ნა­თია კო­ბე­რი­ძე უკვე დიდი ხა­ნია, ჟურ­ნა­ლის­ტია. თით­ქმის ყვე­ლა არხზე აქვს ნა­მუ­შე­ვა­რი. 1998-1997 წლებ­ში "კუ­რი­ე­რის" წამ­ყვა­ნიც იყო, თუმ­ცა ნა­თია ყვე­ლას მა­ინც "მო­დე­ლი­რე­ბუ­ლი ქრო­ნი­კი­დან" ახ­სოვს. დღეს ის სხვა­დას­ხვა თოქ­შო­უ­ში იმა­ზე სა­უბ­რობს, რამ­დე­ნად არის ქარ­თუ­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა პო­ლი­ტი­ზე­ბუ­ლი. დღემ­დე უწევს პა­სუ­ხის გა­ცე­მა იმა­ზე, რა­ტომ წა­იყ­ვა­ნა გა­და­ცე­მა, რო­მე­ლიც ქარ­თუ­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტი­კის ის­ტო­რი­ა­ში ჟურ­ნა­ლის­ტურ შეც­დო­მად შე­ა­ფა­სეს.

- მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა რუს­თავ­ში ვცხოვ­რობ­დი. ახ­ლაც ამ ქა­ლაქ­ში ვარ. სკო­ლის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ "აი­ე­ტის" სა­მე­დი­ცი­ნო სკო­ლა­ში სამ­კურ­ნა­ლო ფა­კულ­ტეტ­ზე ვსწავ­ლობ­დი. ეს იძ­ლე­ო­და სა­შუ­ა­ლე­ბას, და­სავ­ლუ­რი სტან­დარ­ტე­ბით შე­მეს­წავ­ლა მე­დი­ცი­ნა. კარ­გად ვსწავ­ლობ­დი, მაგ­რამ "აი­ეტ­ში" რომ გეს­წავ­ლა, დიდი ფული იყო სა­ჭი­რო. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით სწავ­ლა ამე­რი­კის შე­ერ­თე­ბულ შტა­ტებ­ში უნდა გა­მეგ­რძე­ლე­ბი­ნა. წი­ნა­აღ­მდეგ შემ­თხვე­ვა­ში დიპ­ლო­მი უბ­რა­ლოდ არ მექ­ნე­ბო­და. 90-ია­ნე­ბის და­სა­წყის­ში ამის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა ჩემს ოჯახს, ისე­ვე რო­გორც დიდ უმ­რავ­ლე­სო­ბას, არ ჰქონ­და და იძუ­ლე­ბუ­ლი გავ­ხდი, მე­ო­რე კურ­სი­დან გა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი. არც ვფიქ­რობ­დი, რომ ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა­ში გა­ვაგ­რძე­ლებ­დი საქ­მი­ა­ნო­ბას. მაგ­რამ ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ორი რამ სრუ­ლი­ად შემ­თხვე­ვით მოხ­და. თბი­ლის­ში ჩემ წინ მო­უ­ლოდ­ნე­ლად გა­ჩერ­და მიკ­რო­ავ­ტო­ბუ­სი, გად­მო­ვი­და გო­გი­ტა მე­ცხოვ­რიშ­ვი­ლი, "პირ­ვე­ლი არ­ხის" ერთ-ერთი რე­ჟი­სო­რი და მკი­თხა, რეკ­ლა­მა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა ხომ არ გინ­დაო. ამიხ­სნეს, რომ გა­და­მიხ­დიდ­ნენ 50 ლარს. ეს თან­ხა სტუ­დენ­ტის­თვის კარ­გი ფული იყო. ტუ­რის­ტუ­ლი სა­ა­გენ­ტოს რეკ­ლა­მა­ში გა­და­მი­ღეს. საქ­მი­ა­ნი ქა­ლის იმი­ჯი მქონ­და. გა­და­ღე­ბის პრო­ცეს­ში კი­დევ ერთი პირ­ვე­ლარ­ხე­ლი რე­ჟი­სო­რი გა­ვი­ცა­ნი, სოსო იო­სე­ბაშ­ვი­ლი, რო­მელ­მაც მი­თხრა, პრო­ექ­ტებს ვა­კე­თებთ და ხომ არ და­ინ­ტე­რეს­დე­ბი­თო. მა­შინ მას პირ­ვე­ლი სა­ტე­ლე­ვი­ზიო ფილ­მის გა­და­ღე­ბა სურ­და. შე­მომ­თა­ვა­ზა ეპი­ზო­დუ­რი როლი და მეც დიდი სი­ა­მოვ­ნე­ბით დავ­თან­ხმდი.

