სამართალი
საზოგადოება
Faceამბები
მსოფლიო
მოზაიკა
კულტურა/შოუბიზნესი
სამხედრო
სპორტი
კონფლიქტები
"მე და ჩემი ოჯახის წევრები ამ საქმეზე შეყვარებული ვართ, აქ ყველაფერი ჩვენი ხელითაა გაკეთებული" - ცნობილი იურისტის ვენახი და მშვენიერაძეების მშვენიერი ღვინის ამბავი
"მე და ჩემი ოჯახის წევრები ამ საქმეზე შეყვარებული ვართ, აქ ყველაფერი ჩვენი ხელითაა გაკეთებული" - ცნობილი იურისტის ვენახი და მშვენიერაძეების მშვენიერი ღვინის ამბავი

გი­ორ­გი მშვე­ნი­ე­რა­ძეს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა უმე­ტეს­წი­ლად იუ­რის­ტად იც­ნობს, მაგ­რამ ცო­ტამ თუ იცის, რა საქ­მეს აკე­თებს თა­ვის მშობ­ლი­ურ სო­ფელ­ში, - გი­ორ­გი ოჯახ­თან ერ­თად ვე­ნახს უვ­ლის და ნა­ტუ­რა­ლურ ღვი­ნოს აყე­ნებს, რომ­ლის და­გე­მოვ­ნე­ბა შე­იძ­ლე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­შიც და აშშ-შიც. ყვე­ლა პრო­ცეს­ში თა­ვად აქ­ტი­უ­რად არის ჩარ­თუ­ლი, რად­გან, რო­გორც ამ­ბობს, ამით დიდ სუ­ლი­ერ საზ­რდოს იღებს.

- ნა­ტუ­რა­ლუ­რი მეღ­ვი­ნე­ო­ბა ნიშ­ნავს, რომ ყუ­რძნის მოვ­ლის პრო­ცეს­ში პეს­ტი­ცი­დე­ბი, ჰერ­ბი­ცი­დე­ბი არ გა­მო­ი­ყე­ნე­ბა და ნი­ა­და­გიც შხამ­ქი­მი­კა­ტე­ბით არ იჟღინ­თე­ბა. ასე მო­წე­უ­ლი მო­სა­ვა­ლი რა­ო­დე­ნობ­რი­ვად ნაკ­ლე­ბია, მაგ­რამ - ხა­რის­ხი­ა­ნი. ნა­ტუ­რა­ლურ ღვი­ნოს ვი­ღებთ, როცა მეღ­ვი­ნე ნაკ­ლე­ბად ერე­ვა ღვი­ნის და­ყე­ნე­ბის პრო­ცეს­ში, არ იყე­ნებს სხვა­დას­ხვა ტექ­ნო­ლო­გი­ურ სა­შუ­ა­ლე­ბას და ხე­ლოვ­ნუ­რი დახ­მა­რე­ბის გა­რე­შე, მხო­ლოდ სპონ­ტა­ნუ­რი დუ­ღი­ლით კმა­ყო­ფილ­დე­ბა. მი­ნი­მა­ლუ­რი რა­ო­დე­ნო­ბით მხო­ლოდ გო­გირ­დის გა­მო­ყე­ნე­ბა (ლიტრზე 40 მი­ლიგ­რა­მი) შე­იძ­ლე­ბა.

მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვცდი­ლობთ, ღვი­ნო­ში, ერთი მხრივ, შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბუ­ლი იყოს ტე­რუ­ა­რის (ად­გილ­წარ­მო­შო­ბის) გემო, ეტყო­ბო­დეს ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რო­ბა და, მე­ო­რე მხრივ, იყოს ჯან­მრთე­ლი. ქვევ­რიც ტრა­დი­ცი­უ­ლი მე­თო­დით, გა­საწ­მენ­დე­ლით ირე­ცხე­ბა და არა - სო­დით ან რამე სხვა ნივ­თი­ე­რე­ბით. ესეც გან­სა­კუთ­რე­ბულ ყუ­რა­დღე­ბას მო­ი­თხოვს. ასეთ ღვი­ნო­ზე დიდი მო­თხოვ­ნაა.

- სა­კუ­თარ თავს მეღ­ვი­ნე-მე­ვე­ნა­ხეს უწო­დებთ თუ მე­მარ­ნეს?

