სამართალი
საზოგადოება
Faceამბები
მსოფლიო
მოზაიკა
კულტურა/შოუბიზნესი
სამხედრო
სპორტი
კონფლიქტები
"სახლი ძველ უბანში" 20 წლის შემდეგ - ვისთვის შექმნა ავთო ვარსიმაშვილმა პირველი ქართული სერიალი
"სახლი ძველ უბანში" 20 წლის შემდეგ - ვისთვის შექმნა ავთო ვარსიმაშვილმა პირველი ქართული სერიალი

"სახ­ლი ძველ უბან­ში" - პირ­ვე­ლი ქარ­თუ­ლი სა­ტე­ლე­ვი­ზიო სე­რი­ა­ლი იყო, რო­მელ­მაც შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, სა­ფუძ­ვე­ლი და­უ­დო შემ­დგომ­ში ამ ჟან­რის ჩვენ­ში გან­ვი­თა­რე­ბას... ძა­ლი­ან ბევ­რი მა­ყუ­რე­ბე­ლი ჰყავ­და. ჯა­დოქ­რებ­სა და მჩხი­ბა­ვებ­ზე, ბნელ ძა­ლებ­ზე შექ­მნი­ლი სე­რი­ა­ლის მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ყვე­ლას ეში­ნო­და, მა­ინც უყუ­რებ­დნენ, რად­გა­ნაც სი­ახ­ლე იყო, თან, კარ­გა­დაც კეთ­დე­ბო­და, მას­ზე რე­ჟი­სო­რი ავთო ვარ­სი­მაშ­ვი­ლი მუ­შა­ობ­და. სე­რი­ალ­ში არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი მსა­ხი­ო­ბე­ბი (გუ­რამ სა­ღა­რა­ძე, ედი­შერ მა­ღა­ლაშ­ვი­ლი, ლე­ი­ლა ძიგ­რაშ­ვი­ლი, მურ­მან ჯი­ნო­რია) თა­მა­შობ­დნენ... ხოლო მთა­ვა­რი რო­ლის შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი გო­გო­ნას, მსა­ხი­ობ გო­გო­ლა კა­ლან­და­ძის კა­რი­ე­რა კი სწო­რედ ამ ნა­მუ­შევ­რით და­ი­წყო... ასე­ვე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი გახ­ლდათ ისიც, რომ სე­რი­ა­ლი მძი­მე 90-ია­ნებ­ში იქ­მნე­ბო­და...…

სე­რი­ა­ლის "სახ­ლი ძველ უბან­ში" გა­და­ღე­ბი­დან 20 წელი გა­ვი­და..."ამ­ბე­ბი.გე" ამ პრო­ექ­ტის ავ­ტორს, სცე­ნა­რისტსა და რე­ჟი­სორს, ავთო ვარ­სი­მაშ­ვილს ესა­უბ­რა.

- რამ გა­და­გა­წყვე­ტი­ნათ ისე­დაც მძი­მე და დამ­თრგუნ­ველ პე­რი­ოდ­ში სე­რი­ა­ლის - "სახ­ლი ძველ უბან­ში" გა­და­ღე­ბა?

- დრო თვი­თონ უსა­ზღვრავს და კარ­ნა­ხობს რე­ჟი­სორს, თუ რაზე უნდა დად­გას სპექ­ტაკ­ლი და გა­და­ი­ღოს ფილ­მი. მას­ზე მუ­შა­ო­ბა ზუს­ტად იმი­ტომ და­ვი­წყე, რომ მძი­მე პე­რი­ო­დი იყო. გა­და­ვი­ღე სე­რი­ა­ლი, რომ­ლის მთა­ვა­რი სათ­ქმე­ლი იყო, - რაც უნდა შავ­ბნე­ლი დრო იყოს, რაც უნდა შავი ძა­ლე­ბი გვეხ­ვი­ოს თავ­ზე, უნდა ვი­ცო­დეთ, რომ მხო­ლოდ სიყ­ვა­რულ­შია ჩვე­ნი ხსნა და ვე­რა­ვინ მოგ­ვე­რე­ვა, თუკი სიყ­ვა­რუ­ლით ვი­ცხოვ­რებთ...