მერე შე­მომ­თა­ვა­ზეს და დავ­რჩი "პირ­ველ არხზე", ნინო ქა­ჯა­ი­ა­სა და მაია ასა­თი­ან­თან ერ­თად რამ­დე­ნი­მე გა­და­ცე­მას ვა­კე­თებ­დი. ამ დროს რუს­თავ­ში შემ­ხვდა ჩემი მე­გობ­რის ძმა ერო­სი კიწ­მა­რიშ­ვი­ლი. მი­თხრა, ტე­ლე­ვი­ზი­ის გა­კე­თე­ბა მინ­და და მოდი, ჩვენ­თან იმუ­შა­ვეო. ვუ­თხა­რი, რომ კომ­პი­უ­ტე­რი კარ­გად არ ვი­ცო­დი, მაგ­რამ ვის­წავ­ლი და იქ­ნებ მა­ნამ­დე საქ­მე­თა მწარ­მობ­ლად მა­ინც ამიყ­ვა­ნო-მეთ­ქი. ერო­სიმ მი­თხრა, რას ამ­ბობ, ეთერ­ში მინ­და, იმუ­შა­ოო. რამ­დე­ნი­მე თვე "რუს­თა­ვი 2"-ში დიქ­ტო­რად ვმუ­შა­ობ­დი. მერე მე თვი­თონ გა­მოვ­თქვი ჟურ­ნა­ლის­ტო­ბის სურ­ვი­ლი, უფრო მე­ტის გა­კე­თე­ბა მინ­დო­და. გა­და­ვე­დი "კუ­რი­ერ­ში" ჟურ­ნა­ლის­ტად და წამ­ყვა­ნად. ტრე­ნინ­გებს რუსი და ამე­რი­კე­ლი სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბი გვი­ტა­რებ­დნენ და ბევრ რა­მეს გვას­წავ­ლიდ­ნენ. პა­რა­ლე­ლუ­რად ჩა­ვა­ბა­რე ტე­ლე­რე­ჟი­სუ­რის ფა­კულ­ტეტ­ზე. ერთი წელი ვის­წავ­ლე და მერე სა­ბუ­თე­ბი ჩემი პე­და­გო­გის, შე­სა­ნიშ­ნა­ვი ოპე­რა­ტო­რის მიშა მა­ღა­ლაშ­ვი­ლის რე­კო­მენ­და­ცი­ით, თე­ატ­რა­ლუ­რი ინ­სტი­ტუ­ტის ტე­ლე­რე­ჟი­სუ­რის ფა­კულ­ტეტ­ზე გა­და­ვი­ტა­ნე, რო­მე­ლიც სა­ბო­ლო­ოდ და­ვამ­თავ­რე. იმ დროს სა­ქარ­თვე­ლო­ში სწავ­ლა ფორ­მა­ლუ­რი პრო­ცე­სი იყო, თუმ­ცა ჩემ­ზე ყვე­ლა­ზე დიდი გავ­ლე­ნა მო­ახ­დი­ნა რე­ჟი­სორ დათო ჯა­ნე­ლი­ძი­სა და მე­რაბ ჯა­ლი­აშ­ვი­ლის ლექ­ცი­ებ­მა. მოკ­ლედ, ვცდი­ლობ­დი, უმაღ­ლეს­ში ტე­ლე­რე­ჟი­სუ­რა მეს­წავ­ლა, სამ­სა­ხურ­ში კი - ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა. მთე­ლი თა­ვით გა­და­ვეშ­ვი სა­მუ­შა­ო­ში. ვმუ­შა­ობ­დი რო­გორც "პირ­ველ არხზე", ისე "რუს­თა­ვი 2"-ში. შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, 24 სა­ათს სამ­სა­ხუ­რებ­ში ვა­ტა­რებ­დი, თან თით­ქმის უხელ­ფა­სოდ. "პირ­ველ არხზე" ძა­ლი­ან მცი­რე ანა­ზღა­უ­რე­ბა მქონ­და. მე არ ვი­ყა­ვი გა­მო­ნაკ­ლი­სი, იქ ყვე­ლა ენ­თუ­ზი­აზმზე მუ­შა­ობ­და. ჯი­ბის ფულს დე­და­ჩე­მი მაძ­ლევ­და. "რუს­თა­ვი 2"-ში ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბა­საც კი შე­იძ­ლე­ბო­და, ჩემ­გან ფული ესეს­ხა, ერო­სი კიწ­მა­რიშ­ვილს იმ დროს ფული არ ჰქონ­და.

- ერო­სი კიწ­მა­რიშ­ვილს უსეს­ხე­ბია თქვენ­გან ფული?

