"მის სა­ქარ­თვე­ლო 2012" ოცი წლის თამ­თა შე­და­ნია გახ­ლავთ, რო­მელ­საც შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, რომ სა­მო­დე­ლო კა­რი­ე­რა უკვე აწყო­ბი­ლი აქვს - აზი­ის ქვეყ­ნებ­ში ის საკ­მა­ოდ მა­ღა­ლა­ნა­ზღა­უ­რე­ბად მო­დე­ლად მი­იჩ­ნე­ვა. 3 დე­კემ­ბერს თამ­თა ლას-ვე­გას­ში, "მის უნი­ვერ­სის" კონ­კურ­სში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­სა­ღე­ბად გა­ემ­გზავ­რე­ბა...

- უკვე გა­მოც­დილ­მა მო­დელ­მა "მის სა­ქარ­თვე­ლოს" კონ­კურ­სში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა რა­ტომ გა­და­წყვი­ტე?

- ბედი რა­ტომ არ უნდა მე­ცა­და? დე­და­ჩე­მის სურ­ვი­ლი იყო, "მის სა­ქარ­თვე­ლო" გავმხდა­რი­ყა­ვი და ბავ­შვო­ბი­დან მეც ეს ამ­ბი­ცია მქონ­და. მა­მა­ჩე­მი ძა­ლი­ან ცუ­და­დაა - თა­ვის ტვი­ნის ან­თე­ბა აქვს და უკვე 4 თვეა, კო­მა­შია. კას­ტინ­გის შემ­დეგ, სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში რომ ვი­ნა­ხუ­ლე, მძი­მედ იყო. ვუ­თხა­რი, - "მის სა­ქარ­თვე­ლოს" კონ­კურ­სში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ-მეთ­ქი. - ჩემ­თვის ისე­დაც "მის სა­ქარ­თვე­ლო" ხარ, მაგ­რამ მსურს, ეგ გვირ­გვი­ნი შენ და­იდ­გა. ჩემს ჯან­მრთე­ლო­ბა­ზე არ ინერ­ვი­უ­ლოო, - მი­პა­სუ­ხა. სურ­ვი­ლი გა­მიჩ­ნდა, საქ­მე ბო­ლომ­დე მი­მეყ­ვა­ნა და ამის­თვის ყვე­ლა­ფე­რი გა­ვა­კე­თე. სხვა კონ­კურ­სან­ტე­ბი თავს და­ჩაგ­რუ­ლად არ გრძნობ­დნენ: მეც იმას ვა­კე­თებ­დი, რა­საც ისი­ნი აკე­თებ­დნენ. მათ ჩემს გა­მოც­დი­ლე­ბა­საც ვუ­ზი­ა­რებ­დი.

- ფაქ­ტია, სხვა კონ­კურ­სან­ტებ­თან შე­და­რე­ბით, პრი­ვი­ლე­გია გქონ­და - გა­მოც­დი­ლი მო­დე­ლი ხარ...

- მო­დის სფე­რო­ში ამ­დენ ხანს რომ ვი­მუ­შა­ვე, ხომ უნდა და­მი­ფას­დეს? ყვე­ლა­ფერს სა­კუ­თა­რი შრო­მით, მონ­დო­მე­ბი­თა და მი­ზან­და­სა­ხუ­ლო­ბით მი­ვაღ­წიე.

- კონ­კურ­სან­ტებს შენ მი­მართ რო­გო­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ჰქონ­დათ? ძლი­ე­რი მე­ტო­ქის გამო, გა­მარ­ჯვე­ბის იმე­დი ხომ არ გა­და­ე­წუ­რათ?

