"რომ მოითხოვოს ჩვენი საჰაერო სივრცის გამოყენება რუსეთმა, ჩვენს თანხმობას დაელოდება?.. რას ვიზამთ, ჩამოვყრით თვითმფრინავებს?" - ექსპერტი

მიუხედავად სამშვიდობო ინიციატივებისა, მთიან ყარაბაღში კვლავ მძიმე ვითარებაა. შეგახსენებთ, აზერბაიჯანსა და სომხეთს შორის აშშ-ის შუამავლობით მიღწეული ცეცხლის შეწყვეტის კიდევ ერთი შეთანხმება ძალაში გუშინ, დილის 08:00 საათიდან შევიდა, თუმცა ცეცხლის შეწყვეტის რეჟიმის ამოქმედებიდან რამდენიმე წუთის შემდეგ მხარეებმა მის დარღვევაში ერთმანეთის დადანაშაულება დაიწყეს.

სომხეთ-აზერბაიჯანის სამხედრო კონფლიქტი, როგორც ჩანს, კარგა ხანს არ დასრულდება. ჩვენში დიდი გამოხმაურება მოჰყვა რუსეთის დუმის დეპუტატის, კონსტანტინ ზატულინის განცხადებას, რომ საქართველოს ტერიტორიის გამოყენებით რუსეთიდან სომხეთში, შესაძლოა, საჭირო ძალები და საშუალებები გაიგზავნოს. მისი თქმით, აზერბაიჯანსა და თურქეთს რეგიონში სამხედრო რევანში სურთ, ამიტომ რუსეთმა უნდა დაამტკიცოს, რომ პოსტსაბჭოთა სივრცეში წამყვანი ქვეყანაა. ამ საკითხზე "კვირის პალიტრასთან" ექსპერტმა მამუკა არეშიძემ ისაუბრა. გთავაზობთ ნაწყვეტს ინტერვიუდან:

- დიახ, ის, რაც ახლა რეგიონში ხდება, კარგა ხანს არ დასრულდება. აქ მხოლოდ სომხეთსა და აზერბაიჯანს შორის ომზე არ არის ლაპარაკი, აქ დიდი გეოპოლიტიკური ჭიდილია - სერიოზული დაპირისპირება რუსეთსა და თურქეთს შორის და ნელ-ნელა ამ დაპირისპირებაში სხვა ქვეყნებიც აღმოჩნდებიან ჩათრეული. საბოლოოდ, სამწუხაროდ, ყველაფერი აუცილებლად გადატყდება სამხრეთ კავკასიის სამივე ქვეყანაზე - თავისთავად ცხადია, აზერბაიჯანსა და სომხეთზე და ასევე საქართველოზეც. თუ ვინმეს ჰგონია, რომ აზერბაიჯანი ამ პროცესიდან გამარჯვებული გამოვა ისე, როგორც მას უნდა, ძალიან ცდება. ჯერ ერთი, ვერ გამოვა იმიტომ, რომ უდიდესი დარტყმა მიაყენა თავის საერთაშორისო პრესტიჟს ისლამისტების გამოყენებით. ამას უახლოესი წლების განმავლობაში ვერაფრით გამოასწორებს. სულ მიკვირდა, აზერბაიჯანის ხელისუფლება რატომ ებრძვის რელიგიური ფაქტორის გამოყენებას. ახლა გასაგებია - ისედაც ისეთი რთული ვითარება აქვს თავის რიგებში ისლამისტების მიღებით, ახლა რელიგიური ფაქტორიც რომ დაამატოს, აზერბაიჯანისთვის მთლად დაიხურება დასავლეთისა და ევროპის კარი.

ამას რა მოჰყვება, როგორ გაიზრდება ისლამისტების რაოდენობა რეგიონში? როგორ დაეტყობა ეს მთელ კავკასიას? რა ფორმით ჩაერთვება პროცესში ჩრდილოეთ კავკასიის იატაკქვეშეთი? მოკლედ, ეს არის მრავალასპექტიანი პრობლემა.

რაც შეეხება სომხეთის მდგომარეობას, ისიც მძიმე სიტუაციაშია. ჯერ ერთი, სომხური არმია სამხედრო მარცხს მართლა განიცდის; ასევე ცხადად ჩანს, რომ მისი მოკავშირე რუსეთი ცდილობს წაუგებელ თამაშს და შუაში ჩადგომას მაშინ, როცა სომხეთს მისგან დახმარება სჭირდება. მოკლედ, სომეხი საზოგადოება ძალიან იმედგაცრუებულია...

ამავდროულად, ჩვენ ვუშვებთ შეცდომას, როდესაც ხელისუფლებაც და საზოგადოებაც სრულიად პასიურია. ხელისუფლებას ბევრს ვერაფერს მოსთხოვ ღია პოლიტიკის თვალსაზრისით, მაგრამ საზოგადოების პასიურობა არ მესმის. ვის აღარ შევთავაზე, რომ უფრო მეტად ვიხმაუროთ და ხმა მივაწვდინოთ მსოფლიოს, მაგრამ არ ინდომებენ - ამით არაფერი გამოვაო, რაც მცდარი მიდგომაა. ამ დროს ვისაც არ ეზარება, ჩვენს ტერიტორიაზე მუშაობს, განსაკუთრებით - სომხურ და აზერბაიჯანულ ეთნიკურ უმცირესობებთან. ვერც წარმოიდგენთ, როგორი ინტენსიური მუშაობა მიმდინარეობს! ამ ყველაფერთან დაპირისპირებას სჭირდება აბსოლუტურად ახალი სტრატეგიის შემუშავება, რაზეც მუშაობენ თუ არა, არ ვიცი.

ზატულინის განცხადება რატომ გაგვიკვირდა?! რომ მოითხოვოს ჩვენი საჰაერო სივრცის გამოყენება რუსეთმა, ჩვენს თანხმობას დაელოდება? რა თქმა უნდა, არა. და რას ვიზამთ, ჩამოვყრით თვითმფრინავებს? ამიტომ გვჭირდება რაც შეიძლება მეტი ხმაური და საერთაშორისო თანამეგობრობის მოკავშირეობა. მაოცებს, როგორ ეფექტიანად მუშაობენ ჩვენი მტრები, როდესაც სომხურ და აზერბაიჯანულ მედიასაშუალებებში იარაღის მთავარ მიმწოდებლად ლამის საქართველო გამოჰყავთ. ამ შავ პროპაგანდაზე მუშაობს რუსეთი, რომელიც თვითონ არის მთავარი მიმწოდებელი და არ გამორიცხოთ თურქეთიც. ქართველი საზოგადოება კი გადაჰყვა არჩევნებსა თუ შიდა პოლიტიკურ დაპირისპირებას! უფრო დიდი მნიშვნელობა უნდა მივანიჭოთ იმ გამოწვევებსა და რისკებს, რომლებიც ქვეყნის წინაშე წარმოიშვა, ნელ-ნელა იზრდება და ხვალ-ზეგ უფრო სერიოზული გახდება. წაიკითხეთ სრულად