ნე­ბის­მი­ე­რი ქვეყ­ნის დე­და­ქა­ლაქს თა­ვი­სი პრობ­ლე­მა აქვს, თუმ­ცა თბი­ლისს პრობ­ლე­მე­ბი საკ­მა­რის­ზე მე­ტად და­უგ­როვ­და, რა­ზეც მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბი ხში­რად სა­უბ­რო­ბენ, გვწე­რენ... სა­ზო­გა­დო­ე­ბას გან­სა­კუთ­რე­ბით აწუ­ხებს სა­ცო­ბი, და­ბინ­ძუ­რე­ბუ­ლი ჰა­ე­რი, პარ­კი­რე­ბი­სა თუ უგე­მოვ­ნო მშე­ნებ­ლო­ბე­ბის სა­კი­თხე­ბი, მწვა­ნე სა­ფა­რის სიმ­ცი­რე, სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი ტრან­სპორ­ტის გა­უ­მარ­თა­ვო­ბა, რაც ჯამ­ში პრობ­ლე­მა­თა დიდ ჯაჭვს ქმნის...

AMBEBI.GE ქა­ლა­ქის პრობ­ლე­მებ­ზე სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის ცნო­ბილ სა­ხე­ებს გა­ე­სა­უბ­რა. მათ ვთხო­ვეთ, პა­სუ­ხი კი­თხვა­ზე: რას შევ­ცვლი­დი თბი­ლის­ში ქა­ლა­ქის მერი რომ ვიყო?

ნოე სუ­ლა­ბე­რი­ძე, პრო­დი­უ­სე­რი: "უპირ­ვე­ლე­სად, უწყე­ბე­ბის დე­ცენ­ტრა­ლი­ზა­ცი­ას მო­ვახ­დენ­დი, ანუ ქა­ლა­ქის ცენ­ტრში არ­სე­ბულ სა­ხელ­მწი­ფო სამ­სა­ხუ­რებს, უწყე­ბებს ქა­ლა­ქის შე­მო­გა­რენ­ში გა­და­ვი­ტან­დი, რი­თაც განვტვირ­თავ­დი სა­ცო­ბებს. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, სა­ა­კა­ძის მო­ე­და­ნი, ქა­ლა­ქის მე­რია, სა­დაც უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი მუ­შა­ობს, უმ­რავ­ლე­სო­ბას მან­ქა­ნა აქვს, ამის გარ­და, იქა­უ­რო­ბა ქა­ლა­ქის ცენ­ტრია და რამ­დე­ნი ავ­ტო­მო­ბი­ლი იყ­რის თავს. ამ ყვე­ლაფ­რი­სა და სა­ა­კა­ძე­ზე არ­სე­ბუ­ლი შუქ­ნიშ­ნე­ბის ფონ­ზე იქ პიკი სა­ა­თებ­ში ნამ­დვი­ლი სა­ში­ნე­ლე­ბა ტრი­ა­ლებს, - ამი­ტომ იმ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე მე­რი­ის შე­ნო­ბა რომ არ იყოს, სა­ცო­ბი გა­ი­წო­ვე­ბო­და.

სე­რი­ო­ზუ­ლად ვი­მუ­შა­ვებ­დი ავ­ტო­სად­გო­მე­ბის სა­კი­თხზე, რომ პარ­კი­რე­ბის პრობ­ლე­მა მო­მეგ­ვა­რე­ბი­ნა. სი­მა­ხინ­ჯეა, როცა მან­ქა­ნას ტრო­ტუ­არ­ზე აჩე­რე­ბენ, მაგ­რამ შე­იძ­ლე­ბა ვი­ღა­ცას ისე აგ­ვი­ან­დე­ბო­დეს, სა­სი­ცო­ცხლოდ მნიშ­ვნე­ლო­ვან საქ­მე­ზე გარ­ბო­დეს, რომ ავ­ტო­მო­ბი­ლი ტრო­ტუ­არ­ზე და­ა­ყე­ნოს. მოკ­ლედ, ეს პრობ­ლე­მა რომ არ არ­სე­ბობ­დეს, მრა­ვალ­სარ­თუ­ლი­ა­ნი პარ­კინ­გე­ბი უნდა იყოს. ამი­ტომ მა­ღალ­სარ­თუ­ლი­ა­ნი სა­ში­ნე­ლი კორ­პუ­სე­ბის ასა­შე­ნებ­ლად, არ გავ­ცემ­დი ნე­ბარ­თვას და პარ­კინ­გებს გა­ვა­კე­თებ­დი.