- კას­ტინგზე გო­გო­ნებ­მა რომ გა­ი­გეს, მეც ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი, "სი­სი­ნი" და­ი­წყეს. თავ­და­პირ­ვე­ლად, ჩემ შე­სა­ხებ სხვაგ­ვა­რი წარ­მოდ­გე­ნა ჰქონ­დათ, მაგ­რამ მერე ყვე­ლა­ნი დავ­მე­გობ­რდით. სულ მინ­და, ჩემი და­დე­ბი­თი გან­წყო­ბი­ლე­ბა სხვებ­საც გა­დავ­დო. კონ­კურ­სან­ტე­ბის შერ­ჩე­ვი­დან მე­ო­რე დღეს, ფსი­ქო­ლო­გი­ის გაკ­ვე­თილ­ზე გო­გო­ნებ­მა მი­თხრეს: ძა­ლი­ან შეგ­ვიყ­ვარ­დი. შენ რომ არ ყო­ფი­ლი­ყა­ვი, კონ­კურ­სზე მხი­ა­რუ­ლე­ბა არ იქ­ნე­ბო­დაო.

- გა­რეგ­ნო­ბა­ში რა­ი­მე ხომ არ შე­იც­ვა­ლე?

- ჭო­რე­ბი გავ­რცელ­და, - თამ­თამ ტუ­ჩე­ბი და­ი­ბე­რა, ცხვი­რი "გა­ი­კე­თა", თვა­ლე­ბი "აი­ქა­ჩაო"... მოკ­ლედ, ათას სა­ში­ნე­ლე­ბას ამ­ბო­ბენ. ჩემ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, რომ ნა­ტუ­რა­ლუ­რად ლა­მა­ზი ვიყო. პლას­ტი­კუ­რი ოპე­რა­ცია რომც მჭირ­დე­ბო­დეს, მა­ინც არ გა­ვი­კე­თებ­დი. არ ვიცი, ხალ­ხი კოს­მე­ტო­ლოგ­თან სა­ხის გაწ­მენ­დას პლას­ტი­კურ ოპე­რა­ცი­ად რა­ტომ აღიქ­ვამს?! გა­რეგ­ნო­ბა­ში რა­მის შეც­ვლის სურ­ვი­ლი არა­სო­დეს მქო­ნია. სა­კუ­თა­რი თავი ისე­თი მომ­წონს, რო­გო­რიც ვარ.

- ხალ­ხის­გან რო­გორ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას გრძნობ?

- ხალ­ხი "მის სა­ქარ­თვე­ლოს" კონ­კურ­სამ­დეც მცნობ­და. ჩემ მი­მართ ზუგ­დიდ­ში გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად თბი­ლად იყ­ვნენ გან­წყო­ბილ­ნი, ჩემ­თან ერ­თად ფო­ტო­ებ­საც იღებ­დნენ... "თავ­ში ავარ­დნის" მო­მენ­ტი არა­სო­დეს მქო­ნია და არც მექ­ნე­ბა: არა­ვინ და­ბა­დე­ბუ­ლა წარ­მა­ტე­ბულ მსა­ხი­ო­ბად, მო­დე­ლად, ჟურ­ნა­ლის­ტად. ის გზა არ უნდა და­გა­ვი­წყდეს, რაც წარ­მა­ტე­ბის მი­საღ­წე­ვად გა­ი­ა­რე. ხალ­ხის სიყ­ვა­რუ­ლი მა­ბედ­ნი­ე­რებს. მი­ხა­რია, რომ "მის სა­ქარ­თვე­ლოს" კონ­კურ­სის შემ­დეგ ბევ­რი თბი­ლი მი­ლოც­ვა, მე­სი­ჯი მი­ვი­ღე.

- რო­გორ ფიქ­რობ, ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში არ­სე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ვი­თა­რე­ბა მსოფ­ლი­ოს კონ­კურ­სზეც იმოქ­მე­დებს?

- კერ­ძო კონ­კურ­სებ­ზე (რო­გო­რიც მა­გა­ლი­თად, "ელიტ მო­დელ ლუ­ქია") პო­ლი­ტი­კას დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა არა აქვს, მაგ­რამ "მის მსოფ­ლი­ო­ზე", "მის სამ­ყა­რო­ზე", "მის ინ­ტერ­კონ­ტი­ნენ­ტალ­ზე" ალ­ბათ, გავ­ლე­ნას ახ­დენს. პი­რა­დად მე, წარ­მა­ტე­ბის მი­საღ­წე­ვად ყვე­ლა­ფერს გა­ვა­კე­თებ.