- მსა­ხი­ბე­ბის შერ­ჩე­ვი­სას ბევ­რი იფიქ­რეთ?

- მსა­ხი­ო­ბე­ბის შერ­ჩე­ვი­სას ბევ­რს არას­დროს ვფიქ­რობ, რად­გა­ნაც სცე­ნა­რის წე­რი­სას ყო­ველ­თვის თით­ქმის კონ­კრე­ტულ მსა­ხი­ო­ბებ­ზე ვფიქ­რობ. ასე იყო ამ სე­რი­ა­ლის სცე­ნა­რის წე­რის დრო­საც. დიახ, ტექსტს გუ­რამ სა­ღა­რა­ძის­თვის, ედი­შერ მა­ღა­ლაშ­ვი­ლი­სათ­ვის, ლე­ი­ლა ძიგ­რაშ­ვი­ლის­თვის და მურ­მან ჯი­ნო­რი­ას­თვის ვწერ­დი და ვხე­დავ­დი მათ სა­ხე­ებს, მეს­მო­და მათი ხმე­ბი... ქას­თინ­გი მხო­ლოდ ორი ახალ­გაზ­რდა მსა­ხი­ო­ბის შე­სარ­ჩე­ვად გვქონ­და გა­მო­ცხა­დე­ბუ­ლი და ვი­პო­ვეთ კი­დეც: გო­გო­ლა კა­ლან­და­ძე ძა­ლი­ან ბევრ გო­გო­ნა­ში ავარ­ჩი­ეთ და დღემ­დე მი­ხა­რია, რომ ასე­თი სუფ­თა, ლა­მა­ზი და ძა­ლი­ან ნი­ჭი­ე­რი გოგო აღ­მო­ვა­ჩი­ნეთ. გი­ორ­გი მი­ქე­ლა­ძემ, შე­სა­ნიშ­ნავ­მა ახალ­გაზ­რდა კაც­მა, რო­მელ­მაც გო­გო­ლას პერ­სო­ნა­ჟის მე­უღ­ლის როლი ითა­მა­შა, ძა­ლი­ან გაგ­ვი­მარ­თლა...

- თე­მამ, რო­მე­ლიც სე­რი­ალ­ში გა­ი­შა­ლა (მა­გია, ჯა­დოქ­რო­ბა), ბევ­რი და­ძა­ბა. ამა­ზე არ გი­ფიქ­რი­ათ, რომ ასე მოხ­დე­ბო­და?

- რა თქმა უნდა, ვფიქ­რობ­დი და წი­ნას­წარ იყო ამა­ზე გათ­ვლაც. თუ და­ი­ძა­ბა მა­ყუ­რე­ბე­ლი, ეს იმის მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლია, რომ სწო­რად მი­ვა­წო­დეთ მა­სა­ლა, რომ მის გულს მოხ­ვდა. რე­ჟი­სორს უნდა ჰქონ­დეს იმის უნა­რი წი­ნას­წარ გათ­ვა­ლოს, რა აა­ღელ­ვებს მა­ყუ­რე­ბელს და რა - არა.

- იმ პე­რი­ოდ­ში ამ სე­რი­ა­ლის გა­და­ღე­ბი­სას რა იყო მთა­ვა­რი სირ­თუ­ლე?

- სამ­წუ­ხა­როდ, ყვე­ლა დრო­ში ერთი და იგი­ვე სირ­თუ­ლე მაქვს, ფი­ნან­სე­ბის ნაკ­ლე­ბო­ბა, სხვა პრობ­ლე­მა არას­დროს მქო­ნია...

- რა დაჯ­და პრო­ექ­ტი?