- ამ შემ­თხვე­ვა­ში ყვე­ლა­ზე სწო­რი იქ­ნე­ბა, თუ ვი­ტყვით, რომ მე­მარ­ნე­ე­ბი ვართ. მეღ­ვი­ნე ზრუ­ნავს ღვი­ნო­ზე, მე­ვე­ნა­ხე - ყუ­რძენ­ზე, ყუ­რძნის ხა­რისხზე. მე­მარ­ნეს კი გა­ცი­ლე­ბით მეტი რა­ღა­ცის კე­თე­ბა უწევს და ეს მხო­ლოდ ღვი­ნის ჭურ­ში და­ყე­ნე­ბა არ არის.

- რო­გო­რია თქვე­ნი ღვი­ნო?

- პრო­დუქ­ტი ცოტა გვაქვს. წლე­ულს, ალ­ბათ, 1200 ბოთ­ლი გვექ­ნე­ბა, სა­მა­გი­ე­როდ, სპე­ცი­ფი­კუ­რი ღვი­ნოა. ასე მგო­ნია, ყვე­ლა ღვი­ნო დამ­ყე­ნე­ბელს ჰგავს და ჩვე­ნი ღვი­ნოც ჩვე­ნი მსგავ­სია. მე­ურ­ნე­ო­ბა ზეს­ტა­ფო­ნის მუ­ნი­ცი­პა­ლი­ტე­ტის სო­ფელ ცხენ­თა­რო­შია. აქე­დან იყო ჩემი ბა­ბუა, აქ გა­ი­ზარ­და მამა და იქ­ვეა დაკ­რძა­ლუ­ლიც. მეც ამ სო­ფელ­ში გა­ვა­ტა­რე ბავ­შვო­ბა. მოკ­ლედ, ცხენ­თა­რო ჩემ­თვის და ჩემი ოჯა­ხის­თვის არის ად­გი­ლი, სა­ი­და­ნაც მოვ­დი­ვართ, ამი­ტომ გვინ­დო­და, ისე­თი ღვი­ნო დაგ­ვე­ყე­ნე­ბი­ნა, რო­გორ­საც ად­რე­ულ წლებ­ში ბა­ბუა, მამა, ბიძა აყე­ნებ­დნენ. არა­ნა­ირ ხე­ლოვ­ნურ სა­შუ­ა­ლე­ბას არ იყე­ნებ­დნენ. ჭუ­რებ­შიც ბუ­ნებ­რი­ვად დუღ­და მა­ჭა­რი. მოკ­ლედ, არ­სე­ბობ­და გა­მოც­დი­ლე­ბა და გვინ­დო­და, ის სხვე­ბის­თვი­საც გაგ­ვე­ზი­ა­რე­ბი­ნა. ამას და­ვუ­მა­ტეთ ცოდ­ნა, რო­მე­ლიც და­ვაგ­რო­ვეთ არა­ერთ ტრე­ნინგზე, ლექ­ცი­ა­სა თუ სე­მი­ნარ­ზე, ასე­ვე - ლი­ტე­რა­ტუ­რით, პრაქ­ტი­კუ­ლი უნარ-ჩვე­ვე­ბით.

- ამ საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში ოჯა­ხის რამ­დე­ნი წევ­რი ხართ ჩარ­თუ­ლი?

- მე, ჩემი ძმა, რძა­ლი, ჩემი მე­უღ­ლე, შვი­ლე­ბი და ჩემი ბი­ძაშ­ვი­ლი. ვე­ნა­ხე­ბი ჩვე­ნი­ვე სო­ფელ­ში გვაქვს. ასე­თი პრინ­ცი­პი ავირ­ჩი­ეთ - ყვე­ლა­ფე­რი ცხენ­თა­რო­ში გვქონ­დეს და სხვა სოფ­ლი­სა თუ ტე­რუ­ა­რის ყუ­რძე­ნი არ გა­მო­ვი­ყე­ნოთ, რათა მომ­ხმა­რე­ბელ­მა იცო­დეს, რო­გო­რი ღვი­ნო დგე­ბა ჩვენ­თან. ჩვე­ნი სო­ფე­ლი XIX სა­უ­კუ­ნე­ში იმე­რე­თის იმ ექვს სო­ფელს შო­რის მო­იხ­სე­ნი­ე­ბო­და, სა­დაც სა­უ­კე­თე­სო ღვი­ნოს აყე­ნებ­დნენ და გვინ­დო­და, ეს ტრა­დი­ცია დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლი­ყო.

