არა­ფე­რია იმა­ში ახა­ლი, თუ ვი­ტყვით, რომ XXI სა­უ­კუ­ნე­ში აგ­რე­სი­ამ საგ­რძნობ­ლად მო­ი­მა­ტა. ადა­მი­ა­ნე­ბი აგე­სი­ას გა­მო­ხა­ტა­ვენ ყველ­გან: ქუ­ჩა­ში, ოჯახ­ში, ეკ­რან­ზე, პარ­ლა­მენ­ტში, სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში, პრაქ­ტი­კუ­ლად, ამ უარ­ყო­ფი­თი ემო­ცი­ის გა­მოვ­ლე­ნის ას­პა­რე­ზი საკ­მა­ოდ ვრცე­ლია...

ბოლო დროს ბოღ­მა სა­ო­ცა­რი სიმ­ძაფ­რით სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­შიც გა­ი­შა­ლა. ერ­თმა­ნეთს ისე ლან­ძღა­ვენ, თვალ­საც არ და­ა­ხამ­ხა­მე­ბენ... ასე რომ, მა­მე­ბის თა­ო­ბის საყ­ვა­რელ­მა ფრა­ზამ: წინა კაცი უკა­ნა კა­ცის ხი­დი­აო - ტრანსფორ­მა­ცია გა­ნი­ცა­და, - ახლა წინა კაც­მა უკა­ნას ხიდი შე­იძ­ლე­ბა ისე ჩა­უ­ტე­ხოს, არც კი და­ფიქ­რდეს, რომ მის­მა ნამ­სხვრე­ვებ­მა შე­იძ­ლე­ბა თა­ვა­დაც და­ა­ზი­ა­ნოს...

ამ მტკივ­ნე­ულ თე­მა­ზე სა­სა­უბ­როდ ფსი­ქო­ლო­გი ნინო ქვა­რი­ა­ნი მო­ვიწ­ვი­ეთ.

- რო­გორ ფიქ­რობთ, რა იწ­ვევს გა­რე­მო­ში ასე­თი დო­ზით აგ­რე­სი­ის მო­ჭარ­ბე­ბას?

- ერ­თია, რა წარ­მო­ად­გენს აგ­რე­სი­ის წყა­როს და მე­ო­რეა, რო­დე­საც ამის გა­მოვ­ლე­ნა სო­ცი­უმ­ში ხდე­ბა. აგ­რე­სი­ის მუხტმა გა­რე­მო­ში მარ­თლაც მო­ი­მა­ტა და ამას თა­ვი­სი ახ­სნა აქვს...

სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი ფორ­მა­ცი­ე­ბის ცვლა ყო­ველ­თვის ახა­ლი უნა­რე­ბის გა­მოვ­ლე­ნას, ცხოვ­რე­ბის წეს­თან შე­გუ­ე­ბას იწ­ვევს, რაც ერ­თგვა­რი სტრე­სია. ვი­ცით, რომ ამის ნი­ა­დაგ­ზე ჩვენს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში და­კარ­გუ­ლი თა­ო­ბე­ბის ცნე­ბაც კი გაჩ­ნდა. არა­ფერს ვამ­ბობ მძი­მე სო­ცი­ა­ლურ ფონ­სა და უმუ­შევ­რო­ბა­ზე... ადა­მი­ან­ში აგ­რე­სია მა­შინ გროვ­დე­ბა, რო­დე­საც ის არა­რე­ა­ლი­ზე­ბუ­ლია, სა­კუ­თარ წა­რუ­მა­ტებ­ლო­ბა­ში მუდ­მი­ვად ადა­ნა­შა­უ­ლებს გა­რე­მოს, ან კონ­ფლიქ­ტურ გა­რე­მო­ში უწევს ცხოვ­რე­ბა და ა.შ.

მოკ­ლედ, სა­დაც იზ­რდე­ბა მსგავ­სი კა­ტე­გო­რი­ის ადა­მი­ან­თა რა­ო­დე­ნო­ბა, იქ აგ­რე­სია ყო­ველ­თვის იმა­ტებს. ამი­ტომ უმ­ნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნე­სია, რა ფა­სე­უ­ლო­ბებ­ზე იზ­რდე­ბი­ან თა­ო­ბე­ბი. სრულ­ფა­სო­ვან ოჯახ­სა თუ გა­რე­მო­ში აღ­ზრდი­ლი პი­როვ­ნე­ბა, რო­მელ­საც ასა­კის შე­სა­ბა­მი­სი წარ­მა­ტე­ბე­ბი აქვს, ნაკ­ლე­ბად სა­ვა­რა­უ­დოა, რომ აგ­რე­სი­უ­ლი და გა­ბო­რო­ტე­ბუ­ლი იყოს.

რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში აგ­რე­სი­უ­ლო­ბის დო­ნეს უსას­რუ­ლო ინ­ფორ­მა­ცი­ის ნა­კა­დიც ცვლის, ახა­ლი სა­კო­მუ­ნი­კა­ციო არ­ხე­ბის გა­ჩე­ნა, შე­სა­ბა­მი­სად, იც­ვლე­ბა აგ­რე­სი­ის გა­მო­ხატ­ვის ფორ­მე­ბიც. რაც შე­ე­ხე­ბა იმას, რომ სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში დიდი დო­ზით იფ­რქვე­ვა ბოღ­მა, ამა­საც თა­ვი­სი ახ­სნა აქვს. ეს კო­მუ­ნი­კა­ცი­ის გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ფორ­მაა, ადა­მი­ანს ობი­ექტთან პი­რის­პირ კონ­ტაქ­ტი არ აქვს, რაც სა­შუ­ა­ლე­ბას იძ­ლე­ვა, სრუ­ლი­ად უც­ნობ პი­როვ­ნე­ბას­თან კო­მუ­ნი­კა­ცია დამ­ყა­როს და ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, არც ელო­დე­ბა ად­რე­სა­ტის­გან სა­პა­სუ­ხო რე­აქ­ცი­ას. სამ­წუ­ხა­როდ, თვით­ცენ­ზუ­რაც ნაკ­ლე­ბია, სწო­რედ ამით არის გან­პი­რო­ბე­ბუ­ლი, რომ სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში სი­ტყვი­ე­რი აგ­რე­სი­ის გა­მო­ხატ­ვის ფორ­მე­ბი გა­ცი­ლე­ბით მწვა­ვეა. და­მერ­წმუ­ნეთ, რომ ად­რე­სა­ტებ­თან პი­რის­პირ მყო­ფე­ბი ამ ლექ­სი­კით სა­უ­ბარს უმე­ტეს­წი­ლად არც და­უშ­ვე­ბენ და ვერც გა­ბე­და­ვენ, თუნ­დაც სა­პა­სუ­ხო ფი­ზი­კუ­რი აგ­რე­სი­ის ში­შით.…

- ფი­ზი­კუ­რი აგ­რე­სია ახ­სე­ნეთ და ცნო­ბი­ლია, რომ აგ­რე­სი­ის გა­მო­ხატ­ვის სხვა­დას­ხვა ფორ­მა არ­სე­ბობს...

- დიახ, აგ­რე­სი­ის გა­მო­ხატ­ვის სხვა­დას­ხვა ფორ­მა არ­სე­ბობს, ფი­ზი­კუ­რი, ვერ­ბა­ლუ­რი (სი­ტყვი­ე­რი), თვით­და­და­ნა­შა­უ­ლე­ბა, აუ­ტო­აგ­რე­სია, ირი­ბი აგ­რე­სია და ა.შ. ნე­ბის­მი­ერ შემ­თხვე­ვა­ში, აგ­რე­სი­უ­ლი ენერ­გი­ის მარ­თვა სა­ჭი­როა. რაც შე­ე­ხე­ბა იმას, ადა­მი­ა­ნის ქცე­ვა­ში აგ­რე­სი­ის გა­მო­ხატ­ვის რო­მე­ლი ფორ­მაა წამ­ყვა­ნი, დიდ­წი­ლა­დაა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი, რო­გორ გა­რე­მო­ში, რო­გორ სო­ცი­უმ­ში გა­ი­ზარ­და. არ­სე­ბობს ტერ­მი­ნი - ქცე­ვის მო­დე­ლი­რე­ბა. დიახ, ბავ­შვი ოჯახ­ში ისე­თი ტი­პის ქცე­ვებს ით­ვი­სებს, რა­საც ხე­დავს. თუ მის მიერ პო­ზი­ტი­უ­რი თუ უარ­ყო­ფი­თი ენერ­გი­ის გა­მო­ხატ­ვა ხდე­ბა, ამას ისე­ვე აკე­თებს, რო­გორც ოჯახ­ში ხე­დავს. ამი­ტომ, უფ­რო­სებ­მა, ვი­საც ბავ­შვე­ბის აღ­ზრდა აბა­რია (დედ-მამა, ბე­ბია-ბა­ბუა, პე­და­გო­გი და ა.შ.) მაქ­სი­მა­ლუ­რად უნდა გა­ა­კონ­ტრო­ლონ არა მარ­ტო სა­კუ­თა­რი ქცე­ვა, ლექ­სი­კაც კი. მი­უ­ღე­ბე­ლია ასე­თი ფრა­ზე­ბი: "გა­ჩერ­დი, თო­რემ გცემ," "თავი არ გა­მა­ლახ­ვი­ნო,". მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია მსგავ­სი ლექ­სი­კა აღ­ზრდის დროს ბავ­შვებ­თან არ გა­მო­ვი­ყე­ნოთ.