ასე­ვე ყვე­ლა­ფერს ვი­ზამ­დი იმის­თვის, რომ ქა­ლა­ქის მთა­ვა­რი სი­მა­ხინ­ჯე (თა­ბუ­კაშ­ვი­ლის ქუ­ჩა­ზე სას­ტუმ­რო) არ აშე­ნე­ბუ­ლი­ყო. გა­სა­გე­ბია, რომ ქვეყ­ნის­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ინ­ვეს­ტი­ცი­ე­ბის შე­მო­დი­ნე­ბა, მაგ­რამ მე-5 სა­უ­კუ­ნე­ში და­არ­სე­ბუ­ლი ქა­ლა­ქი ასე და­ა­მა­ხინ­ჯო და ცენ­ტრში კო­რექ­ტუ­ლად რომ ვთქვა, გა­ურ­კვე­ვე­ლი ფორ­მის ნა­გე­ბო­ბა აღა­მარ­თი­ნო, და­ნა­შა­უ­ლია... ვი­სურ­ვებ­დი და ვიზ­რუ­ნებ­დი იმა­ზე, რომ ქა­ლაქ­ში რაც შე­იძ­ლე­ბა მეტი გამ­წვა­ნე­ბუ­ლი ად­გი­ლი ყო­ფი­ლი­ყო და ასეთ მო­თხოვ­ნებს სი­ა­მოვ­ნე­ბით შე­ვუ­ერ­თდე­ბო­დი. გული მწყდე­ბა "მზი­უ­რის" ქვე­და ნა­წილ­ზე, რო­მე­ლიც პარ­ქტი­კუ­ლად, ნაც­რის­ფე­რი და ტა­ლა­ხის­ფე­რია. ვფიქ­რობ, იმ ტრა­გე­დი­ი­დან საკ­მა­რი­სი დრო გა­ვი­და, რომ ეს სა­კი­თხი მოგ­ვა­რე­ბუ­ლი­ყო'.

ქა­ლა­ქის მერი რომ ვიყო, კვი­რა­ში ერთი დღე, სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი ტრან­სპორ­ტით დაც­ვის გა­რე­შე ვიმ­გზავ­რებ­დი, რად­გა­ნაც როცა მმარ­თველ რგოლ­ში ხარ, გინ­და, არ გინ­და, მო­ქა­ლა­ქე­ებ­თან კავ­შირს კარ­გავ, გარ­შე­მომ­ყო­ფე­ბი კი გე­უბ­ნე­ბი­ან იმას, რისი მოს­მე­ნაც გინ­და. ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, ხალ­ხის პრობ­ლე­მე­ბი იმა­ლე­ბა... ამი­ტომ, თუ მერი ვიქ­ნე­ბო­დი, ვი­სურ­ვებ­დი, რომ ყვე­ლა­ზე სა­ხალ­ხო ტიპი ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, მა­გა­ლი­თად, ისე­თი, და­ნი­ა­ში, ან შვე­დეთ­ში სამ­სა­ხურ­ში ვე­ლოს­პე­დით რომ და­დის... ამ დღე­ებ­ში ახა­ლი ავ­ტო­ბუ­სე­ბის რეკ­ლა­მას რომ ვხე­დავ, ვერ ვხვდე­ბი, რა უკ­ვირთ, - ეს ავ­ტო­ბუ­სე­ბი დიდი ხნის წინ უნდა შე­მო­ეყ­ვა­ნათ. ისე არეკ­ლა­მე­ბენ, გე­გო­ნე­ბა, ახა­ლი წელი მო­დი­ო­დეს, ან სა­დღაც პა­კის­ტან­ში ვი­ყოთ და ამ ყვე­ლა­ფერს ერი ტაშს უნდა უკ­რავ­დეს".