- წარ­მო­უდ­გენ­ლად ცოტა, სე­რია სა­შუ­ა­ლოდ - 200 დო­ლა­რი. იმ პე­რი­ო­დის­თვი­საც კი, ეს ძალ­ზე მცი­რე თან­ხა იყო, ყვე­ლა­ნი კა­პი­კებ­ზე ვმუ­შა­ობ­დით, რად­გან ეს იყო იმ დროს ჩვე­ნი ხსნა, რად­გა­ნაც ცი­ო­და, არ იყო შუქი, არ იშო­ვე­ბო­და საჭ­მე­ლი და ქუ­ჩებ­ში ის­როდ­ნენ... ჩვენ ვმუ­შა­ობ­დით და ეს გახ­ლდათ სწო­რედ ჩვე­ნი ბედ­ნი­ე­რე­ბა.

- სე­რი­ალ­ში მარ­თლაც შე­უ­და­რე­ბე­ლია მსხი­ო­ბი გუ­რამ სა­ღა­რა­ძე (ბა­ტო­ნი ჟორა) მას­თან მუ­შა­ო­ბა არ იყო რთუ­ლი? ად­ვი­ლად დაგ­თან­ხმდათ იმ როლ­ზე?

- მე და ბა­ტო­ნი გუ­რა­მი ახლო მე­გობ­რე­ბი ვი­ყა­ვით. მა­ნამ­დეც და მე­რეც ბევ­რჯერ გვი­მუ­შა­ვია თე­ატ­რში. ასე რომ, მუ­შა­ო­ბა­ში არა­ნა­ი­რი პრობ­ლე­მა არ გვქო­ნია, ჩვენ ერ­თმა­ნეთს ვენ­დო­ბო­დით, გვიყ­ვარ­და ერ­თად მუ­შა­ო­ბა.

- გო­გო­ლა კა­ლან­და­ძე მარ­თლაც თქვე­ნი აღ­მო­ჩე­ნაა, ისე­ვე რო­გორც შემ­დეგ სხვა ბევ­რი მსა­ხი­ო­ბი... იმის შემ­დეგ გო­გო­ლა თქვენს ნა­მუ­შევ­რებ­ში რა­ტომ აღარ და­ა­კა­ვეთ?

- მო­ხა­რუ­ლი ვარ, რომ გო­გო­ლა ჩემი აღ­მო­ჩე­ნაა, ძა­ლი­ან მიყ­ვარს პი­როვ­ნუ­ლა­დაც და რო­გორც მსა­ხი­ო­ბიც, რაც შე­ე­ხე­ბა შემ­დგომ მუ­შა­ო­ბას, თე­ატ­რა­ლუ­რი ინ­სტი­ტუ­ტის დამ­თავ­რე­ბის­თა­ნა­ვე მო­ვიწ­ვიე, მაგ­რამ თე­ატ­რში მუ­შა­ო­ბა კა­ტე­გო­რი­უ­ლად არ უნ­დო­და და საქ­მი­ა­ნო­ბა ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში გა­აგ­რძე­ლა. რო­დე­საც "იდი­ო­ტოკ­რა­ტი­ის" გა­და­ღე­ბა და­ვი­წყე, ერთ-ერთ მთა­ვარ როლ­ზე, მდი­ვან-მე­მან­ქა­ნის (შემ­დეგ შო­რე­ნა ბე­გაშ­ვილ­მა ითა­მა­შა) და­ვუ­ძა­ხე, მაგ­რამ ისე მოხ­და, რომ მა­შინ ფეხ­მძი­მედ იყო და მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას ვერ შეძ­ლებ­და, ხოლო რაც შე­ე­ხე­ბა სხვა ფილ­მებს, იქ უკვე არც ერთ როლს არ მი­ე­სა­და­გე­ბო­და. ვი­მე­ო­რებ, ძა­ლი­ან მიყ­ვარს გო­გო­ლა, ჩემს შვი­ლო­ბი­ლად მი­ვიჩ­ნევ და რო­გორც კი მექ­ნე­ბა მის­თვის შე­სა­ფე­რი­სი როლი, აუ­ცი­ლებ­ლად მო­ვიწ­ვევ...