- აბა, რა ვქნათ?

- სა­სურ­ვე­ლია ვე­ცა­დოთ, ბავშს ავუხ­სნათ და გა­ვა­გე­ბი­ნოთ, რა არის მის საქ­ცი­ელ­ში ცუდი და უკი­დუ­რეს სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში გა­მო­ვი­ყე­ნოთ სი­ტყვა - "დას­ჯა". ის ზო­გა­დი სი­ტყვაა და ბავ­შვი თა­ვი­სი ინ­ტერპრე­ტა­ცი­ი­თაც დებს მას­ში რა­ღაც ში­ნა­არ­სებს. მა­გა­ლი­თად, მისი დას­ჯა შე­იძ­ლე­ბა იყოს, თუ არ მის­ცემ სა­ხა­ტავ ალ­ბომს, შე­იძ­ლე­ბა არ გა­უშ­ვა სა­დღაც... და ა.შ.

ზრდას­რულ ადა­მი­ა­ნებ­ში რო­გორც გი­თხა­რით, აგ­რე­სი­ას უმე­ტე­სად არა­რე­ა­ლი­ზე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი ავ­ლე­ნენ, რომ­ლებ­მაც ობი­ექ­ტუ­რი და სუ­ბი­ექ­ტუ­რი მი­ზე­ზე­ბის გამო თა­ვი­სი ად­გი­ლის პოვ­ნა სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში ვერ შეძ­ლეს; მათ შო­რის არი­ან უშე­მო­სავ­ლოდ დარ­ჩე­ნი­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბიც, რო­მელ­თაც ელე­მენ­ტა­რუ­ლი ბა­ზი­სუ­რი მო­თხოვ­ნი­ლე­ბე­ბის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა არ აქვთ. ამი­ტომ, რთუ­ლია, მათ მოს­თხო­ვო, არ იყ­ვნენ აგ­რე­სი­უ­ლე­ბი.

- კი, მაგ­რამ ის ხომ ადა­მი­ანს სი­ტყვით აყე­ნებს ტკი­ვილს? სულ­ხან-სა­ბას იგავ-არა­კი­სა ("ენით და­კო­დი­ლი") არ იყოს, ადა­მი­ანს სი­ტყვი­ე­რი შე­უ­რა­ცხყო­ფა (რო­მე­ლიც მი­ა­ყე­ნეს) ხომ არ ავი­წყდე­ბა?..

- რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, ასეა. სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში უამ­რა­ვი კა­ტე­გო­რი­ის ადა­მი­ა­ნია ჩარ­თუ­ლი, მაგ­რამ ყვე­ლა ხომ არ გა­მო­ხა­ტავს აგ­რე­სი­ას? ამი­თაც შეგ­ვიძ­ლია და­ვას­კვნათ, თუ რო­გო­რი კა­ტე­გო­რი­ის ტი­პა­ჟე­ბი არი­ან, ვინც აგ­რე­სი­უ­ლი, უცენ­ზუ­რო წე­რის ლექ­სი­კით გა­მო­ირ­ჩე­ვი­ან. კარ­გი იქ­ნე­ბა თუ ისი­ნი თა­ვად და­ფიქ­რდე­ბი­ან, უფრო მე­ტიც, შე­წუხ­დე­ბი­ან, რა­ტომ იქ­ცე­ვი­ან ასე და მიხ­ვდე­ბი­ან, პრობ­ლე­მა მათ­ში­ცაა.…

- აქ ალ­ბათ მა­ვა­ნი იტყის, როცა სათ­ქმე­ლია, არ უნდა ით­ქვას?

- არ­სე­ბობს ასე­თი გა­მოთ­ქმა: "არ უნდა გა­მო­ხა­ტავ­დე აგ­რე­სი­ას, მაგ­რამ გან­ცდა იმი­სა, რომ სი­სი­ნი შე­გიძ­ლია, უნდა გა­აც­ნო გა­რე­მოც­ვას". ნუ შე­მე­ხე­ბი, თო­რემ თავ­დაც­ვა შე­მიძ­ლია, მაგ­რამ ეს იმას არ ნიშ­ნავს, რომ მუდ­მი­ვად თავ­დაც­ვის, ან თავ­დას­ხმის რე­ჟიმ­ში ვიყო. სა­ჭი­რო­ე­ბის შემ­თხვე­ვა­ში, რა­ღაც ფორ­მით აგ­რე­სია უნდა გა­მო­ი­ხა­ტოს.