- რო­მელ ყუ­რძენს წუ­რავთ?

- იმე­რუ­ლი ჯი­შე­ბი გვაქვს: ციცქა, ცო­ლი­კა­უ­რი, ძელ­შა­ვი. ჩაყ­რი­ლი გვაქვს ახალ­შე­ნი ვე­ნა­ხიც, ოცხა­ნუ­რი სა­ფე­რე, რო­მე­ლიც მო­სა­ვალს გა­ი­სად მოგ­ვცემს. წელს ვგეგ­მავთ კრა­ხუ­ნას და­მა­ტე­ბას, უკვე მზად გვაქვს და შე­მოდ­გო­მა­ზე ჩავ­ყრით.

ღია მა­რა­ნი გვქონ­და, სა­ი­და­ნაც ძვე­ლი ქვევ­რე­ბი ამო­ვი­ღეთ, და­ვა­მუ­შა­ვეთ, რო­მე­ლიც კარ­გი იყო, და­ვი­ტო­ვეთ. მერე და­ხუ­რუ­ლი მა­რა­ნი ავა­შე­ნეთ, რად­გან ღია მა­რან­ში გა­ზა­ფხუ­ლის მერე, როცა ტემ­პე­რა­ტუ­რა იმა­ტებს, ღვი­ნის შე­ნახ­ვა შე­უძ­ლე­ბე­ლია. თუმ­ცა ეს არ ნიშ­ნავს, რომ უარს ვამ­ბობთ ღია მა­რან­ზე. წლე­ულს შე­მოდ­გო­მა­ზე ღია მა­რა­ნიც გვექ­ნე­ბა.

მა­რან­ში 11 ქვევ­რია, ჯა­მუ­რი მო­ცუ­ლო­ბა 3,5 ტო­ნაა, წელს ერთი ახა­ლი, 6,5-ტო­ნი­ა­ნი ქვევ­რი და­ე­მა­ტე­ბა, მის­თვის ად­გი­ლი და­ტო­ვე­ბუ­ლია.

- თქვე­ნი პრო­დუქ­ტი ექ­სპორ­ტით სად გა­დის?

- შარ­შან­დე­ლი მო­სავ­ლის ნა­წი­ლი აშშ-ში წა­ვი­და და მცი­რე ნა­წი­ლი, ად­გი­ლობ­რი­ვი ბაზ­რის­თვის იქ­ნე­ბა გან­კუთ­ვნი­ლი. ერთი მხრივ, გვინ­და, სტუმ­რე­ბი რომ გვეწ­ვე­ვი­ან მა­რან­ში, აქვე შეძ­ლონ ჩვე­ნი ღვი­ნის გა­სინ­ჯვა, მათ შო­რის იმ ვე­ნახ­ში, სა­დაც ყუ­რძე­ნია დაკ­რე­ფი­ლი, მე­ო­რე მხრივ კი სა­ქარ­თვე­ლო­ში იყოს რამ­დე­ნი­მე ად­გი­ლი, სა­დაც ამ ღვი­ნის გა­სინ­ჯვა იქ­ნე­ბა შე­საძ­ლე­ბე­ლი.

ციცქა-ცო­ლი­კა­უ­რი წლე­ულ­საც გვექ­ნე­ბა, იმე­რულ ჭურ­ში 30% ჭა­ჭა­ზე და­ყე­ნე­ბუ­ლი, რო­მელ­მაც ჭურ­ში, ჭა­ჭას­თან ერ­თად, და­ახ­ლო­ე­ბით შვი­დი თვე გა­ა­ტა­რა. მა­ის­ში ქვევ­რი­დან ამო­ღე­ბუ­ლი კი ცენ­ტრა­ლურ სა­ცავ­ში ინა­ხე­ბა. გვაქვს ცო­ლი­კა­უ­რი, რო­მელ­საც სულ ჭა­ჭა­ზე ვა­ყე­ნებთ. ძელ­შა­ვიც არის, ოღონდ - ცოტა, 200 ბოთ­ლამ­დე გა­მოგ­ვი­ვა.

- ეს საქ­მი­ა­ნო­ბა თქვენ­თვის რას ნიშ­ნავს?

- მე და ჩემი ოჯა­ხის წევ­რე­ბი ამ საქ­მე­ზე შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ვართ და ისე ვემ­სა­ხუ­რე­ბით მას, რო­გორც შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი ბიჭი ჩუქ­ნის გო­გოს ყვა­ვი­ლებს. აქ ყვე­ლა­ფე­რი ჩვე­ნი ხე­ლით არის გა­კე­თე­ბუ­ლი.