- სე­რი­ა­ლი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი აღ­მოჩ­ნდა. მისი გაგ­რძე­ლა­ბა, ან მსგავ­სი ტი­პის ნა­მუ­შევ­რის შექ­მნა აღარ გდო­მე­ბი­ათ?

- ბედ­მა ასე ისურ­ვა, რომ პირ­ვე­ლი ქარ­თუ­ლი სე­რი­ა­ლი მე გა­და­მე­ღო და მერე ეს საქ­მე უკვე სხვებს გა­ეგ­რძე­ლე­ბი­ნათ. მი­უ­ხე­და­ვად სე­რი­ა­ლის წარ­მა­ტე­ბი­სა, კონ­კრე­ტუ­ლი შე­მო­თა­ვა­ზე­ბე­ბი არ მქო­ნია, თო­რემ სი­ა­მოვ­ნე­ბით გა­და­ვი­ღებ­დი და თან, შე­ვეც­დე­ბო­დი, რომ უფრო წარ­მა­ტე­ბუ­ლი გა­და­მე­ღო. სულ რა­ღაც აბ­სტრაქ­ტუ­ლი წი­ნა­და­დე­ბე­ბია ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბი­დან, მაგ­რამ რე­ა­ლუ­რად ლა­პა­რა­კის იქით საქ­მე არ წა­სუ­ლა. უკვე რამ­დე­ნი­მე წე­ლია, აქ­ტი­უ­რად "ნა­დი­რო­ბენ" ჩემ­ზე რუ­სე­თის ტე­ლე­არ­ხე­ბი, რომ მათ­თვის გა­და­ვი­ღო სე­რი­ა­ლი, რამ­დე­ნი­მე გრან­დი­ო­ზუ­ლი პრო­ექ­ტიც იყო, მაგ­რამ სხვა­დას­ხვა მი­ზე­ზით, უარს ვამ­ბობ. თუმ­ცა მი­ზე­ზი ალ­ბათ ერ­თია, - არ მინ­და, იქ მუ­შა­ო­ბა, მაქვს ქარ­თვე­ლი მა­ყუ­რებ­ლის­თვის რამ­დე­ნი­მე სას­ცე­ნა­რო იდეა, დას­რუ­ლე­ბუ­ლია და მინ­და, გა­და­ვი­ღო კლა­სი­კუ­რი მე­ლოდ­რა­მა - "ღა­მის პეპ­ლე­ბი". ის ქარ­თველ მე­ძა­ვებ­ზე, იქ­ნე­ბა, რო­მე­ლიც უფრო მეტ ემო­ცი­ას და­ბა­დებს ჩვენს მა­ყუ­რე­ბელ­ში, ვიდ­რე ლა­თი­ნო­ა­მე­რი­კუ­ლი სე­რი­ა­ლე­ბი. სი­ა­მოვ­ნე­ბით გა­და­ვი­ღებ­დი ქარ­თულ ის­ტო­რი­ულ სე­რი­ალს "ბედი ქარ­თლი­სას", რო­მე­ლიც გარ­წმუ­ნებთ, არაფ­რით ჩა­მო­უ­ვარ­დე­ბო­და იმ თურ­ქულს, რო­მელ­საც ახლა უყუ­რებს ჩვე­ნი მა­ყუ­რე­ბე­ლი, ანდა, ავის­რუ­ლებ­დი დიდი ხნის ოც­ნე­ბას, და გა­და­ვი­ღებ­დი დიდ ის­ტო­რი­ულ, ავან­ტი­უ­რის­ტულ ნა­მუ­შე­ვარს "კვა­ჭი კვა­ჭან­ტი­რა­ძე", რო­მე­ლიც მი­ხე­ილ ჯა­ვა­ხიშ­ვილს უკვე აქვს და­წე­რი­ლი, რო­გორც დიდი სე­რი­ა­ლის სცე­ნა­რი. სამ­წუ­ხა­როდ, ეს მხო­ლოდ სურ­ვი­ლე­ბია და მას­ზე ლა­პა­რა­კი ჩვენს ტე­ლე­ვი­ზი­ებ­თან არც ღირს იმი­ტომ, რომ ისი­ნი ამი­სათ­ვის მზად არ არი­ან, არ იფიქ­როთ, რომ ვინ­მეს ვა­და­ნა­შა­უ­ლებ, ან ვი­წუ­ნებ, არა, რო­გორც ჩანს, თვი­თო­ნაც ძა­ლი­ან არ მო­ვინ­დო­მე, რად­გან თე­ატ­რებ­ში და კი­ნო­ში იმ­დე­ნი საქ­მე მაქვს, რომ სა­ფუძ­ვლი­ა­ნად ვერ მო­ვი­ცა­ლე სე­რი­ა­ლის­თვის. არა­და, შე­იძ­ლე­ბა ვცდე­ბი, მაგ­რამ მგო­ნია, ახლა სე­რი­ალს რომ მოვ­კი­დო ხელი, ის წარ­მა­ტე­ბუ­ლიც იქ­ნე­ბა და სკან­და­ლუ­რიც.

