თბილისს ამდენი ხალხის დატევა აღარ შეუძლია!

წლების განმავლობაში გვარწმუნებდნენ, რომ თბილისი არ იყო თავკომბალა ქალაქი, ხალხი სოფლებს არ ტოვებდა და მამაპაპისეულ კერას არ აციებდა, მაგრამ ეს ყველაფერი ტყუილი აღმოჩნდა. ოფიციალური მონაცემებითაც კი დასტურდება, რომ მთელი ქვეყნის მოსახლეობის 1/3 საქართველოს დედაქალაქში ცხოვრობს. როგორ გაზეთი „რეზონანსი" წერს, ევროპის მასშტაბით ასეთი სულ 7 სახელმწიფოა და მათგან ორი (თბილისი და ერევანი) სამხრეთ კავკასიაში.

ჯერ კიდევ შევარდნაძის დროიდან მოყოლებული, თბილისს თავკომბალა ქალაქად გადაქცევის საფრთხეს უწინასწარმეტყველებდნენ. იმ დროს ჩვენს დედაქალაქში მთელი ქვეყნის მოსახლეობის 35% იყრიდა თავს. ზოგიერთები ამას ქართველების ცენტრისკენულ მისწრაფებას უკავშირებდნენ. ადამიანებს ერჩივნათ ქუჩებში ეხეტიალათ და კორპუსების წინ მდგარიყვნენ, ვიდრე საკუთარ სოფელში მიწა დაემუშავებინათ. ასე რომ, თბილისი ნელ-ნელა ემსგავსებოდა ქალაქ-სახელმწიფო სინგაპურს, სადაც მოსახლეობის 96% ცათამბჯენებში ბინადრობს, ხოლო მოსახლეობის სულ რაღაც 4% ალაგ-ალაგ სოფლებშია შერჩენილი.

ქალაქდაგეგმარების სპეციალისტები ე. წ. "ზიფის წესზე" ამახვილებენ ყურადღებას. ამ წესის თანახმად, თუკი უდიდეს ქალაქში 100 კაცი ცხოვრობს, მაშინ სიდიდით მეორე ქალაქში 50-მა ადამიანმა უნდა იცხოვროს, მესამეში კი სამჯერ ნაკლებმა, ანუ 33-მა. ეს წესი თბილისისთვის შეუსაბამოა, რადგან მოსახლეობის რაოდენობით ჩვენი დედაქალაქი განუზომლად დიდია.

2012 წელს, როცა წყლის მოვარდნის შედეგად დედა და ორი შვილი დაიღუპა, ამბობდნენ, რომ ამ ტრაგიკულ ადამიანებს პირდაპირ კოლექტორზე ჰქონდათ დაშენებული ოთახი. ამას მოჰყვა სააკაშვილის ბრძანება, რომ დედაქალაქში ბარაკები არ უნდა ყოფილიყო, სადაც, ძირითადად, რეგიონებიდან 7-8 წლის წინ ჩამოსული ადამიანები ცხოვრობდნენ. თუმცა, არავინ ფიქრობდა, რომ სოფლის მოსახლეობა ადგილზევე დაემაგრებინა, რათა მათ დედაქალაქში გამოქცევის სურვილი არ გასჩენოდათ. მაშინ არავის დასჭირდებოდა მიჯრით მიწყობილი სახლები, ამ სახლებისგან დავიწროებული ქუჩები, შემჭიდროებული უბნები და თბილისთან არაორგანულად შემოერთებული ყოფილი სოფლები. თუკი შემოერთება ასე უსაშველოდ გაგრძელდება, თბილისი მთელ აღმოსავლეთ საქართველოს შემოიერთებს და ყველა სოფელს ერთი ქალაქი დაიტევს.

თბილისის ზრდა აღარ შეიძლება!

ქალაქდაგეგმარების სპეიალისტი ზურაბ ბაქრაძე "ბიზნეს-რეზონანსთან" საუბრისას აცხადებს, რომ უკვე მივედით იმ ზღვარზე, როცა დედაქალაქი ვერ დაიტევს ამდენ მცხოვრებს. თბილისის ზრდა უკვე აღარ შეიძლება და ეს მთელი ქვეყნის სივრცითი მოწყობის პრობლემაა.

მისივე თქმით, ქვეყანაში დეცენტრალიზაციის კვალობაზე უნდა გადანაწილდეს მოსახლეობა. რაც ახლა საქართველოში ხდება, ეს ნორმალური არ არის არც ეკონომიკისთვის, არც კულტურული და ადმინისტრაციული ცხოვრებისთვის. ამიტომ თბილისში უნდა გატარდეს ისეთი ღონისძიებები, რომლებიც ამ ზრდას შეაჩერებს ან შეზღუდავს და ეს ცენტრალური ხელისუფლების საქმეა. ახლა მთელი ქვეყნის მოსახლეობის მესამედი ერთ ქალაქში ცხოვრობს და ეს მაჩვენებელი კიდევ უფრო მოიმატებს, რაც სულ მთლად დამღუპველ გარემოებას შექმნის.

"ბიზნეს-რეზონანსი" დაინტერესდა, თუნდაც საბჭოთა დროს არსებობდა თუ არა თბილისში ჩაწერილ ადამიანთა რაოდენობის მხრივ დაწესებული ლიმიტი, რაზეც ზურაბ ბაქრაძემ აღნიშნა, რომ ასეთი ლიმიტი არასდროს ყოფილა. ეს დაგეგმვის საქმეა და, როგორც დაგეგმავს ქალაქის ხელმძღვანელობა, იმის მიხედვით უნდა განვითარდეს. საბჭოეთის დროს 1971 წელს დამტკიცებული გენგეგმის მიხედვით, 2000 წლისთვის თბილისში მცხოვრებთა რიცხვი 1 მილიონამდე უნდა გაზრდილიყო.

წაიკითხეთ გაგრძელება