩემ­თვის ძა­ლი­ან მტკივ­ნე­უ­ლია, მაგ­რამ გე­ტყვით (ფიქ­რობს)... არ ვიცი!

- ქარ­თლოს, წო­ნას­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი პრობ­ლე­მა თუ გექ­მნე­ბა ხოლ­მე?

- ყო­ველ­თვის იდე­ა­ლურ ფორ­მა­ში ვარ. იდი­ო­ტურ დი­ე­ტებ­საც არ ვი­ცავ!

- "იდი­ო­ტუ­რი დი­ე­ტა" რას ნიშ­ნავს?

- სა­ღა­მოს 6 სა­ა­თის შემ­დეგ საჭ­მელს რომ არ მი­ირ­თმე­ვენ, მა­ნამ­დე კი - "სკდე­ბი­ან"! როცა 3 კი­ლო­თი მო­ვი­მა­ტებ, ვგრძნობ და "სა­გან­გე­ბო მდგო­მა­რე­ო­ბას" ვა­ცხა­დებ! გინ­დათ, "პრე­ზი­დენ­ტის" დი­ე­ტა გა­გან­დოთ? რუხი შოთი და მა­წო­ნი ნე­ბის­მი­ერ დროს მი­ირ­თვით, თუნ­დაც - ღა­მის 3 სა­ათ­ზე!

- ახლა იქ­ნებ, კი­დევ და­ფიქ­რდე და მი­პა­სუ­ხო: რა ერ­ქვა მე­ფის რუ­სეთ­ში დე­პუ­ტა­ტის გა­სამ­რჯე­ლოს?

- დი­ე­ტა (იცი­ნის)?

- დიახ. და­ბო­ლოს, და­ას­რუ­ლე ფრენ­სის ბე­კო­ნის გა­მო­ნათ­ქვა­მი: "ფული კარ­გი მსა­ხუ­რია, მაგ­რამ ცუდი..."

- უფ­რო­სი?

- "...ბა­ტო­ნი".

- მა­ინ­ცდა­მა­ინც კარ­გად ვერ გი­პა­სუ­ხე... ნე­ბის­მი­ერ დროს შე­გიძ­ლი­ათ, "პრე­ზი­დენ­ტთან" სა­ტე­ლე­ფო­ნო ზარი გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლოთ (იცი­ნის)!..

მო­ამ­ზა­და ეთო ყორ­ღა­ნაშ­ვილ­მა

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)