- მოკ­ლედ, 20 წლის შემ­დეგ რას გრძნობთ და გა­ნიც­დით... რა ეტა­პი იყო იმ პრო­ექ­ტზე მუ­შა­ო­ბა თქვენს შე­მოქ­მე­დე­ბა­ში?

- ეს იყო ერთ-ერთი ჩემი რი­გი­თი პრო­ექ­ტი, არ მი­ვიჩ­ნევ, რომ იმ სე­რი­ა­ლით რამე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი გა­ვა­კე­თე და რომ ის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ეტა­პი იყო ჩემს შე­მოქ­მე­დე­ბა­ში, ასე­თი პრო­ექ­ტე­ბი ბევ­რი მქონ­და ცხოვ­რე­ბა­ში, ვფიქ­რობ, გა­ცი­ლე­ბით მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო "თე­ატ­რა­ლუ­რი სარ­და­ფი­სა" და "თა­ვი­სუ­ფა­ლი თე­ატ­რის" და­არ­სე­ბა და მათი წარ­მა­ტე­ბა, გრი­ბო­ე­დო­ვის თე­ატ­რის აღორ­ძი­ნე­ბა, ალ­ბათ, 50-ზე მეტი ახალ­გაზ­რდა მსა­ხი­ო­ბი "და­ი­ბა­და" ჩემს სპექ­ტაკ­ლებ­ში და ეს უფრო მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი მგო­ნია. და თუ მა­ინ­ცდა­მა­ინც კი­ნო­ზე ვი­ლა­პა­რა­კებთ, მი­მაჩ­ნია, რომ უფრო მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო ჩემ მიერ პირ­ვე­ლი ქარ­თუ­ლი ციფ­რუ­ლი ფილ­მის "იდი­ო­ტოკ­რა­ტი­ი­სა" და შემ­დეგ სხვა ფილ­მე­ბის შექ­მნა და რე­ა­ლი­ზე­ბა...

ლალი ფა­ცია

სპე­ცი­ა­ლუ­რად "ამ­ბე­ბი.გე"-სთვის

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ენტონი ფაუჩი მიმართვას ავრცელებს - "აიცერი, თუ არ ხარ აცრილი და მიიღე "ბუსტერ" დოზა, თუ უკვე აცრილი ხარ"

"სახლი ძველ უბანში" 20 წლის შემდეგ - ვისთვის შექმნა ავთო ვარსიმაშვილმა პირველი ქართული სერიალი

"სახლი ძველ უბანში" 20 წლის შემდეგ - ვისთვის შექმნა ავთო ვარსიმაშვილმა პირველი ქართული სერიალი

