"მესმის, ჩვენნაირ ქვეყნებს სჭირდება გამრავლება, მაგრამ სასურველია, გვყავდეს იმდენი, რამდენის მოვლის საშუალებაც გვაქვს"

ჟურნალისტ გოდერძი შარაშიას ერთი შვილი - 13 წლის ანდრია ჰყავს. ვინც გამარჯობა უთხრა, ყველა იმას ეკითხება, მეორეს არ აპირებთო? გამონაკლისი არც მე აღმოვჩნდი.. მართალია, ბოლოსთვის მოვიტოვე ეს ფრიად "საჭირბოროტო" საკითხი, მაგრამ მეც მათ რიგებში ჩავეწერე, ვინც თავს უფლებას აძლევს, ერთშვილიან ოჯახს მომავლის გეგმები გაუმხილონ. ესეც ქართული მენტალობის "ბრალია" ალბათ. გოდერძის შვილზე და აღზრდის მისეულ მიდგომებზე ვესაუბრეთ.

- 30 წლის გახლდით, ანდრია რომ დაიბადა. მართალია, გამოუცდელი ვიყავი, მაგრამ როცა შენს მუცლადმყოფ შვილს ელაპარაკები, გრძნობ, უვლი მეუღლეს, ეს ყველაფერი მეტნაკლებად გამზადებს შემდეგი ეტაპისთვის. თუმცა, როცა უკვე პატარა იბადება და ხედავ შენს ნაყოფს, წამიერად ხდება შეყვარება. დაბადებიდან დღემდე, ყველაფერში რაც მას ეხება, აქტიურად ვარ ჩართული. ბუნებრივია, დედა უფრო მეტ დროს ატარებს შვილთან და მისი როლი უფრო დიდი და მნიშვნელოვანია, მაგრამ მეც თავისუფლად შემეძლო გამეკეთებინა ის, რასაც უკეთებდა ჩემი მეუღლე, მაგალითად არ გამჭირვებია არც პამპერსის გამოცვლა, არც საჭმლის, ფაფის მომზადება და ა.შ.

- ახლა 13 წლისაა და გარდატეხის ასაკი ეწყება...

- კი. ეწყება და ვუმარტავთ ყველაფერს. ვამზადებთ ნელ-ნელა ყველა შემდგომი პროცესისთვის. ვთქვათ, თუ ახლა ფეხზე ან თუნდაც მკლავზე თმამ იმატა, ვუხსნით, ეს ყველაფერი ნორმალურია, გარდატეხის, მოწიფულობის ასაკს ახლავს თან, რომ შემდგომში ხმის ტემბრიც შეეცვლება და ა.შ. თვითონ თუ რამე კითხვა უჩნდება ნებისმიერ თემაზე, ჯერ იმას მეკითხება, შენ მამა ამ საკითხზე როდის გელაპარაკაო. თავდაპირველად იმით ინტერესდება არის თუ არა იმ კონკრეტულ თემაზე საუბრის დრო და შემდეგ ვწყვეტთ, ვისუბროთ ვრცლად, თუ ჯერ ადრეა.

- ხასიათში თუ შეეტყო სირთულე?

- არა, ჯერჯერობით არანაირი ცვლილება არ იგრძნობა, როგორიც იყო, ისეთივე ბავშვური დარჩა. უბრალოდ ვიზუალურად ცვლილებებს ხედავს საკუთარ თავში და ეს მოსწონს.

- რა ეტაპზე იგრძენით მშობლობის სირთულე და რა საკითხში?

- ვერ ვიტყვი, რომ სირთულე ვიგრძენით, იმიტომ, რომ ყველა საკითხში ფეხდაფეხ მოვყვებით მის ზრდა-განვითარებას. არიან ბავშვები, რომლებიც იზრდებიან ბებიასთან, მხოლოდ შაბათ-კვირას ხვდებიან მშობლებს, ჩვენ ასეთი მომენტი არ გვქონია, სულ ფეხდაფეხ მივყვებით ანდრიას, ყურადღებას არ ვადუნებთ არანაირ საკითხში. ეს იქნება ექიმებთან გეგმიური ვიზიტი, სწავლა, გამაჯანსაღებელი პროცედურები თუ სხვა. შედეგად მას არც ერთ ეტაპზე არათუ ჩამორჩენა, ყოველთვის განვითარების წინსწრება აქვს.

გაგრძელება