ია ან­თა­ძე, მე­დი­ა­ექ­სპერ­ტი: "დიდი რა­ო­დე­ნო­ბით სა­ჯა­რო სივ­რცეს და მწვა­ნე სა­ფარს გა­ვა­კე­თებ­დი. ეს მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია იმის­თვის, რომ ვი­ყოთ ჯან­მრთე­ლად, ვი­სუნ­თქოთ სუფ­თა ჰა­ე­რი, შეგ­ვეძ­ლოს სუფ­თა ჰა­ერ­ზე დას­ვე­ნე­ბა და გვქონ­დეს ისე­თი სივ­რცე, სა­დაც ერ­თმა­ნეთს შევხდე­ბით არა სუფ­რას­თან, არა­მედ სწო­რედ ღია ცის­ქვეშ, სიმწვა­ნე­ში. ბევ­რად მშვი­დი და ბევ­რად კარ­გი ცხოვ­რე­ბა გვექ­ნე­ბო­და, ჩვე­ნი ქა­ლა­ქი რომ ამა­ზე იყოს აწყო­ბი­ლი და ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი.

ვიცი, გა­რე­დან ლა­პა­რა­კი ად­ვი­ლია, გან­სა­კუთ­რე­ბით მა­შინ, როცა მერი არ ხარ და უამ­რა­ვი ვალ­დე­ბუ­ლე­ბა გაქვს, მაგ­რამ რომ ვიყო და რამე რომ მე­კი­თხე­ბო­დეს, რა თქმა უნდა, პირ­ველ რიგ­ში, ვეც­დე­ბო­დი, ადა­მი­ა­ნე­ბის ჯან­მრთე­ლო­ბა­ზე მეზ­რუ­ნა, - ბევრ პარკს გა­ვა­შე­ნებ­დი ქა­ლაქ­ში, მწვა­ნე მოლს შევ­ქმნი­დი, რომ სიმწვა­ნე მე­ტად ყო­ფი­ლი­ყო და ის და­პი­რე­ბუ­ლი ხე­ე­ბიც რე­ა­ლუ­რად დარ­გუ­ლი ყო­ფი­ლი­ყო.

პრობ­ლე­მა ბევ­რია, - პარ­კი­რე­ბა, სა­ცო­ბე­ბი, სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი ტრან­სპორ­ტი, ჰა­ე­რის და­ბინ­ძუ­რე­ბა, მაგ­რამ ყვე­ლა­ზე არ შევ­ჩერ­დე­ბი... ბევ­რჯერ ვყო­ფილ­ვარ უცხო­ეთ­ში და მი­ნა­ხავს, რომ სხვა­დას­ხვა­ნა­ი­რად არის ეს პრობ­ლე­მე­ბი გა­დაჭ­რი­ლი, გან­სა­კუთ­რე­ბით, სა­ცო­ბის სა­კი­თხი. ზო­გან შუქ­ნიშ­ნე­ბით, ზო­გან სხვა რე­გუ­ლა­ცი­ე­ბით, ვთქვათ, ყო­ველ­დღე ყვე­ლა მან­ქა­ნა არ გა­მო­დის, ზო­გან პრობ­ლე­მას ვე­ლო­სი­პე­დე­ბით და მო­ტო­ციკ­ლე­ბით აგ­ვა­რე­ბენ. ან მთავ­რო­ბა არ დაბ­რძან­დე­ბა ჯავ­შნი­ა­ნი მან­ქა­ნე­ბით, რა ვიცი, ეს ყვე­ლა­ფე­რი მათი კულ­ტუ­რი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე სხვა­დას­ხვა­ნა­ი­რა­დაა, ათას­ნა­ი­რი გზა აქვთ. 

ჯერ­ჯე­რო­ბით პრობ­ლე­მა იმით გა­და­იჭ­რა, რომ ტრო­ტუ­ა­რებ­ზე მან­ქა­ნის და­სად­გო­მი ად­გი­ლე­ბი და­ხა­ზეს. რის შემ­დე­გაც პი­რა­დად მქონ­და შემ­თხვე­ვა, როცა ტრო­ტუ­არ­ზე პირ­და­პირ ფე­ხებ­თან მო­მად­გა მან­ქა­ნა პი­პი­ნით, - ასე­თი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა ადა­მი­ნე­ბის­თვის სა­ში­შია, რად­გა­ნაც გგო­ნია, რომ უკვე ბორ­ბლე­ბის ქვეშ ხარ... შე­იძ­ლე­ბა ერთ თვე­ში ვერ გა­დაჭ­რან, მაგ­რამ მცდე­ლო­ბა უნდა ჰქონ­დეთ, რომ ადარ­დებთ ეს მძი­მე მდგო­მა­რე­ო­ბა...