"სახლი ძველ უბანში" - პირველი ქართული სატელევიზიო სერიალი იყო, რომელმაც შეიძლება ითქვას, საფუძველი დაუდო შემდგომში ამ ჟანრის ჩვენში განვითარებას... ძალიან ბევრი მაყურებელი ჰყავდა. ჯადოქრებსა და მჩხიბავებზე, ბნელ ძალებზე შექმნილი სერიალის მიუხედავად იმისა, რომ ყველას ეშინოდა, მაინც უყურებდნენ, რადგანაც სიახლე იყო, თან, კარგადაც კეთდებოდა, მასზე რეჟისორი ავთო ვარსიმაშვილი მუშაობდა. სერიალში არაჩვეულებრივი მსახიობები (გურამ საღარაძე, ედიშერ მაღალაშვილი, ლეილა ძიგრაშვილი, მურმან ჯინორია) თამაშობდნენ... ხოლო მთავარი როლის შემსრულებელი გოგონას, მსახიობ გოგოლა კალანდაძის კარიერა კი სწორედ ამ ნამუშევრით დაიწყო... ასევე მნიშვნელოვანი გახლდათ ისიც, რომ სერიალი მძიმე 90-იანებში იქმნებოდა...…

სერიალის "სახლი ძველ უბანში" გადაღებიდან 20 წელი გავიდა..."ამბები.გე" ამ პროექტის ავტორს, სცენარისტსა და რეჟისორს, ავთო ვარსიმაშვილს ესაუბრა.

- რამ გადაგაწყვეტინათ ისედაც მძიმე და დამთრგუნველ პერიოდში სერიალის - "სახლი ძველ უბანში" გადაღება?

- დრო თვითონ უსაზღვრავს და კარნახობს რეჟისორს, თუ რაზე უნდა დადგას სპექტაკლი და გადაიღოს ფილმი. მასზე მუშაობა ზუსტად იმიტომ დავიწყე, რომ მძიმე პერიოდი იყო. გადავიღე სერიალი, რომლის მთავარი სათქმელი იყო, - რაც უნდა შავბნელი დრო იყოს, რაც უნდა შავი ძალები გვეხვიოს თავზე, უნდა ვიცოდეთ, რომ მხოლოდ სიყვარულშია ჩვენი ხსნა და ვერავინ მოგვერევა, თუკი სიყვარულით ვიცხოვრებთ...

- მსახიბების შერჩევისას ბევრი იფიქრეთ?

- მსახიობების შერჩევისას ბევრს არასდროს ვფიქრობ, რადგანაც სცენარის წერისას ყოველთვის თითქმის კონკრეტულ მსახიობებზე ვფიქრობ. ასე იყო ამ სერიალის სცენარის წერის დროსაც. დიახ, ტექსტს გურამ საღარაძისთვის, ედიშერ მაღალაშვილისათვის, ლეილა ძიგრაშვილისთვის და მურმან ჯინორიასთვის ვწერდი და ვხედავდი მათ სახეებს, მესმოდა მათი ხმები... ქასთინგი მხოლოდ ორი ახალგაზრდა მსახიობის შესარჩევად გვქონდა გამოცხადებული და ვიპოვეთ კიდეც: გოგოლა კალანდაძე ძალიან ბევრ გოგონაში ავარჩიეთ და დღემდე მიხარია, რომ ასეთი სუფთა, ლამაზი და ძალიან ნიჭიერი გოგო აღმოვაჩინეთ. გიორგი მიქელაძემ, შესანიშნავმა ახალგაზრდა კაცმა, რომელმაც გოგოლას პერსონაჟის მეუღლის როლი ითამაშა, ძალიან გაგვიმართლა...

- თემამ, რომელიც სერიალში გაიშალა (მაგია, ჯადოქრობა), ბევრი დაძაბა. ამაზე არ გიფიქრიათ, რომ ასე მოხდებოდა?

- რა თქმა უნდა, ვფიქრობდი და წინასწარ იყო ამაზე გათვლაც. თუ დაიძაბა მაყურებელი, ეს იმის მაჩვენებელია, რომ სწორად მივაწოდეთ მასალა, რომ მის გულს მოხვდა. რეჟისორს უნდა ჰქონდეს იმის უნარი წინასწარ გათვალოს, რა ააღელვებს მაყურებელს და რა - არა.