- კი, დათო დვალ­საც. ფული არ გვქონ­და, მაგ­რამ ვა­კე­თებ­დით "რუს­თა­ვი 2"-ს, ძა­ლი­ან მა­გარ ტე­ლე­ვი­ზი­ას, და ეს ძა­ლი­ან მოგ­ვწონ­და.

- რო­გორც გა­ვი­გე, იმ პე­რი­ოდ­ში სი­ლა­მა­ზისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! კონ­კურ­სში მი­ი­ღეთ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა...

- "პირ­ველ არხზე" მოს­კო­ვი­დან მო­ვი­და შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო!, შე­არ­ჩი­ეთ არაპრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი, მო­დე­ლის მო­ნა­ცე­მე­ბით, კო­მუ­ნი­კა­ბე­ლუ­რი გო­გო­ნა სა­ქარ­თვე­ლო­დან "მის მსოფ­ლიო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში" მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­სა­ღე­ბა­დო. იყო ასე­თი ადა­მი­ა­ნი, თენ­გიზ კე­რე­სე­ლი­ძე, რო­მე­ლიც პრო­ფე­სი­ო­ნალ მო­დე­ლებ­თან მუ­შა­ობ­და. იცო­და, ეს კონ­კურ­სი არა­ვის და­ა­ინ­ტე­რე­სებ­და, ამი­ტომ მი­თხრა, თუ ფულს იშო­ვი, წა­დიო. ეს კონ­კურ­სი სე­ულ­ში უნდა ჩა­ტა­რე­ბუ­ლი­ყო 1995 წელს. ძა­ლი­ან მო­ვინ­დო­მე, იმი­ტომ, რომ ეს ჩემ­თვის მოგ­ზა­უ­რო­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! შან­სი იყო. რთუ­ლი იყო სპონ­სო­რის მო­ძებ­ნა. ერ­თმა თა­ნამ­შრო­მელ­მა, თორ­ნი­კე მე­ბუ­რიშ­ვილ­მა მი­თხრა, რუს­თავ­ში ახალ­გაზ­რდუ­ლი ორ­გა­ნი­ზა­ცია იქ­მნე­ბა, "მო­ქა­ლა­ქე­თა კავ­ში­რი" ჰქვია და იქ­ნებ ისი­ნი და­გეხ­მა­რო­ნო. წარ­მოდ­გე­ნა არ მქონ­და, რა იყო "მო­ქა­ლა­ქე­თა კავ­ში­რი". როცა იქ გა­ი­გეს, რომ არის რუს­თავ­ში გო­გო­ნა, რო­მე­ლიც სი­ლა­მა­ზისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! კონ­კურ­სზე აპი­რებს წას­ვლას, დატ­რი­ალ­დნენ. შევ­ხვდი "მო­ქა­ლა­ქე­თა კავ­ში­რის" წარ­მო­მად­გენ­ლებს, მათ შო­რის ქა­ლა­ქის მერს, მე­რაბ ტყე­შე­ლაშ­ვილს. სპონ­სო­რებ­მა გა­მი­კე­თეს პას­პორ­ტი, მი­ყი­დეს ავი­ა­ბი­ლე­თი მოს­კო­ვამ­დე და ჯი­ბის ფუ­ლად 100 დო­ლა­რი მომ­ცეს. გა­ვემ­გზავ­რე სამ­ხრეთ კო­რე­ა­ში, სა­დაც ათი დღე და­უ­ვი­წყა­რი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბე­ბით ვი­მოგ­ზა­უ­რე. მა­ნამ­დე მხო­ლოდ მოს­კოვ­ში ვი­ყა­ვი ნამ­ყო­ფი.

- კონ­კურ­სი­დან რა შე­დე­გით დაბ­რუნ­დით?

