ანრი ჯო­ხა­ძე პირ­ვე­ლი გრან­დი­ო­ზუ­ლი სოლო კონ­ცერ­ტის­თვის ემ­ზა­დე­ბა. კონ­ცერ­ტის სა­რეკ­ლა­მო რგოლ­ში, რო­მე­ლიც ტე­ლე­ე­თერ­ში უკვე გა­დის, მომ­ღერ­ლის სიმ­ღე­რის ფონ­ზე გა­ის­მის ფრა­ზე­ბი - "ადა­მი­ა­ნი რომ "თბი­ლი­სოს" გა­ა­რე­მიქ­სებს, და­სა­ჭე­რია"; "ეგ სა­ქარ­თვე­ლო­ში ვე­რა­ფერს მი­აღ­წევს", "ვის უნდა ამის ის­ტე­რი­უ­ლი კი­ვი­ლი?!", "ეს ამ კონ­ცერ­ტზე არ იმ­ღე­რებს", "გა­ხიშ­ტუ­ლი ჯო­კე­რი"... - ამ ფრა­ზებს მომ­ღე­რა­ლი წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­კუ­თა­რი მი­სა­მარ­თით, არა­ს­ა­სი­ა­მოვ­ნო კონ­ტექ­სტში ის­მენ­და...

რო­გორ ემ­ზა­დე­ბა მომ­ღე­რა­ლი კონ­ცერ­ტის­თვის და რა­ტომ ჩადო პირ­ვე­ლი სოლო კონ­ცერ­ტის სა­რეკ­ლა­მო რგოლ­ში ასე­თი პრო­ვო­კა­ცია, ამა­ზე ანრი ჯო­ხა­ძე AMBEBI.GE-სთან სა­უბ­რობს:

- ამ­დე­ნი წე­ლია სცე­ნა­ზე ხარ, აქამ­დე რა­ტომ ვერ შე­ძე­ლი სოლო კონ­ცერ­ტის გა­მარ­თვა?

- რა­ღაც ყო­ველ­თვის ხე­ლის­შემ­შლე­ლი, პა­ტარ-პა­ტა­რა ფაქ­ტო­რე­ბი იყო ხოლ­მე, რაც მაბ­რკო­ლებ­და. წელს ორ­მა­გად სა­სი­ა­მოვ­ნო იყო ის, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს კულ­ტუ­რის გან­ვი­თა­რე­ბის ფონდმა, ქარ­თვე­ლი მომ­ღერ­ლე­ბის და­სახ­მა­რებ­ლად პრო­ექტ Check in Georgia-ს ფარ­გლებ­ში გა­და­წყვი­ტა, რომ სცე­ნას, აპა­რა­ტუ­რას და ტე­რი­ტო­რი­ას დაგ­ვით­მობ­და, რაც მთა­ვა­რია, უსას­ყიდ­ლოდ! აქ ჩემს ფრა­ზას და­ვა­მა­ტებ, "ვი­საც ტ**კი გაქვთ, გა­ა­კე­თეთ. ჰოდა, მთელ­მა სა­ქარ­თვე­ლომ იცის, რომ ტ****ანი ბიჭი ვარ...

- სოლო კონ­ცერ­ტის სა­რეკ­ლა­მო რგოლ­ში ის ფრა­ზე­ბია გაბ­ნე­უ­ლი, რო­მელ­საც წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში შენი მი­სა­მარ­თით ისი­ნი ამ­ბობ­დნენ, ვის­თვი­საც მი­უ­ღე­ბე­ლი იყა­ვი. რა­ტომ გა­და­წყვი­ტე, რომ ეს რეპ­ლი­კე­ბი, კონ­ცერ­ტის წინ, სა­რეკ­ლა­მო ნა­წილ­ში გა­მო­გე­ყე­ნე­ბი­ნა. ერ­თგვა­რი ან­გა­რიშს­წო­რე­ბა ხომ არ არის?