გოგა ჩა­ნა­დი­რი, ფო­ტო­ხე­ლო­ვა­ნი: "მე რომ მერი ვიყო, ქა­ლაქს ქვე­ი­თე­ბის­თვის კომ­ფორ­ტულს გავ­ხდი­დი, - ვე­ლო­სი­პე­დე­ბის­თვის დიდ ინფრას­ტრუქ­ტუ­რას (სად­გუ­რებს) შევ­ქმნი­დი, წა­ვა­ხა­ლი­სებ­დი რო­გორც ვე­ლო­სი­პე­დი­ა­ნებს, ასე­ვე არა­ვე­ლო­სი­პე­დი­ა­ნებს, რომ შე­ე­ძი­ნათ ეს ტრან­სპორ­ტი, რათა, ჰქო­ნო­დათ გან­ცდა, რომ მან­ქნა­ნე­ბის ნაც­ვლად, ვე­ლო­სი­პე­დით ევ­ლოთ და ეს იქ­ნე­ბო­და უსაფრ­თხო და თან, მო­სა­ხერ­ხე­ბე­ლი, ად­ვი­ლი სა­შუ­ა­ლე­ბა. ისიც მგო­ნია, რომ ამ ტრან­სპორ­ტს არა­ვინ მო­ი­პა­რავ­და და და­ა­ზი­ა­ნებ­და, თუმ­ცა ვე­ლო­სად­გუ­რებ­თან კა­მე­რე­ბიც უნდა და­მონ­ტაჟ­დეს...

შევ­ცვლი­დი სა­ფეხ­მავ­ლო ხი­დებს, უფრო თა­ნა­მედ­რო­ვეს გავ­ხდი­დი და ლა­მაზ იერ-სა­ხეს შევ­ძენ­დი, რომ შე­ზღუ­დუ­ლი შე­საძ­ლებ­ლო­ბის ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის ადაპ­ტი­რე­ბულს ყო­ფი­ლი­ყო. ეს ხი­დე­ბი არა მარ­ტო შშმ პი­რე­ბის­თვის, ეტ­ლით მო­სარ­გებ­ლე პა­ტა­რა ბავ­შვე­ბის­თვი­საც მო­უ­ხერ­ხე­ბე­ლია... ქა­ლაქს პარ­კი­რე­ბის­თვის ავ­ტო­სად­გო­მე­ბით წა­ვა­ხა­ლი­სებ­დი (დე­და­ქა­ლაქს 10 დიდი ავ­ტო­სად­გო­მი მა­ინც სჭირ­დე­ბა). მან­ქა­ნებს გა­ვიყ­ვან­დი ქვე­ი­თე­ბის სა­ვა­ლი ნა­წი­ლე­ბი­დან, ტრო­ტუ­ა­რე­ბი­დან. სა­ცო­ბე­ბის ერთ-ერთი წა­მა­ლი ალ­ბათ ეს არის. რო­დე­საც ორმა ზოლ­მა უნდა გა­ი­ა­როს და ერ­თზე მან­ქა­ნე­ბია "სითი პარ­კის" მიერ გა­ჩე­რე­ბუ­ლი, ქუჩა ვიწ­როვ­დე­ბა, მოძ­რა­ო­ბა ნელ­დე­ბა. ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლოვ­ნია, ბევ­რი სა­ფე­ხოს­ნო ქუ­ჩის და­მა­ტე­ბა და ამას შე­ვეც­დე­ბო­დი".

ნინი ბა­დუ­რაშ­ვი­ლი, მომ­ღე­რა­ლი: "თბი­ლის­ში რა­ღაც უბ­ნე­ბი გა­რეგ­ნუ­ლად მომ­წონს, კარ­გი გა­კე­თე­ბუ­ლია, მომ­წონს ასე­ვე ძვე­ლი თბი­ლი­სი, თუნ­დაც რეს­ტავ­რი­რე­ბუ­ლი პლე­ხა­ნო­ვი... მე რომ მერი ვიყო, ვიზ­რუ­ნებ­დი, მთე­ლი თბი­ლი­სი ისე მო­მე­წყო, რომ პა­ტა­რა, ლა­მა­ზი და საყ­ვა­რე­ლი ქა­ლა­ქი ყო­ფი­ლი­ყო. გული მწყდე­ბა, რომ ძველ უბ­ნებ­ში (ვერა, სო­ლო­ლა­კი) ქა­ლა­ქის არ­ქი­ტექ­ტუ­რი­დან ამო­ვარ­დნილ, მა­ხინჯ კორ­პუ­სებს ვხე­დავ. ბევ­რი უშნო, უგე­მოვ­ნო შე­ნო­ბა დგას. ახ­ლის აშე­ნე­ბა რა თქმა უნდა, შე­იძ­ლე­ბა, მაგ­რამ გე­მოვ­ნე­ბი­ა­ნი უნდა იყოს და ისე­თი, რომ ქა­ლა­ქის არ­ქი­ტექ­ტუ­რუ­ლი სტი­ლი არ და­ირ­ღვეს. ამას ყუ­რა­დღე­ბას სე­რი­ო­ზუ­ლად მი­ვაქ­ცევ­დი.