- არა­ნა­ი­რი ტი­ტუ­ლი არ ამი­ღია. მე ვი­ყა­ვი ერ­თა­დერ­თი ისე­თი ქვეყ­ნის წარ­მო­მად­გე­ნე­ლი, რო­მელ­საც არა­თუ სა­ელ­ჩოს, სა­ვაჭ­რო წარ­მო­მად­გე­ნე­ლიც არ ჰყავ­და სამ­ხრეთ კო­რე­ა­ში. ჩემი იდენ­ტი­ფი­ცი­რე­ბა ძა­ლი­ან უჭირ­დათ. 45 მო­ნა­წი­ლი­დან მარ­ტო მე მე­კი­თხე­ბოდ­ნენ, ჯორ­ჯია რა ქვე­ყა­ნა­აო. ერთხელ კონ­კურ­სის მო­ნა­წი­ლე­ე­ბის­თვის მო­ე­წყო შეხ­ვედ­რა ქვეყ­ნე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლო­ბე­ბის სა­ხე­ლით. მა­ღა­ლი კლა­სის სას­ტუმ­როს დარ­ბაზ­ში ყვე­ლა კონ­კურ­სანტს თა­ვი­სი ქვეყ­ნის წარ­მო­მად­გენ­ლო­ბამ უმას­პინ­ძლა. ამ დროს ძა­ლი­ან ამი­ჩუყ­და გული. თავი ისე ვიგ­რძე­ნი, რო­გორც ობოლ­მა. ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რე­ბიც უხერ­ხულ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში ჩა­ვარ­დნენ, არ იცოდ­ნენ, რო­მელ მა­გი­დას­თან უნდა დავ­მჯდა­რი­ყა­ვი და ბო­ლოს კო­რე­ელ ბუ­დისტ ბე­რებ­თან დამ­სვეს. ამა­ყად კი მე­წე­რა, რომ ჯორ­ჯი­ი­დან ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ სულ მი­წევ­და იმის ახ­სნა, რო­მე­ლი ქვეყ­ნი­დან ვარ.

- შემ­დეგ რო­გორ გაგ­რძელ­და თქვე­ნი კა­რი­ე­რა?

- "რუს­თა­ვი 2"-ის შემ­დეგ "ინ­ტერ­ნი­უს­ში" ვმუ­შა­ობ­დი, სა­დაც ძა­ლი­ან ბევ­რი რამ ვის­წავ­ლე. ყვე­ლა­ზე სე­რი­ო­ზუ­ლი ტრე­ნინ­გი და კურ­სე­ბი იქ გა­ვი­ა­რე. "ინ­ტერ­ნი­უ­სი­დან" ისევ "რუს­თა­ვი 2"-ში დავ­ბრუნ­დი. ამა­სო­ბა­ში ორი ბავ­შვიsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბისsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! სამ­ყა­რო! გა­ვა­ჩი­ნე და "რუს­თა­ვი 2"-ში ვე­ღარ გა­ვაგ­რძე­ლე მუ­შა­ო­ბა, იქ ჩემი ქმა­რი ვახ­ტანგ მა­ი­სუ­რა­ძე მუ­შა­ობ­და და ჩვე­ნი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა იყო, რომ ორი­ვეს ერ­თად არ უნდა გვე­მუ­შა­ვა. ჩემი მე­უღ­ლე არის ტე­ლე­ვი­დე­ოპ­რო­დუქ­ცი­ის სე­ლექ­ცი­ის მე­ნე­ჯე­რი, იგი­ვე პროგ­რა­მი­რე­ბის მე­ნე­ჯე­რი. ჩვენ "რუს­თა­ვი 2"-ში გა­ვი­ცა­ნით ერ­თმა­ნე­თი.

- პრო­ფე­სი­უ­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბი­დან ყვე­ლაზე კარ­გად რო­მე­ლი პე­რი­ო­დი გახ­სენ­დე­ბათ?

- ყვე­ლა­ზე კარ­გად "რუს­თა­ვი 2"-ში მუ­შა­ო­ბის პე­რი­ო­დი მახ­სენ­დე­ბა 2004-2005 წლებ­ში. იმ პე­რი­ოდ­ში გა­და­ცე­მა "პოსტ სკრიპ­ტუმ­ში" ვმუ­შა­ობ­დი, რო­მე­ლიც ნა­თია ზამ­ბა­ხი­ძეს და და­ვით კი­კა­ლიშ­ვილს მიჰ­ყავ­დათ. მა­შინ სულ სხვა­ნა­ი­რი "პოსტ სკრიპ­ტუ­მი" იყო. "იმედ­ში" ბად­რი პა­ტარ­კა­ციშ­ვი­ლი­სა და გი­ორ­გი არ­ვე­ლა­ძის დროს ვმუ­შა­ობ­დი და არც ერთი არ მახ­სენ­დე­ბა კარ­გად.

- რა­ტომ?