- და­მე­თან­ხმე­ბი, რომ სა­რეკ­ლა­მო რგო­ლი­დან გა­მოს­რო­ლი­ლი ფრა­ზე­ბი არაფ­რით შე­იძ­ლე­ბა ან­გა­რიშს­წო­რე­ბად ჩა­ით­ვა­ლოს, მით უფრო, რომ ნამ­დვი­ლად არ ვთვლი სა­კუ­თარ პერ­სო­ნას ისე მცი­რედ, ეს გა­მე­კე­თე­ბი­ნა. უბ­რა­ლოდ, გავ­ლი­ლი ეტა­პია, რო­მე­ლიც ყო­ველ­თვის მახ­სოვს და მაძ­ლი­ე­რებს. ამას­თან, იმ ახალ­გაზ­რდა, დამ­წყე­ბი მომ­ღე­ლე­ბის­თვის მა­გა­ლი­თია, რომ არა­სო­დეს უნდა მი­აქ­ციო ყუ­რა­დღე­ბა დის­კრე­დი­ტა­ცი­ას, ტა­ლა­ხის სრო­ლას. პრინ­ციპ­ში, ნა­თე­ლი მა­გა­ლი­თია იმის­თვის, რომ ოდეს­მე ვი­ღა­ცის მი­სა­მარ­თით გა­მოთ­ქმუ­ლი შე­უ­რა­ცხმყო­ფე­ლი სი­ტყვე­ბი, ჭკვი­ან­მა ადა­მი­ან­მა შე­იძ­ლე­ბა, მო­მა­ვალ­ში რეკ­ლა­მად აქ­ცი­ოს და ამით ფუ­ლიც იშო­ვოს. ამი­ტომ უნდა დავ­ფიქ­რდეთ, რო­დე­საც ახალ­გაზ­რდა, დამ­წყე­ბი მომ­ღე­რა­ლი სცე­ნა­ზე ადის...

- წლე­ბის წინ, "თბი­ლი­სოს" გა­რე­მიქ­სე­ბის შემ­დეგ, რო­დე­საც მო­ის­მი­ნე ფრა­ზა, რომ და­სა­ჭე­რი იყა­ვი, რა რე­აქ­ცია გქონ­და?

- სა­ნამ ამ კი­თხვა­ზე გი­პა­სუ­ხებ, გე­ტყვი, რომ სა­რეკ­ლა­მო რგოლ­ში მხო­ლოდ ის ფრა­ზე­ბია გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლი, რო­მე­ლიც კო­რექ­ტუ­ლო­ბას არ სცდე­ბა და მისი ხმა­მაღ­ლა და სა­ჯა­როდ თქმა შე­იძ­ლე­ბა. თუმ­ცა, ამის პა­რა­ლე­ლუ­რად, ჩემი შე­უ­რა­ცხყმყო­ფე­ლი ფრა­ზე­ბის ისე­თი სია მაქვს შედ­გე­ნი­ლი (მე­გობ­რე­ბის დახ­მა­რე­ბით აღ­ვიდ­გი­ნეთ), რაც ჩემ­თან მი­მარ­თე­ბა­ში გა­ის­მო­და, რომ იმას რგოლ­ში ვერ ჩავ­სვამ­დი, რად­გა­ნაც ყვე­ლა­ნა­ირ მო­რალს და ეთი­კის ნორ­მებს სცდე­ბა. მათი ავ­ტო­რე­ბი დღეს ძა­ლი­ან ცნო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი არი­ან, რო­მელ­ბიც დღეს მე­მე­გობ­რე­ბი­ან. რას ვი­ზამთ, ცხოვ­რე­ბა ასე­თია...