ევ­რო­პის ბევრ ქვე­ყა­ნა­სა და ქა­ლაქ­ში ვარ ნამ­ყო­ფი, სა­დაც არ­ქი­ტექ­ტუ­რას ვაკ­ვირ­დე­ბი და ვხე­დავ, რომ მას ყველ­გან იცა­ვენ, რაც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. ადა­მი­ა­ნებს არ უნდა ჰქონ­დეს უფ­ლე­ბა, აივ­ნე­ბი, კორ­პუ­სის კედ­ლე­ბი სხვა­დას­ხვაფ­რად შე­ღე­ბონ. ქა­ლა­ქის იერ-სა­ხის და­მა­ხინ­ჯე­ბა 90-იან წლებ­ში და­ი­წყო, როცა თუნ­დაც თბი­ლის­ში ლო­ჯი­ე­ბის მი­შე­ნე­ბას თვით­ნე­ბუ­რად შე­უდ­გნენ... ასე­ვე ყვე­ლას და­ვა­ვალ­დე­ბუ­ლებ­დი, სა­კუ­თა­რი აი­ვა­ნი თუ ფან­ჯა­რა გამ­წვა­ნე­ბუ­ლი ჰქო­ნო­და, მცე­ნა­რე­ე­ბით და­ეტვირ­თა. გული მწყდე­ბა, რომ ჩვენს ქა­ლაქ­ში ამის დე­ფი­ცი­ტია.

ბავ­შვე­ბის­თვის ბევრ პარკს გა­ვა­კე­თებ­დი, ცუ­დად ვხდე­ბი, როცა დე­დებს ეტ­ლში ჩას­მუ­ლი პა­ტა­რე­ბი სა­სე­ირ­ნოდ ქა­ლა­ქის ბუღ­ში გა­მოჰ­ყავთ. არ ვიცი, ეს მე­რი­ას ეხე­ბა თუ არა, მო­ვი­თხოვ­დი მან­ქა­ნე­ბის ტექ­დათ­ვა­ლი­ე­რე­ბას. მე­გო­ბა­რი თურ­ქე­თის ჰოს­პი­ტალ­ში მუ­შა­ობს და მის­გან ვიცი: ონ­კო­და­ა­ვა­დე­ბე­ბით სა­ქარ­თვე­ლო­დან უამ­რა­ვი პა­ცი­ენ­ტი ჩა­დის, გან­სა­კუთ­რე­ბით, ახალ­გაზ­რდე­ბი. ამ­დე­ნი მან­ქა­ნის გა­მო­ნა­ბოლ­ქვი დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ ამ და­ა­ვა­დე­ბე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბას ხელს უწყობს... გა­ვა­ნად­გუ­რებ­დი კა­ტა­ლი­ზა­ტო­რე­ბის ბიზ­ნესს, ვიცი, რომ მან­ქა­ნე­ბი ჩა­მო­აქვთ და ვი­ღა­ცე­ბი კა­ტა­ლი­ზა­ტო­რებს ხსნი­ან და ცალ­კე ყი­დი­ან. ფაქ­ტობ­რი­ვად, ეგე­ნი გვღუ­პა­ვენ, გვახ­რჩო­ბენ და გვწამ­ლა­ვენ. მერე იმ­დე­ნი მან­ქა­ნა მოძ­რა­ობს თბი­ლის­ში, რომ უკვე ვე­ღარ ვე­ტე­ვით და ძა­ლა­უ­ნე­ბუ­რად ავ­ტო­მო­ბი­ლის გა­ჩე­რე­ბა უად­გი­ლოდ გი­წევს, რად­გა­ნაც გეჩ­ქა­რე­ბა, მაგ­რამ გა­მო­დი­ხარ და იქ აღარ გხვდე­ბა...