- იმ პერიოდში ამ სერიალის გადაღებისას რა იყო მთავარი სირთულე?

- სამწუხაროდ, ყველა დროში ერთი და იგივე სირთულე მაქვს, ფინანსების ნაკლებობა, სხვა პრობლემა არასდროს მქონია...

- რა დაჯდა პროექტი?

- წარმოუდგენლად ცოტა, სერია საშუალოდ - 200 დოლარი. იმ პერიოდისთვისაც კი, ეს ძალზე მცირე თანხა იყო, ყველანი კაპიკებზე ვმუშაობდით, რადგან ეს იყო იმ დროს ჩვენი ხსნა, რადგანაც ციოდა, არ იყო შუქი, არ იშოვებოდა საჭმელი და ქუჩებში ისროდნენ... ჩვენ ვმუშაობდით და ეს გახლდათ სწორედ ჩვენი ბედნიერება.

- სერიალში მართლაც შეუდარებელია მსხიობი გურამ საღარაძე (ბატონი ჟორა) მასთან მუშაობა არ იყო რთული? ადვილად დაგთანხმდათ იმ როლზე?

- მე და ბატონი გურამი ახლო მეგობრები ვიყავით. მანამდეც და მერეც ბევრჯერ გვიმუშავია თეატრში. ასე რომ, მუშაობაში არანაირი პრობლემა არ გვქონია, ჩვენ ერთმანეთს ვენდობოდით, გვიყვარდა ერთად მუშაობა.

- გოგოლა კალანდაძე მართლაც თქვენი აღმოჩენაა, ისევე როგორც შემდეგ სხვა ბევრი მსახიობი... იმის შემდეგ გოგოლა თქვენს ნამუშევრებში რატომ აღარ დააკავეთ?

- მოხარული ვარ, რომ გოგოლა ჩემი აღმოჩენაა, ძალიან მიყვარს პიროვნულადაც და როგორც მსახიობიც, რაც შეეხება შემდგომ მუშაობას, თეატრალური ინსტიტუტის დამთავრებისთანავე მოვიწვიე, მაგრამ თეატრში მუშაობა კატეგორიულად არ უნდოდა და საქმიანობა ტელევიზიაში გააგრძელა. როდესაც "იდიოტოკრატიის" გადაღება დავიწყე, ერთ-ერთ მთავარ როლზე, მდივან-მემანქანის (შემდეგ შორენა ბეგაშვილმა ითამაშა) დავუძახე, მაგრამ ისე მოხდა, რომ მაშინ ფეხმძიმედ იყო და მონაწილეობას ვერ შეძლებდა, ხოლო რაც შეეხება სხვა ფილმებს, იქ უკვე არც ერთ როლს არ მიესადაგებოდა. ვიმეორებ, ძალიან მიყვარს გოგოლა, ჩემს შვილობილად მივიჩნევ და როგორც კი მექნება მისთვის შესაფერისი როლი, აუცილებლად მოვიწვევ...

- სერიალი წარმატებული აღმოჩნდა. მისი გაგრძელაბა, ან მსგავსი ტიპის ნამუშევრის შექმნა აღარ გდომებიათ?