- გა­მო­დის, მშვე­ნი­ე­რა­ძე­ე­ბი მშვე­ნი­ერ საქ­მეს მშვე­ნივ­რად ემ­სა­ხუ­რე­ბით...

- სხვა­თა შო­რის, ჩვე­ნი გვა­რის წარ­მო­მავ­ლო­ბა სო­ფელ საღ­ვი­ნე­და­ნაა, სო­ფელ ცხენ­თა­რო­ში კი XVII სა­უ­კუ­ნი­დან ჩნდე­ბა.

- თქვენს პრო­ფე­სი­ა­შიც აქ­ტი­უ­რი ხართ და სხვა­დას­ხვა საქ­მე ერ­თმა­ნეთს ხელს არ უშ­ლის?

- ჩემი პრო­ფე­სია ადა­მი­ა­ნე­ბის დახ­მა­რე­ბა და დაც­ვაა. თუ ვინ­მეს ჩაგ­რა­ვენ, უსა­მარ­თლოდ ავიწ­რო­ე­ბენ და სა­მარ­თლებ­რი­ვი დახ­მა­რე­ბა სჭირ­დე­ბა, ვეხ­მა­რე­ბი, მე­მარ­ნე­ო­ბა კი ჩემ­თვის სუ­ლი­ე­რი შვე­ბაა.

- დამ­წყებ მეღ­ვი­ნე-მე­ვე­ნა­ხე­ებს თქვე­ნი გა­მოც­დი­ლე­ბით რას ეტყვით?

- ამ საქ­მეს ჯერ და­წყე­ბა და მერე ფიქ­რი არ უყ­ვარს. ამ ყვე­ლა­ფერს სჭირ­დე­ბა კარ­გი ან­გა­რი­შიც. უნდა გვეს­მო­დეს, რა ხარ­ჯებ­თან იქ­ნე­ბა ეს საქ­მე და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი. თუ ხა­რის­ხი­ა­ნი პრო­დუქ­ტის შექ­მნა გვინ­და, ყვე­ლა­ფე­რი სწო­რად უნდა გავ­თვა­ლოთ. წი­ნა­აღ­მდეგ შემ­თხვე­ვა­ში საქ­მის მი­ტო­ვე­ბა მო­გი­წევთ.

წარმატებები
1

რა ვქნა, მიყვარს ჭკვიანი და სამართლიანი ხალხი.

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ენტონი ფაუჩი მიმართვას ავრცელებს - "აიცერი, თუ არ ხარ აცრილი და მიიღე "ბუსტერ" დოზა, თუ უკვე აცრილი ხარ"
ავტორი:

"მე და ჩემი ოჯახის წევრები ამ საქმეზე შეყვარებული ვართ, აქ ყველაფერი ჩვენი ხელითაა გაკეთებული" - ცნობილი იურისტის ვენახი და მშვენიერაძეების მშვენიერი ღვინის ამბავი

"მე და ჩემი ოჯახის წევრები ამ საქმეზე შეყვარებული ვართ, აქ ყველაფერი ჩვენი ხელითაა გაკეთებული" - ცნობილი იურისტის ვენახი და მშვენიერაძეების მშვენიერი ღვინის ამბავი

გიორგი მშვენიერაძეს საზოგადოება უმეტესწილად იურისტად იცნობს, მაგრამ ცოტამ თუ იცის, რა საქმეს აკეთებს თავის მშობლიურ სოფელში, - გიორგი ოჯახთან ერთად ვენახს უვლის და ნატურალურ ღვინოს აყენებს, რომლის დაგემოვნება შეიძლება საქართველოშიც და აშშ-შიც. ყველა პროცესში თავად აქტიურად არის ჩართული, რადგან, როგორც ამბობს, ამით დიდ სულიერ საზრდოს იღებს.