უფრო ბევ­რი პარ­კი­რე­ბის ზონა უნდა არ­სე­ბობ­დესდა ყვე­ლა კორ­პუსს, თა­ვი­სი სა­პარ­კინ­გო ჰქონ­დეს. და­ვა­წე­სებ­დი უმან­ქა­ნო დღე­ებს, რაც შე­იძ­ლე­ბა მეტ სა­ფეხ­მავ­ლო ქუ­ჩას გავ­ხსნი­დი. რა მოხ­დე­ბა რომ აგ­ვირ­ჩი­ონ, რამ­დენ რა­მეს გა­ვა­კე­თებ­დით. ეს ყვე­ლა­ფე­რი იმ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ მერი ვიქ­ნე­ბო­დი, მაგ­რამ პრე­ზი­დენ­ტო­ბის შემ­თხვე­ვა­ში, კი­დევ უფრო მეტს შე­ვეც­დე­ბო­დი".

თაკო ჩარ­კვი­ა­ნი, პუბ­ლი­ცის­ტი: "პირ­ველ რიგ­ში შევ­ქმნი­დი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბის­გან შემ­დგარ საბ­ჭოს, რო­მე­ლიც ქა­ლა­ქის იერ­სა­ხის, არ­ქი­ტექ­ტუ­რის დაც­ვა­ზე იმუ­შა­ვებ­და. ეს სას­წრა­ფოდ არის გა­სა­კე­თე­ბე­ლი. ევ­რო­პა მოვ­ლი­ლი მაქვს და ასე­თი აჭ­რი­ლი არ­ქი­ტექ­ტუ­რა არ­სად მი­ნა­ხავს, ყველ­გან რა­ღაც ერთ სტილს მიჰ­ყვე­ბი­ან. გა­ვა­კე­თებ­დი იმას, რომ არ გა­ცე­მუ­ლი­ყო მშე­ნებ­ლო­ბის ნე­ბარ­თვა ვი­ღაც პერ­სო­ნა­ლი­ე­ბის გე­მოვ­ნე­ბის მი­ხედ­ვით.

აუ­ცი­ლებ­ლად გამ­წვა­ნე­ბას მივ­ხე­დავ­დი, - ეს რა ჩვე­ვა ჩა­მო­უ­ყა­ლიბ­დათ ფუ­ლი­ა­ნებს, პირ­და­პირ პარ­კებ­ში რომ სახ­ლდე­ბი­ან? თან, ყვე­ლა ფუ­ლი­ანს რომ ასე­თი სურ­ვი­ლი უჩ­ნდე­ბა, - სა­ოც­რე­ბაა (ამ ყვე­ლა­ფერს ფე­ო­და­ლუ­რი სუნი ას­დის). იმის ნაც­ვლად, რომ ქა­ლა­ქის გამ­წვა­ნე­ბა­ში შე­ი­ტა­ნონ წვლი­ლი, ამას არც ერთი ფიქ­რობს... გა­მო­ნა­ბოლ­ქვს სე­რი­ო­ზულ ყუ­რა­დღე­ბას მი­ვაქ­ცევ­დი. ხომ ხე­დავთ, სა­ცო­ბი უკა­ნა რი­გებ­ში გა­და­ვი­ტა­ნე, რად­გა­ნაც მსოფ­ლიო დო­ნის პრობ­ლე­მაა, - თუმ­ცა ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბი­თაც ვი­მუ­შა­ვებ­დი, უმან­ქა­ნო დღე­ებს შე­მო­ვი­ღებ­დი, ხოლო რაც შე­ე­ხე­ბა და­ბინ­ძუ­რე­ბას, ერთ-ერთი უპირ­ვე­ლე­სია, რად­გა­ნაც პირ­და­პირ სა­წამ­ლავს ვსუნ­თქვათ. ეს სა­კი­თხი სა­კა­ნონ­მდებ­ლო ორ­გა­ნოს დო­ნე­ზე უნდა გა­და­წყდეს, რომ ქა­ლა­ქის მე­რი­ამ გა­მო­ნა­ბოლ­ქვზე სე­რი­ო­ზუ­ლად იზ­რუ­ნოს"...

ლალი ფა­ცია

AMBEBI.GE