რაც შე­ე­ხე­ბა "თბი­ლი­სოს" გა­რე­მიქ­სე­ბის შემ­დეგ ჩემს რე­აქ­ცი­ას, ისე ცუ­დად გავ­ხდი, რომ ოჯახ­ში სას­წრა­ფო გა­მო­ი­ძა­ხეს, 18-19 წლის ყმაწ­ვი­ლი ვი­ყა­ვი, სრუ­ლი­ად ახალ­გაზ­რდა. მერე და მერე ეს ყვე­ლა­ფე­რი გა­ნელ­და, თან, თავ­დაც­ვი­თი მე­ქა­ნიზ­მე­ბი, რეფ­ლექ­სე­ბი გა­მო­მი­მუ­შავ­და.

- აპა­ტიე ადა­მი­ა­ნებს შე­უ­რა­ცხყო­ფა?

- არ ვარ ბოღ­მა... ხომ ვამ­ბობ, ბევ­რი მათ­გა­ნი მე­მე­გობ­რე­ბა და მიყ­ვარს კი­დეც, მათ შე­მოქ­მე­დე­ბას და მიღ­წე­ვებს ყო­ველ­თვის პა­ტივს ვცემ­დი. სა­ერ­თოდ, ასე ხდე­ბა, - ცხოვ­რე­ბა­ში რო­დე­საც რა­ღაც ახა­ლი ჩნდე­ბა, მას სა­ზო­გა­დო­ე­ბა რთუ­ლად იღებს. ვი­მე­ო­რებ, ამ ფრა­ზე­ბის სა­რეკ­ლა­მო რგოლ­ში გა­მო­ყე­ნე­ბა მხო­ლოდ და მხო­ლოდ სხვე­ბის­თვის სტი­მუ­ლის მი­ცე­მას ემ­სა­ხუ­რე­ბა, ერ­თგვა­რი ინ­სპი­რა­ცი­აა, - გა­აგ­რძე­ლე, იარე, არ შე­ჩერ­დე და შენ მა­ინც მოხ­ვალ! ადა­მი­ანს თუ ძალა შეს­წევს, იმოძ­რა­ოს, შექ­მნას, აკე­თოს, ამ უნარს მას ვე­რა­ვინ წა­არ­თმევს. ბევ­რი ახალ­გაზ­რდა მე­გუ­ლე­ბა, რომ ამ კრი­ტი­კის გამო, თავს დამ­ცი­რე­ბუ­ლად გრძნობს და ვერ ვი­თარ­დე­ბა, რაც ძა­ლი­ან მტკივ­ნე­უ­ლია.

- თა­ვად რო­გორ ხარ გან­წყო­ბი­ლი დამ­წყე­ბი მომ­ღერ­ლე­ბის მი­მართ?

- თუნ­დაც უნი­ჭო მედ­გას წინ და სა­ში­ნე­ლე­ბას მღე­რო­დეს, მი­ნი­მუმ იუ­მორ­ში გა­ვუ­ტა­რო და ისე ვუ­თხრა, ვერ და­ვამ­ცი­რებ, რომ მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ახ­სოვ­დეს... ყვლა­ფერს რომ თავი და­ვა­ნე­ბოთ, არ არის ლა­მა­ზი.

- რო­დე­საც კონ­ცერ­ტში ჩას­მუ­ლი იყა­ვი და იქი­დან შენს გვარს იღებ­დნენ, - ამა­ზე რა რე­აქ­ცია გქონ­და?