- ბად­რის­დრო­ინ­დელ "იმედ­ში" გი­ორ­გი თარ­გა­მა­ძე და­ი­ნიშ­ნა სა­ინ­ფორ­მა­ციო სამ­სა­ხუ­რის უფ­რო­სად და ჩემი ად­გი­ლი ვერ ვი­პო­ვე იმ სა­ინ­ფორ­მა­ცი­ო­ში. მა­შინ­დე­ლი "იმე­დი" შე­ვარ­დნა­ძის პრო­პა­გან­და­ზე მუ­შა­ობ­და, მე კი ამის წი­ნა­აღ­მდე­გი ვი­ყა­ვი. "იმე­დი" აშ­კა­რად და ღიად შე­ვარ­დნა­ძის მხარ­და­სა­ჭე­რად და რე­ფორ­მა­ტო­რუ­ლი გუნ­დის წი­ნა­აღ­მდეგ საკ­მა­ოდ აგ­რე­სი­უ­ლად მუ­შა­ობ­და. ერ­თმა თა­ნამ­შრო­მელ­მა მი­თხრა, შუბ­ლზეც კი გა­წე­რია, რომ ასე­თი სა­რე­დაქ­ციო პო­ლი­ტი­კის წი­ნა­აღ­მდე­გი ხარო. სა­ინ­ფორ­მა­ცი­ო­დან სხვა გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში გა­და­მიყ­ვა­ნეს. ფორ­მა­ლუ­რად ვი­ყა­ვი "იმე­დის" თა­ნამ­შრო­მე­ლი. ბი­ძი­ნა ბა­რა­თაშ­ვილ­მა ერთი წელი შე­მი­ფა­რა. ფაქ­ტობ­რი­ვად, არ ვი­ყა­ვი ჟურ­ნა­ლის­ტი და "იმე­დის" თა­ნამ­შრომ­ლად ვით­ვლე­ბო­დი. 2004 წლის ივ­ნის­ში ერო­სი კიწ­მა­რიშ­ვილ­მა შე­მო­მით­ვა­ლა, დაბ­რუნ­დიო. მისი შე­მო­თა­ვა­ზე­ბაsalesland.ge - ფას­დაკ­ლე­ბე­ბის სამ­ყა­რო! ძა­ლი­ან გა­მი­ხარ­და. ცოტა ხანს "კუ­რი­ერ­შიც" ვი­ყა­ვი და "პოსტ სკრიპ­ტუმ­შიც". მი­მაჩ­ნია, რომ ძა­ლი­ან ნა­ყო­ფი­ე­რად ვი­მუ­შა­ვე. გა­და­ცე­მა იყო ძა­ლი­ან რე­ი­ტინ­გუ­ლი და პო­პუ­ლა­რუ­ლი. პა­რა­ლე­ლუ­რად "იმედ­ზე" გა­დი­ო­და "დრო­ე­ბა" და მათ­თან შე­და­რე­ბით ორ­ჯერ მა­ღა­ლი რე­ი­ტინ­გი გვქონ­და. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ "დრო­ე­ბის­გან" გან­სხვა­ვე­ბით, ძა­ლი­ან მცი­რე ფი­ნან­სე­ბი გვქონ­და. "დრო­ე­ბას" ბევ­რი ფული ჰქონ­და, ბევ­რს მოგ­ზა­უ­რობ­დნენ. ჩვენ კი გა­და­ღე­ბებ­ზე მა­ტა­რებ­ლი­თაც კი დავ­დი­ო­დით. ჩვენ კონ­სტრუქ­ცი­უ­ლი, მაგ­რამ ზუს­ტი კრი­ტი­კის სტი­ლი გვქონ­და არ­ჩე­უ­ლი და ამი­ტო­მაც გვქონ­და მა­ღა­ლი რე­ი­ტინ­გი. სამ­წუ­ხა­როდ, მა­შინ­დე­ლი "პოსტ სკრიპ­ტუ­მი" ეკა ხო­ფე­რი­ამ და­ხუ­რა. მას დიდი გავ­ლე­ნა ჰქონ­და იმ დროს არხზე და ჩათ­ვა­ლა, რომ ეს გა­და­ცე­მა არ სჭირ­დე­ბო­და, ამ გა­და­ცე­მა­ზე კი მუ­შა­ობ­დნენ - გი­ორ­გი მგე­ლა­ძე, სა­ლო­მე ჯაში, ნი­ნია კა­კა­ბა­ძე, ირმა ნა­დი­რაშ­ვი­ლი, მაკა ფან­ქვე­ლაშ­ვი­ლი, ლიკა ხურ­ცი­ძე, მოკ­ლედ, ძა­ლი­ან კარ­გი შე­მად­გენ­ლო­ბა ვი­ყა­ვით. გა­და­მიყ­ვა­ნეს "კუ­რი­ერ­ში". ეკა ხო­ფე­რი­ას­თან ექ­ვსი თვე გავ­ძე­ლი. მერე წა­მო­ვე­დი. მან უხე­ში ფორ­მით და­ი­წყო ჩემი არა მარ­ტო კრი­ტი­კა, არა­მედ შე­ვიწ­რო­ე­ბაც.