- კარ­გა ხანს უცხო­ეთ­ში მუ­შა­ობ­დი. გვი­ამ­ბე, "ელიტ მო­დელ ლუ­ქის" კონ­კურ­სში გა­მარ­ჯვე­ბის შემ­დეგ, შენი სა­მო­დე­ლო კა­რი­ე­რა რო­გორ გან­ვი­თარ­და?

- 2007 წელს "ელიტ მო­დელ ლუ­ქის" მსოფ­ლი­ოს ფი­ნალ­ზე გა­ვემ­გზავ­რე და "ტოპ 15"-ის მო­ნა­წი­ლე გავ­ხდი. იქ 2-წლი­ა­ნი კონ­ტრაქ­ტი გა­მი­ფორ­მეს და ჩემი სა­მო­დე­ლო კა­რი­ე­რაც აქე­დან და­ი­წყო. პა­რიზ­ში კვა­ლი­ფი­კა­ცი­ის ასა­მაღ­ლებ­ლად გა­ვემ­გზავ­რე და პირ­ველ წარ­მა­ტე­ბა­საც მი­ვაღ­წიე - მო­დე­ლის­თვის სა­ჭი­რო პორ­ტფო­ლიო გა­მი­კე­თეს, სა­ტეს­ტო ფო­ტო­ე­ბი გა­და­მი­ღეს. ჩემი "ბუქი" პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლურ დო­ნე­ზე შე­იქ­მნა. მსოფ­ლი­ო­ში ერთ-ერთი ცნო­ბი­ლი ბრენ­დის - "ლან­ვი­ნის" 2007 წლის გა­ზა­ფხუ­ლი-ზა­ფხუ­ლის კო­ლექ­ცი­ის მო­დე­ლი გავ­ხდი. გა­და­ღე­ბის მერე დი­ზა­ი­ნერს მო­ვე­წო­ნე და "შოუ რუმ­ში" ამიყ­ვა­ნა, სა­დაც ელ­ტონ ჯონი გა­ვი­ცა­ნი. მან მი­თხრა: სა­ქარ­თვე­ლო­ში ასე­თი ლა­მა­ზი გო­გო­ნე­ბი თუ იყ­ვნენ, არ ვი­ცო­დიო. 1 კვი­რა­ში პა­რიზ­ში კონ­ცერ­ტი ჰქონ­და. მო­საწ­ვე­ვი მომ­ცა, წარ­წე­რით: With love from Elton Jhon to Tamta.

- კონ­ცერტს და­ეს­წა­რი?