- ასე­თი კონ­ცერ­ტი ბევ­რი იყო, მაგ­რამ ჩემ გვერ­დით კე­თილ­გან­წყო­ბი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბიც საკ­მა­ოდ იყ­ვე­ნენ, მათი დახ­მა­რე­ბის გა­რე­შე ვერ გა­მოვ­ჩნდე­ბო­დი ვერ­სად. თუმ­ცა თუ ვინ­მე ასე­თი მეხ­მა­რე­ბო­და, ორ­გა­ნი­ზა­ტო­რი, რო­მე­ლიც ჩემ მი­მართ არ იყო კე­თილ­გან­წყო­ბი­ლი, სი­ი­დან მი­ღებ­და. ერთხელ ჩემი სა­ხე­ლი წი­თე­ლი ფლო­მას­ტე­რით გა­და­ხა­ზუ­ლიც ვნა­ხე, - კი ასე­თი რა­ღა­ცე­ბი იყო. მერე ხან­და­ხან მქონ­და შეგ­რძნე­ბა, რომ იქ­ნებ სიმ­ღე­რას თავი და­ვა­ნე­ბო, რად­გან არ გა­მომ­დის... ასე­თი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის წი­ნა­შე სამ­ჯერ დავ­დე­ქი და ერთხე­ლაც გა­ნერ­ვი­უ­ლე­ბულ გულ­ზე, ანუ მო­რი­გი შე­მო­ტე­ვი­სას, მთე­ლი, მა­შინ უკვე 10 სა­ერ­თა­შო­რი­სო კონ­კურ­სის დიპ­ლო­მე­ბი და ჯილ­დო­ე­ბი გად­მო­ვი­ღე და და­ვამ­სხვრიე. ასე­თე­ბიც იყო... ამ თე­მებ­ზე არასრდოს მი­ლა­პა­რა­კია...

- ე.ი. რაკი ქარ­თულ სცე­ნა­ზე წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბე­ბი გქონ­და, ალ­ტერ­ნა­ტი­უ­ლი გზას ეძებ­დი, სა­ერ­თა­შო­რი­სო კონ­კურ­სებ­ზე და­მო­უ­კი­დებ­ლად მო­ნა­წი­ლე­ობ­დი და 14 კონ­კურ­სის გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი ხარ. აქე­დან გაქ­ცე­ვის მცდე­ლო­ბა ამ ფორ­მით გქონ­და?

- კი. რო­დე­საც არ გი­ღე­ბენ, ცდი­ლობ, გა­იქ­ცე იმის­თვის, რომ გა­დარ­ჩე... რო­დე­საც კა­რი­ე­რას იწყებ, ყვე­ლა ვა­რი­ან­ტში, მი­ზე­რუ­ლი შე­მო­სა­ვა­ლი გაქვს და თუ ეს გზა შენ­თვის და­კე­ტი­ლია და თან, ოჯა­ხის ერ­თა­დერ­თი პატ­რო­ნი, მარ­ჩე­ნა­ლი ხარ, ხვდე­ბი, რომ ალ­ტერ­ნა­ტი­უ­ლი მი­მარ­თუ­ლე­ბა აუ­ცი­ლებ­ლად მო­სა­ძებ­ნია... იმ არაჩ­ვე­უ­ლებ­რივ წარ­მა­ტე­ბებ­თან ერ­თად, ფუ­ლა­დი ჯილ­დო­ე­ბიც იყო და რე­ა­ლუ­რად წლე­ბი სა­ერ­თა­შო­რი­სო კონ­კურ­სებ­ზე აღე­ბუ­ლი თან­ხე­ბით ვცხოვ­რობ­დი.

- დღე­საც ხომ ეს სფე­როა შენი ერ­თა­დერ­თი სა­არ­სე­ბო წყა­რო?

- რა თქმა უნდა. მე სხვა ბიზ­ნე­სი არ გა­მაჩ­ნია, მხო­ლოდ მუ­სი­კით ვცხოვ­რობ, ეს მთელ­მა ქვე­ყა­ნამ იცის. მგო­ნია, რომ შრო­მა ნე­ბის­მი­ერ ქვე­ყა­ნა­ში ფას­დე­ბა. არ შე­იძ­ლე­ბა შრო­მობ­დე და არ და­გი­ფას­დეს, გა­სა­გე­ბია, რომ ვი­ღა­ცას მეტი აქვს, ვი­ღა­ცას - ნაკ­ლე­ბი, მაგ­რამ არ მე­გუ­ლე­ბა ჩემ ირ­გვლივ ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც საქ­მი­ა­ნობს და არ აქვს შე­მო­სა­ვა­ლი... შრო­მი­სუ­ნა­რი­ა­ნი უნდა იყო და შე­დეგს აუ­ცი­ლებ­ლად მი­ი­ღებ!