- შე­გიძ­ლი­ათ უფრო დაწ­ვრი­ლე­ბით გვი­ამ­ბოთ, რამ­დე­ნად უხე­ში ფორ­მით მოგ­მარ­თავ­დათ ეკა ხო­ფე­რია?

- ყვი­რი­ლით მომ­მარ­თავ­და. მის ასეთ საქ­ცი­ელს თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში უძ­ლებ­დნენ. მე კი ამას ვერ გა­ვუ­ძე­ლი და ერთ დღეს, 2006 წლის ივ­ნი­სის ბო­ლოს, უბ­რა­ლოდ აღარ წა­ვე­დი სამ­სა­ხურ­ში. ზუს­ტად მა­შინ "პირ­ველ არხზე" კონ­კურ­სი გა­მო­ა­ცხა­და თა­მარ კინ­წუ­რაშ­ვილ­მა და მათ­თან მი­ვე­დი, სა­დაც სამი წელი ვი­მუ­შა­ვე "მო­ამ­ბე­ში".

- ეკა ხო­ფე­რი­ას­თან და­ძა­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა დღემ­დე გრძელ­დე­ბა?

- მას­თან არა­ნა­ი­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა არ მაქვს. არ მომ­წონ­და ეკა, რო­გორც მე­ნე­ჯე­რი. ჩემ­თვის მი­უ­ღე­ბე­ლი იყო მისი სა­რე­დაქ­ციო პო­ლი­ტი­კა, მისი მუ­შა­ო­ბის მე­თო­დე­ბი და კო­ლე­გებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი. მე გა­მო­ნაკ­ლი­სი არ ვარ. ეკა ხო­ფე­რი­ას არა­ერ­თი ჟურ­ნა­ლის­ტი გა­ექ­ცა. მათ შო­რის იყ­ვნენ ნინო ორ­ჯო­ნი­კი­ძე და თიკო ფე­იქ­რიშ­ვი­ლი.

- გი­ორ­გი არ­ვე­ლა­ძის "იმე­დი" რა­ტომ არ მო­გე­წო­ნათ? თქვე­ნი ასე­თი გან­წყო­ბა "იმე­დის" მი­მართ "მო­დე­ლი­რე­ბულ ქრო­ნი­კას" ხომ არ უკავ­შირ­დე­ბა?

- "იმედ­ში" ძა­ლი­ან რო­მან­ტი­კუ­ლად მი­ვე­დი ჩემს კო­ლე­გა ეკა წა­მა­ლაშ­ვილ­თან ერ­თად. თა­ვი­დან ყვე­ლა­ფე­რი სხვაგ­ვა­რად დავ­გეგ­მეთ და მერე ყვე­ლა­ფე­რი შე­იც­ვა­ლა. მუ­შა­ო­ბის პრო­ცეს­ში აღ­მო­ვა­ჩი­ნეთ, რომ ის სა­რე­დაქ­ციო პო­ლი­ტი­კა, რაც გი­ორ­გის სურ­და, ჩვენ­თვის მა­ინ­ცდა­მა­ინც მი­სა­ღე­ბი არ იყო. ვერ ვთან­ხმდე­ბო­დით ფუნ­და­მენ­ტურ სა­კი­თხებ­ზე, ამი­ტო­მაც წა­მო­ვე­დი "იმე­დი­დან". იმ არხზე ჩემი ად­გი­ლი უბ­რა­ლოდ არ იყო.

- "მო­დე­ლი­რე­ბულ ქრო­ნი­კას­თან" და­კავ­ში­რე­ბით ალ­ბათ დღემ­დე გი­წევთ პა­სუ­ხის გა­ცე­მა, და ალ­ბათ დღემ­დე გე­კი­თხე­ბი­ან, რა­ტომ წახ­ვე­დით ამ ნა­ბიჯ­ზე.

- ნამ­დვი­ლად ასეა. ადა­მი­ა­ნებს დღემ­დე აქვთ შე­კი­თხვე­ბი, რა­ტომ აღ­მოვ­ჩნდი ამ პრო­ექ­ტში. მე ვი­ყა­ვი თოქ­შო­უს წამ­ყვა­ნი, რომ­ლის ფარ­გლებ­შიც წარ­ვად­გი­ნეთ სა­ინ­ფორ­მა­ციო სამ­სა­ხუ­რის ჯგუ­ფის მიერ მომ­ზა­დე­ბუ­ლი "ქრო­ნი­კა". ჩვენ ვგეგ­მავ­დით გა­და­ცე­მის მომ­ზა­დე­ბას ქარ­თუ­ლი სა­ხელ­მწი­ფოს პო­ტენ­ცი­ურ საფრ­თხე­ებ­ზე. სა­ინ­ფორ­მა­ციო სამ­სა­ხურ­მა და არ­ხის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბამ გა­და­წყვი­ტეს, რომ ცალ­კე, სა­ინ­ფორ­მა­ცი­ოს უნდა მო­ემ­ზა­დე­ბი­ნა სპე­ცი­ა­ლუ­რი გა­და­ცე­მა ამ თე­მა­ზე. გა­და­წყდა, რომ ამ ყვე­ლა­ფერს მის­ცემ­დნენ მო­დე­ლი­რე­ბის ფორ­მას. ამა­ში გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი არა­ფე­რი ყო­ფი­ლა. ეს ლე­გი­ტი­მუ­რი ჟურ­ნა­ლის­ტუ­რი ჟან­რია.