- ნატურალური მეღვინეობა ნიშნავს, რომ ყურძნის მოვლის პროცესში პესტიციდები, ჰერბიციდები არ გამოიყენება და ნიადაგიც შხამქიმიკატებით არ იჟღინთება. ასე მოწეული მოსავალი რაოდენობრივად ნაკლებია, მაგრამ - ხარისხიანი. ნატურალურ ღვინოს ვიღებთ, როცა მეღვინე ნაკლებად ერევა ღვინის დაყენების პროცესში, არ იყენებს სხვადასხვა ტექნოლოგიურ საშუალებას და ხელოვნური დახმარების გარეშე, მხოლოდ სპონტანური დუღილით კმაყოფილდება. მინიმალური რაოდენობით მხოლოდ გოგირდის გამოყენება (ლიტრზე 40 მილიგრამი) შეიძლება.

მაქსიმალურად ვცდილობთ, ღვინოში, ერთი მხრივ, შენარჩუნებული იყოს ტერუარის (ადგილწარმოშობის) გემო, ეტყობოდეს ინდივიდუალურობა და, მეორე მხრივ, იყოს ჯანმრთელი. ქვევრიც ტრადიციული მეთოდით, გასაწმენდელით ირეცხება და არა - სოდით ან რამე სხვა ნივთიერებით. ესეც განსაკუთრებულ ყურადღებას მოითხოვს. ასეთ ღვინოზე დიდი მოთხოვნაა.

- საკუთარ თავს მეღვინე-მევენახეს უწოდებთ თუ მემარნეს?

- ამ შემთხვევაში ყველაზე სწორი იქნება, თუ ვიტყვით, რომ მემარნეები ვართ. მეღვინე ზრუნავს ღვინოზე, მევენახე - ყურძენზე, ყურძნის ხარისხზე. მემარნეს კი გაცილებით მეტი რაღაცის კეთება უწევს და ეს მხოლოდ ღვინის ჭურში დაყენება არ არის.

- როგორია თქვენი ღვინო?

- პროდუქტი ცოტა გვაქვს. წლეულს, ალბათ, 1200 ბოთლი გვექნება, სამაგიეროდ, სპეციფიკური ღვინოა. ასე მგონია, ყველა ღვინო დამყენებელს ჰგავს და ჩვენი ღვინოც ჩვენი მსგავსია. მეურნეობა ზესტაფონის მუნიციპალიტეტის სოფელ ცხენთაროშია. აქედან იყო ჩემი ბაბუა, აქ გაიზარდა მამა და იქვეა დაკრძალულიც. მეც ამ სოფელში გავატარე ბავშვობა. მოკლედ, ცხენთარო ჩემთვის და ჩემი ოჯახისთვის არის ადგილი, საიდანაც მოვდივართ, ამიტომ გვინდოდა, ისეთი ღვინო დაგვეყენებინა, როგორსაც ადრეულ წლებში ბაბუა, მამა, ბიძა აყენებდნენ. არანაირ ხელოვნურ საშუალებას არ იყენებდნენ. ჭურებშიც ბუნებრივად დუღდა მაჭარი. მოკლედ, არსებობდა გამოცდილება და გვინდოდა, ის სხვებისთვისაც გაგვეზიარებინა. ამას დავუმატეთ ცოდნა, რომელიც დავაგროვეთ არაერთ ტრენინგზე, ლექციასა თუ სემინარზე, ასევე - ლიტერატურით, პრაქტიკული უნარ-ჩვევებით.

- ამ საქმიანობაში ოჯახის რამდენი წევრი ხართ ჩართული?

- მე, ჩემი ძმა, რძალი, ჩემი მეუღლე, შვილები და ჩემი ბიძაშვილი. ვენახები ჩვენივე სოფელში გვაქვს. ასეთი პრინციპი ავირჩიეთ - ყველაფერი ცხენთაროში გვქონდეს და სხვა სოფლისა თუ ტერუარის ყურძენი არ გამოვიყენოთ, რათა მომხმარებელმა იცოდეს, როგორი ღვინო დგება ჩვენთან. ჩვენი სოფელი XIX საუკუნეში იმერეთის იმ ექვს სოფელს შორის მოიხსენიებოდა, სადაც საუკეთესო ღვინოს აყენებდნენ და გვინდოდა, ეს ტრადიცია დაბრუნებულიყო.

- რომელ ყურძენს წურავთ?

- იმერული ჯიშები გვაქვს: ციცქა, ცოლიკაური, ძელშავი. ჩაყრილი გვაქვს ახალშენი ვენახიც, ოცხანური საფერე, რომელიც მოსავალს გაისად მოგვცემს. წელს ვგეგმავთ კრახუნას დამატებას, უკვე მზად გვაქვს და შემოდგომაზე ჩავყრით.