- ხარ თუ არა ძვი­რა­დღი­რე­ბუ­ლი მომ­ღე­რა­ლი?

- რა თქმა უნდა...

- რა ელის მა­ყუ­რე­ბელს შენს სოლო კონ­ცერ­ტზე?

- ჩემს მსმე­ნელს, რო­მე­ლიც 30 აგ­ვი­ტოს ბა­თუ­მის ჩოგ­ბურ­თის კლუბ­ში ე.წ. კორ­ტებ­ზე მოვა, იმ სტან­დარ­ტის შოუს შევ­თა­ვა­ზებ, რა­საც დღეს მსოფ­ლიო ვარ­სკვლა­ვე­ბი გვთა­ვა­ზო­ბენ. ამას სრუ­ლი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით ვა­ცხა­დებ და ამის­თვის არა­ფერს ვი­შუ­რებ, არა­ნა­ირ ენე­გი­ას ვზო­გავ. უკვე ერთი თვით ადრე რე­პე­ტი­ცი­ებს ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე გავ­დი­ვარ. შეს­რულ­დე­ბა და­ახ­ლო­ე­ბით, 20-22 სიმ­ღე­რა, მათ შო­რის, ბევ­რი დუ­ე­ტი (გან­სხვა­ვე­ბუ­ლე­ბიც). მუ­სი­კა­ლუ­რად უამ­რა­ვი სი­ახ­ლე იქ­ნე­ბა. არა­ფერს ვამ­ბობ პერ­ფო­მანსზე, სა­დაც მა­ყუ­რე­ბელს მსუ­ბუქ კულ­ტუ­რულ შოკს მი­ვა­ღე­ბი­ნებ.

- რე­ჟი­სო­რიც თვი­თონ ხარ?

- დიახ, ანრი ჯო­ხა­ძეს ანრი ჯო­ხა­ძე ყვე­ლა­ზე კარ­გად იც­ნობს... მინ­და, გა­ვა­კე­თო ის, რისი თქმა და ჩვე­ნე­ბა მა­ყუ­რებ­ლის­თვის ბო­ლომ­დე მინ­და! რე­პერ­ტუ­ა­რი უმე­ტე­სად ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბა ქარ­თულ მუ­სი­კა­ზე, არა იმი­ტომ, რომ ასე უნდა იყოს, უბ­რა­ლოდ, მი­ნი­მუმ მუ­სი­კა­ლუ­რად ვაჩ­ვე­ნო, რომ ქარ­თუ­ლიც ისე­ვე თა­ნა­მედ­რო­ვედ ჟღერს, რო­გორც უცხო­უ­რი. ამი­ტომ ჩემი პრი­ო­რი­ტე­ტი არის ქარ­თუ­ლი რე­პერ­ტუ­ა­რის პრო­პა­გან­და, იქ­ნე­ბა ქა­ვე­რე­ბი, რო­მე­ლიც მსნელს უყ­ვარს და მეც მიყ­ვარს, თან, შო­უ­საც სჭირ­დე­ბა...

ერთ-ერთი სა­ა­მა­ყო პრო­ექ­ტი, რაც გა­ვა­კე­თე, გუ­რამ სა­ღა­რა­ძეს­თან ჩა­წე­რი­ლი სიმ­ღე­რა იყო, რო­მელ­საც სიმ­ფო­ნი­ურ ორ­კესტრთან და 55-კა­ცი­ან კა­პე­ლას­თან ერ­თად შე­ვას­რუ­ლებ, სცე­ნა­ზე 3D ეფექ­ტით გუ­რამ სა­ღა­რა­ძე გა­მოჩ­ნდე­ბა, რო­მე­ლიც შან­დორ პე­ტე­ფის ლექსს - "მიყ­ვარ­ხარ ძლი­ერ, ძლი­ერ" წა­ი­კი­თხავს. ასე რომ, ველი ჩემს გულ­შე­მატ­კი­ვარს...

ლალი ფა­ცია

AMBEBI.GE