- თუმ­ცა უდა­ვოდ იყო დაშ­ვე­ბუ­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტუ­რი შეც­დო­მე­ბი.

- დარ­ღვე­ვა ნამ­დვი­ლად იყო. არ და­ა­დეს ტიტ­რი, სა­დაც იქ­ნე­ბო­და წარ­წე­რა, რომ "ქრო­ნი­კა" იყო მო­დე­ლი­რე­ბუ­ლი. ეთერ­ში რომ ვი­ყა­ვი, არც კი ვი­ცო­დი, რომ ტიტ­რი არ იდო ეკ­რან­ზე. სა­ე­თე­რო­ში რო­დე­საც ხარ, შიდა სიგ­ნა­ლი შე­მო­დის მო­ნი­ტორ­ზე და შიდა სიგ­ნალს ტიტ­რე­ბი არ ადევს. ეს ყვე­ლა ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში მო­მუ­შა­ვემ იცის.

- "მო­დე­ლი­რე­ბუ­ლი ქრო­ნი­კის" ეთერ­ში გას­ვლი­დან ორ წელ­ზე მეტი გა­ვი­და. გი­ნა­ნი­ათ ამ შოუს წაყ­ვა­ნა?

- რა თქმა უნდა, ეს არა­ს­ა­სი­ა­მოვ­ნო იყო ჩემ­თვის. მთე­ლი დარ­ტყმა მე მი­ვი­ღე. გა­და­ცე­მას ჩემ­თვის პო­ზი­ტი­ვი არ მო­უ­ტა­ნია. "მო­დე­ლი­რე­ბუ­ლი ქრო­ნი­კი­დან" ნერ­ვი­უ­ლო­ბი­სა და უსი­ა­მოვ­ნე­ბის გარ­და არა­ფე­რი მი­მი­ღია. დღემ­დე მი­წევს თა­ვის მარ­თლე­ბა, რომ მე არ ვი­ყა­ვი მა­ყუ­რებ­ლის შე­ში­ნე­ბის ინი­ცი­ა­ტო­რი ან მომ­ხრე. რომ შემ­ძლე­ბო­და, ამ ყვე­ლა­ფერს შე­ვე­წი­ნა­აღ­მდე­გე­ბო­დი. თუმ­ცა იმის წი­ნა­აღ­მდე­გი არ ვარ და არც ვი­ყა­ვი, რომ საფრ­თხე­ებ­ზე მო­დე­ლი­რე­ბუ­ლი გა­და­ცე­მა გა­კე­თე­ბუ­ლი­ყო. ზუ­რაბ ნო­ღა­ი­დელ­მა იმ პე­რი­ოდ­ში არა­ერ­თხელ თქვა, რომ თუ ოპო­ზი­ცია არ გა­ი­მარ­ჯვებ­და, არე­უ­ლო­ბა და­ი­წყე­ბო­და. ამ საფრ­თხის მო­დე­ლი­რე­ბა იყო იმ გა­და­ცე­მა­ში. ჩემს გა­და­ცე­მას კი ერ­ქვა "სპე­ცი­ა­ლუ­რი რე­პორ­ტა­ჟი", რო­მე­ლიც ყვე­ლას­თვის შემ­დგომ "მო­დე­ლი­რე­ბულ ქრო­ნი­კას­თან" ასო­ცირ­დე­ბო­და.

- "სპე­ცი­ა­ლუ­რი რე­პორ­ტა­ჟი" "იმედ­ზე" ახ­ლაც გა­დის...

- კი, ახლა სხვა წამ­ყვა­ნი ჰყავს და სხვა დატ­ვირ­თვა აქვს ამ გა­და­ცე­მას. ჩემს დროს ცოტა სხვა­ნა­ი­რი გა­და­ცე­მა იყო, ახლა გა­ცი­ლე­ბით "ყვი­თე­ლია" და გა­ცი­ლე­ბით მეტი მა­ყუ­რე­ბე­ლიც ჰყავს.

