ეს პატარა წერილი გამოხმაურებაა ნინო თარხნიშვილის მინიატურაზე "ოდა ჩემს მეგობარ მარტოხელა დედებს". ის ჩვენმა მკითხველმა მოგვწერა, რომელიც დღეს მარტოხელა დედაა, თუმცა მანამდე, როცა გათხოვილი ერქვა და ოჯახი ჰქონდა, გაცილებით მარტოდ და ეულად გრძნობდა თავს. სოფიოს ვუსურვებთ, მომავალში მეტად ბედნიერი იყოს და იქნებ ისეთი ოჯახიც იპოვოს, სადაც მეტ სითბოსა და ზრუნვას დაახვედრებენ, მის წერილს კი უცვლელად გთავაზობთ:
"...მარტოხელა არ მერქვა, მაგრამ არავის მოსვლია თავში აზრად, ბავშვების ავად გახდომისას წამალი მოეტანა ჩემთვის... თვითონ უნდა გავქცეულიყავი აფთიაქში...
შოკოლადი?! ეგ ხომ საერთოდ ასუქებს...
- აა, რამე ბავშვებისთვის გინდა და მაღაზიაში ჩადიხარ ხომ? 5 წუთში აქ იყავი, ჩემი სერიალი იწყება და ბავშვებს ვერ მივაქცევთ მეტ ხანს ყურადღებას (დედამთილი და მული)!
განაგრძეთ კითხვა