- დიდი სურ­ვი­ლის მი­უ­ხე­და­ვად, ვერ მო­ვა­ხერ­ხე - დატ­ვირ­თუ­ლი დღის რე­ჟი­მი მქონ­და... 3 თვის შემ­დეგ, სა­ქარ­თვე­ლო­ში დავ­ბრუნ­დი. იმ პე­რი­ოდ­ში ქალ­ბა­ტონ იას აზი­ის ქვეყ­ნე­ბის რამ­დე­ნი­მე სა­ა­გენ­ტო­დან შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! ჰქონ­და. მე ტო­კი­ო­ში, 3-თვი­ა­ნი სა­მო­დე­ლო კონ­ტრაქ­ტით გა­ვემ­გზავ­რე. ცნო­ბი­ლი ჟურ­ნა­ლე­ბის­თვის ბევ­რი გა­და­ღე­ბა მქონ­და, ჩვე­ნე­ბებ­ზე გა­მოვ­დი­ო­დი, "ტო­კი­ოს ფე­შენ ვიკ­ში" ვმო­ნა­წი­ლე­ობ­დი... შემ­დეგ სა­ქარ­თვე­ლო­ში ჩა­მო­ვე­დი, გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დის მერე კი ჰონ­კონ­გში, 6 თვით გა­ვემ­გზავ­რე, შემ­დეგ - შან­ხა­ი­ში, პე­კინ­ში, კო­რე­ა­ში... ჩემი ცხოვ­რე­ბის დიდი ეტა­პი აზი­ა­ში დავ­ყა­ვი. ძი­რი­თა­დად, ჰონ­კონ­გში ვი­ყა­ვი - სა­მო­დე­ლო კონ­ტრაქ­ტი იქა­ურ სა­ა­გენ­ტოს­თან მქონ­და გა­ფორ­მე­ბუ­ლი, სა­დაც ცნო­ბი­ლი ტოპ­მო­დე­ლი გავ­ხდი: კას­ტინ­გებ­ზე სი­ა­რუ­ლი არ მი­წევ­და - პირ­და­პირ კლი­ენ­ტებ­თან ვმუ­შა­ობ­დი. იქ ყოფ­ნის პე­რი­ოდ­ში "ჯორ­და­ნოს" სახე (2011 წელს) გავ­ხდი, 2012 წელს კი - "ნა­ინ­ვეს­ტის". "შან­ხაი ტან­გი" ცნო­ბი­ლი ბრენ­დია - ჰო­ლი­ვუ­დის ბევრ ვარ­სკვლავს აც­მევს. მას­თან კონ­ტრაქ­ტი მქონ­და. "შან­ხაი ტან­გის" ჩვე­ნე­ბის­თვის ტე­ხას­შიც ჩავფრინ­დი. ჩი­ნე­თის სხვა­დას­ხვა ქა­ლაქ­ში ვმოგ­ზა­უ­რობ­დი.

სინ­გა­პურ­შიც ვი­ყა­ვი, სა­დაც რო­ბერ­ტო კა­ვა­ლი პი­რა­დად გა­ვი­ცა­ნი: სინ­გა­პუ­რის "ფე­შენ ვიკი" მისი ჩვე­ნე­ბით და­ი­ხუ­რა. რო­ბერ­ტო კა­ვა­ლი კუ­ლი­სებ­ში იყო. მი­თხრა: ისე­თი აღ­ნა­გო­ბა და ლა­მა­ზი სახე გაქვს, რომ აზი­ა­ში დრო არ უნდა და­კარ­გოო. სა­მუ­შა­ოდ მი­ლან­ში მი­მიწ­ვია. ცხოვ­რე­ბის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ნა­წი­ლი აზი­ა­ში იმი­ტომ გა­ვა­ტა­რე, რომ იქა­ურ სა­მო­დე­ლო ბა­ზარ­ზე ჩემი გა­რეგ­ნო­ბა კარ­გად გა­ყიდ­ვა­დი იყო, კარ­გი შე­მო­სა­ვა­ლი მქონ­და. ცნო­ბი­ლი ფაქ­ტია, რომ ყვე­ლა­ზე მა­ღა­ლა­ნა­ზღა­უ­რე­ბა­დი სა­ა­გენ­ტო­ე­ბი სწო­რედ აზი­ა­შია. იღ­ბლი­ა­ნი მო­დე­ლი ვარ... ვიდ­რე სა­ქარ­თვე­ლო­ში გა­მო­ვემ­გზავ­რე­ბო­დი, 20-კი­ლოგ­რა­მი­ა­ნი ყუთი გა­მოვგზავ­ნე. მათ­ში ის ცნო­ბი­ლი ჟურ­ნა­ლე­ბი იყო მო­თავ­სე­ბუ­ლი, რომ­ლებ­შიც ჩემი ფო­ტო­ე­ბი იბეჭ­დე­ბო­და.

- თამ­თა, ჩი­ნელ­ზე შენი გა­თხო­ვე­ბის შე­სა­ხებ გავ­რცე­ლე­ბულ ჭორ­ზე რას გვე­ტყვი?