ღია მარანი გვქონდა, საიდანაც ძველი ქვევრები ამოვიღეთ, დავამუშავეთ, რომელიც კარგი იყო, დავიტოვეთ. მერე დახურული მარანი ავაშენეთ, რადგან ღია მარანში გაზაფხულის მერე, როცა ტემპერატურა იმატებს, ღვინის შენახვა შეუძლებელია. თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ უარს ვამბობთ ღია მარანზე. წლეულს შემოდგომაზე ღია მარანიც გვექნება.

მარანში 11 ქვევრია, ჯამური მოცულობა 3,5 ტონაა, წელს ერთი ახალი, 6,5-ტონიანი ქვევრი დაემატება, მისთვის ადგილი დატოვებულია.

- თქვენი პროდუქტი ექსპორტით სად გადის?

- შარშანდელი მოსავლის ნაწილი აშშ-ში წავიდა და მცირე ნაწილი, ადგილობრივი ბაზრისთვის იქნება განკუთვნილი. ერთი მხრივ, გვინდა, სტუმრები რომ გვეწვევიან მარანში, აქვე შეძლონ ჩვენი ღვინის გასინჯვა, მათ შორის იმ ვენახში, სადაც ყურძენია დაკრეფილი, მეორე მხრივ კი საქართველოში იყოს რამდენიმე ადგილი, სადაც ამ ღვინის გასინჯვა იქნება შესაძლებელი.

ციცქა-ცოლიკაური წლეულსაც გვექნება, იმერულ ჭურში 30% ჭაჭაზე დაყენებული, რომელმაც ჭურში, ჭაჭასთან ერთად, დაახლოებით შვიდი თვე გაატარა. მაისში ქვევრიდან ამოღებული კი ცენტრალურ საცავში ინახება. გვაქვს ცოლიკაური, რომელსაც სულ ჭაჭაზე ვაყენებთ. ძელშავიც არის, ოღონდ - ცოტა, 200 ბოთლამდე გამოგვივა.

- ეს საქმიანობა თქვენთვის რას ნიშნავს?

- მე და ჩემი ოჯახის წევრები ამ საქმეზე შეყვარებული ვართ და ისე ვემსახურებით მას, როგორც შეყვარებული ბიჭი ჩუქნის გოგოს ყვავილებს. აქ ყველაფერი ჩვენი ხელით არის გაკეთებული.

- გამოდის, მშვენიერაძეები მშვენიერ საქმეს მშვენივრად ემსახურებით...

- სხვათა შორის, ჩვენი გვარის წარმომავლობა სოფელ საღვინედანაა, სოფელ ცხენთაროში კი XVII საუკუნიდან ჩნდება.

- თქვენს პროფესიაშიც აქტიური ხართ და სხვადასხვა საქმე ერთმანეთს ხელს არ უშლის?

- ჩემი პროფესია ადამიანების დახმარება და დაცვაა. თუ ვინმეს ჩაგრავენ, უსამართლოდ ავიწროებენ და სამართლებრივი დახმარება სჭირდება, ვეხმარები, მემარნეობა კი ჩემთვის სულიერი შვებაა.

- დამწყებ მეღვინე-მევენახეებს თქვენი გამოცდილებით რას ეტყვით?

- ამ საქმეს ჯერ დაწყება და მერე ფიქრი არ უყვარს. ამ ყველაფერს სჭირდება კარგი ანგარიშიც. უნდა გვესმოდეს, რა ხარჯებთან იქნება ეს საქმე დაკავშირებული. თუ ხარისხიანი პროდუქტის შექმნა გვინდა, ყველაფერი სწორად უნდა გავთვალოთ. წინააღმდეგ შემთხვევაში საქმის მიტოვება მოგიწევთ.

"ვიყავი საშინელი ბულინგის მსხვერპლი... ამერიკაში ბევრი ოჯახი გამოვიცვალე, ზოგიერთი მაგდებდა სახლიდან" - რას ყვება სოფო ჭყონია საკუთარ ბავშვობასა და შვილებზე

"სერიოზულ ტალღაში შევდივართ... თუ ასე გაგრძელდა, საბჭოში რეგულაციების გამკაცრების რეკომენდაციით შევალთ" - ამირან გამყრელიძე

"ასარჩევად გექნებათ ბევრი ვაქცინა... ყველას გვეყოფა“ - რას ამბობს ამირან გამყრელიძე "ფაიზერის" შემოტანის სავარაუდო თარიღზე