- რა­ტომ­ღაც ისე მოხ­და, რომ "მო­დე­ლი­რე­ბულ ქრო­ნი­კა­საც" ბევ­რი მა­ყუ­რე­ბე­ლი ჰყავ­და...

- სხვა­თა შო­რის, ბევ­რი მა­ყუ­რე­ბე­ლი არც "მო­დე­ლი­რე­ბულ ქრო­ნი­კას" ჰყავ­და და არც იმ თოქ­შო­უს. სკან­და­ლი ამ­ბის ზე­პირ­მა გავ­რცე­ლე­ბამ გა­მო­იწ­ვია. ორი კვი­რის მერე გა­და­ცე­მა "სპე­ცი­ა­ლუ­რი რე­პორ­ტა­ჟი" ჩვე­უ­ლებ­რივ ფორ­მატ­ში გაგ­რძელ­და და ჩემ­თვის გა­სა­ო­ცა­რი ის იყო, რომ იმ გა­და­ცე­მას ბევ­რი მა­ყუ­რე­ბე­ლი ჰყავ­და. გი­ორ­გი არ­ვე­ლა­ძეს უნ­დო­და, რომ მის არხზე მთა­ვარ გა­და­ცე­მებს ბევ­რი მა­ყუ­რე­ბე­ლი ჰყო­ლო­და. ეს ტე­ლე­ვი­ზი­ის, რო­გორც ბიზ­ნე­სის პრინ­ცი­პია. ამი­ტომ "სპე­ცი­ა­ლუ­რი რე­პორ­ტა­ჟი" გახ­და "ყვი­თე­ლი". პი­რა­დად მე არ მქონ­და იმის სურ­ვი­ლი, რომ "ყვი­თელ" გა­და­ცე­მა­ში მე­მუ­შა­ვა.

- ამ­ჟა­მად რას საქ­მი­ა­ნობთ?

- "იმე­დის" მერე ორი თვე უმუ­შე­ვა­რი ვი­ყა­ვი. 2010 წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში ბრი­ტა­ნუ­ლი მე­ნე­ჯმენ­ტი ჩა­უდ­გა სა­თა­ვე­ში ტე­ლე­არხს "პიკს" და მათ მი­მი­ღეს კონ­კურ­სის წე­სით. ტე­ლე­კომ­პა­ნია "პიკ­ში" პრო­დაქ­შე­ნის პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­და­ცე­მე­ბის მთა­ვა­რი პრო­დი­უ­სე­რი ვარ. ამა­სო­ბა­ში "ჯიპა"-ში სა­ერ­თა­შო­რი­სო პო­ლი­ტი­კის მა­გის­ტრის ხა­რის­ხი და­ვი­ცა­ვი დე­მოკ­რა­ტი­ის და სა­ხელ­მწი­ფოს ურ­თი­ერთქმე­დე­ბის თე­მა­ზე.

- "ყვი­თე­ლი" შოუ რომ წა­იყ­ვა­ნოთ, რო­მე­ლიც, რო­გორც თქვით, გა­და­ცე­მის რე­ი­ტინ­გის გა­რან­ტი­აა, არ გი­ფიქ­რი­ათ?

- რუ­სუ­ლი კარ­გად ვიცი, მაგ­რამ არც რუ­სულ სკო­ლა­ში მივ­ლია და არც რუ­სუ­ლე­ნო­ვან ოჯახ­ში გავზრდილ­ვარ. ამი­ტომ "პიკ­ზე" გა­და­ცე­მის წაყ­ვა­ნას ვერ გავ­რის­კავ­დი. რე­ი­ტინ­გი კარ­გია, მაგ­რამ ის ჩემ­თვის თვით­მი­ზა­ნი არაა, ისე­ვე, რო­გორც ეთერ­ში მუ­შა­ო­ბა. ფარ­თო პრო­ფი­ლის ჟურ­ნა­ლის­ტი ვარ. შე­მიძ­ლია ეთერ­ში მუ­შა­ო­ბაც, თოქ­შო­უს წაყ­ვა­ნაც და რე­პორ­ტა­ჟე­ბის მომ­ზა­დე­ბაც, მაგ­რამ ამ ეტაპ­ზე არ­ხის პრო­დაქ­შენ­ში მუ­შა­ო­ბა სავ­სე­ბით მი­სა­ღე­ბია.

მერი კო­ბი­აშ­ვი­ლი

ჟურ­ნა­ლი "რე­ი­ტინ­გი"

(გა­მო­დის ორ­შა­ბა­თო­ბით)