- ნორ­მა­ლუ­რია, რომ სა­დაც მი­დი­ხარ, იქა­უ­რი მე­გობ­რე­ბი გა­ი­ჩი­ნო. მეც რამ­დე­ნი­მე ჩი­ნე­ლი მე­გო­ბა­რი მყავს. და­ბა­დე­ბის დღე­ზე, მე­გობ­რებ­თან ერ­თად სუფ­რას­თან ფოტო გა­და­ვი­ღე და სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ავ­ტვირ­თე. ვი­ღა­ცამ, ვინც მე­გობ­რე­ბის სი­ა­ში მყავ­და, ფოტო აიღო და სტა­ტია და­წე­რა, თით­ქოს ჩი­ნელ მი­ლი­ო­ნერ­ზე ვთხოვ­დე­ბო­დი... სა­ერ­თოდ, პი­რად ამ­ბებ­ზე სა­ჯა­როდ ლა­პა­რა­კი არ მსურს...

- ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში სპე­ცი­ა­ლუ­რად "მის სა­ქარ­თვე­ლოს" კონ­კურ­სში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­სა­ღე­ბად დაბ­რუნ­დი?

- არა. სა­ქარ­თვე­ლო­ში ზუს­ტად აღ­დგო­მის სა­ღა­მოს ჩა­მო­ვე­დი - ანუ ჯერ "მის სა­ქარ­თვე­ლოს" კონ­კურ­სის რე­გის­ტრა­ცი­აც არ იყო და­წყე­ბუ­ლი. 2 წლი­სა და 8 თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში, ჩემი მშობ­ლე­ბი, ახ­ლობ­ლე­ბი ნა­ნა­ხი არ მყავ­დნენ და ცხა­დია, ყვე­ლა მე­ნატ­რე­ბო­და. თან, ჯან­მრთე­ლო­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი პრობ­ლე­მე­ბი მქონ­და - გა­დაბ­მუ­ლად მუ­შა­ო­ბის გამო, გა­და­ვი­ღა­ლე და დას­ვე­ნე­ბა მჭირ­დე­ბო­და; სტო­მა­ტო­ლოგ­თა­ნაც დავ­დი­ო­დი... არც მე­გო­ნა, სა­ქარ­თვე­ლო­ში ამ­დენ ხანს თუ დავ­რჩე­ბო­დი.

უმუ­შე­ვა­რი რომ არ ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, სოფ­ლის მე­ურ­ნე­ო­ბის სა­მი­ნის­ტროს დე­პარ­ტა­მენ­ტში - "ღვი­ნის ეროვ­ნუ­ლი სა­ა­გენ­ტო" - მუ­შა­ო­ბა და­ვი­წყე, სა­დაც ხალ­ხთან ურ­თი­ერ­თო­ბის კო­ორ­დი­ნა­ტო­რი და პიარ-მე­ნე­ჯე­რი გახ­ლდით. სა­ზღვარ­გა­რეთ პი­ა­რი­სა და მე­ნე­ჯმენ­ტის კურ­სე­ბი და­ვამ­თავ­რე და გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დი, ჟურ­ნალ "კოს­მო­პო­ლი­ტენ­ში" ვმუ­შა­ობ­დი... ამ­ჟა­მად, სა­მო­დე­ლო კა­რი­ე­რას და პი­არ­მე­ნე­ჯე­რო­ბას ერ­თმა­ნეთს ვერ ვუ­თავ­სებ. ამი­ტომ სოფ­ლის მე­ურ­ნე­ო­ბის სა­მი­ნის­ტრო­დან წა­მო­ვე­დი. ახლა მთელ აქ­ცენტს "მის უნი­ვერ­სის" კონ­კურ­სზე ვა­კე­თებ, შემ­დეგ კი სხვა­დას­ხვა "მო­დის სახ­ლთან" თა­ნამ­შრომ­ლო­ბას გან­ვაგ­რძობ.

ეთო ყორ­ღა­ნაშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

(გა­მო­დის ხუთ­შა­ბა­თო­ბით)