- ბედმა ასე ისურვა, რომ პირველი ქართული სერიალი მე გადამეღო და მერე ეს საქმე უკვე სხვებს გაეგრძელებინათ. მიუხედავად სერიალის წარმატებისა, კონკრეტული შემოთავაზებები არ მქონია, თორემ სიამოვნებით გადავიღებდი და თან, შევეცდებოდი, რომ უფრო წარმატებული გადამეღო. სულ რაღაც აბსტრაქტული წინადადებებია ტელევიზიებიდან, მაგრამ რეალურად ლაპარაკის იქით საქმე არ წასულა. უკვე რამდენიმე წელია, აქტიურად "ნადირობენ" ჩემზე რუსეთის ტელეარხები, რომ მათთვის გადავიღო სერიალი, რამდენიმე გრანდიოზული პროექტიც იყო, მაგრამ სხვადასხვა მიზეზით, უარს ვამბობ. თუმცა მიზეზი ალბათ ერთია, - არ მინდა, იქ მუშაობა, მაქვს ქართველი მაყურებლისთვის რამდენიმე სასცენარო იდეა, დასრულებულია და მინდა, გადავიღო კლასიკური მელოდრამა - "ღამის პეპლები". ის ქართველ მეძავებზე, იქნება, რომელიც უფრო მეტ ემოციას დაბადებს ჩვენს მაყურებელში, ვიდრე ლათინოამერიკული სერიალები. სიამოვნებით გადავიღებდი ქართულ ისტორიულ სერიალს "ბედი ქართლისას", რომელიც გარწმუნებთ, არაფრით ჩამოუვარდებოდა იმ თურქულს, რომელსაც ახლა უყურებს ჩვენი მაყურებელი, ანდა, ავისრულებდი დიდი ხნის ოცნებას, და გადავიღებდი დიდ ისტორიულ, ავანტიურისტულ ნამუშევარს "კვაჭი კვაჭანტირაძე", რომელიც მიხეილ ჯავახიშვილს უკვე აქვს დაწერილი, როგორც დიდი სერიალის სცენარი. სამწუხაროდ, ეს მხოლოდ სურვილებია და მასზე ლაპარაკი ჩვენს ტელევიზიებთან არც ღირს იმიტომ, რომ ისინი ამისათვის მზად არ არიან, არ იფიქროთ, რომ ვინმეს ვადანაშაულებ, ან ვიწუნებ, არა, როგორც ჩანს, თვითონაც ძალიან არ მოვინდომე, რადგან თეატრებში და კინოში იმდენი საქმე მაქვს, რომ საფუძვლიანად ვერ მოვიცალე სერიალისთვის. არადა, შეიძლება ვცდები, მაგრამ მგონია, ახლა სერიალს რომ მოვკიდო ხელი, ის წარმატებულიც იქნება და სკანდალურიც.

- მოკლედ, 20 წლის შემდეგ რას გრძნობთ და განიცდით... რა ეტაპი იყო იმ პროექტზე მუშაობა თქვენს შემოქმედებაში?

- ეს იყო ერთ-ერთი ჩემი რიგითი პროექტი, არ მივიჩნევ, რომ იმ სერიალით რამე განსაკუთრებული გავაკეთე და რომ ის მნიშვნელოვანი ეტაპი იყო ჩემს შემოქმედებაში, ასეთი პროექტები ბევრი მქონდა ცხოვრებაში, ვფიქრობ, გაცილებით მნიშვნელოვანი იყო "თეატრალური სარდაფისა" და "თავისუფალი თეატრის" დაარსება და მათი წარმატება, გრიბოედოვის თეატრის აღორძინება, ალბათ, 50-ზე მეტი ახალგაზრდა მსახიობი "დაიბადა" ჩემს სპექტაკლებში და ეს უფრო მნიშვნელოვანი მგონია. და თუ მაინცდამაინც კინოზე ვილაპარაკებთ, მიმაჩნია, რომ უფრო მნიშვნელოვანი იყო ჩემ მიერ პირველი ქართული ციფრული ფილმის "იდიოტოკრატიისა" და შემდეგ სხვა ფილმების შექმნა და რეალიზება...

ლალი ფაცია

სპეციალურად "ამბები.გე"-სთვის

სალომე ჭაჭუა უცხოეთში მიემგზავრება - რომელი ქვეყნის "ცეკვავენ ვარსკვლავებში" გამოჩნდება მოცეკვავე

"სადაც არ უნდა ყოფილიყო, ყოველთვის სახლში ბრუნდებოდა... თბილისში..." - რას წერს გენიალურ კომპოზიტორზე ხელოვნებათმცოდნე

„თბილისური ჩუქურთმა“ - იმპრესიონისტი მხატვრის გამოფენა, რომელიც თბილისობას ეძღვნება