- ისიც ცნო­ბი­ლი, რომ ადა­მი­ან­მა გაბ­რა­ზე­ბა უნდა გა­მო­ხა­ტოს, "ორ­თქლი გა­მო­უშ­ვას", რომ შემ­დეგ მის ჯან­მრთე­ლო­ბა­ზე ამ უარ­ყო­ფით­მა მუხტმა ცუდი გავ­ლე­ნა არ იქო­ნი­ოს...

- აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა გა­მო­ხა­ტოს, მაგ­რამ აქ ფორ­მებ­ზეა ლა­პა­რა­კი. რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი გაბ­რა­ზე­ბუ­ლია, რო­გორც წესი, ვერ აკონ­ტრო­ლებს სა­კუ­თარ ქცე­ვას, მათ შო­რის სი­ტყვებ­საც. თუ თა­ვის თავს გაბ­რა­ზე­ბი­დან რამ­დე­ნი­მე წუ­თის შემ­დეგ შე­ხე­დავს, შე­საძ­ლოა, არც მო­ე­წო­ნის, ინა­ნოს კი­დეც, რა­ტომ მო­იქ­ცა ასე. ამი­ტომ ამის სა­პი­რის­პი­როდ, ასე­თი მე­თო­დი არ­სე­ბობს, ვიდ­რე აგ­რე­სი­ას გა­მო­ხა­ტავს, და­ი­წყოს კრი­ტი­კუ­ლი ანა­ლი­ზი, რა­ტომ არის გაბ­რა­ზე­ბუ­ლი, რა მოხ­და რე­ა­ლუ­რად, რა არის ამის გა­მოწ­ვე­ვი მი­ზე­ზი. საკ­მა­რი­სია ამა­ზე გა­და­ერ­თოს, აგ­რე­სი­უ­ლი მუხ­ტი თან­და­თან მცირ­დე­ბა, უარ­ყო­ფითI ენერ­გია გარ­და­იქ­მნე­ბა სხვა ტი­პის ენერ­გი­ად, ასე­ვე ეფექ­ტუ­რი მე­თო­დია გაბ­რა­ზე­ბის მო­მენ­ტში წე­რი­ლი მის­წე­რო მას, ვინც შენი რის­ხვის ობი­ექ­ტია.

- რა წე­რი­ლი?

- რისი თქმაც გინ­და იმ პი­როვ­ნე­ბა­ზე, უნდა და­წე­რო (რა თქმა უნდა, ის წე­რი­ლი არ უნდა გა­უგ­ზავ­ნო, უნდა და­ხიო) და იმა­ვეს თქმას 5-10 წუ­თის შემ­დეგ შე­ე­ცა­დო. აღ­მოჩ­ნდე­ბა, რომ ისე მძფ­რად და ისე­თი­ვე სი­ტყვე­ბით ვე­ღარ და­წერ... ვიდ­რე იტყვი, სა­სურ­ვე­ლია ღრმად ამო­ი­სუნ­თქო, ჩა­ი­სუნ­თქო, ანუ ერთი წუ­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში ასეთ აქ­ტი­ვო­ბა ეფექ­ტუ­რია; ყვე­ლას­თვის ცნო­ბი­ლია, რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი გან­რის­ხე­ბუ­ლია, მხო­ლოდ ცუდს ფიქ­რობს ად­რე­სატ­ზე, ერთი სული აქვს, "მი­ა­ხა­ლოს". საკ­მა­რი­სია, დრო გა­ვი­დეს, გული მო­ულ­ბეს და სუ­რა­თი იც­ვლე­ბა.

- ზოგი ფსი­ქო­ლო­გი ადა­მინს ამ დროს სხვა ტი­პის აქ­ტი­ვო­ბას ურ­ჩევს...

- სა­სურ­ვე­ლია იმ დროს ადა­მი­ან­მა სხვა ტი­პის აქ­ტი­ვო­ბა და­ი­წყოს, ვარ­ჯი­ში, თუნ­დაც სახ­ლის და­ლა­გე­ბა.…მთა­ვა­რია, მო­ა­ხერ­ხოს კონ­ცენ­ტრი­რე­ბა სხვაგ­ვარ აქ­ტი­ვო­ბა­ზე, ამ დროს უარ­ყო­ფი­თი ენერ­გია აუ­ცი­ლებ­ლად გარ­და­იქ­მნე­ბა სხვა სა­ხის ენერ­გი­ად.

- ამას ჰქვია აგ­რე­სი­ის მარ­თვა?

- დიახ, ეს მე­თო­დი ფსი­ქო­თე­რა­პი­ულ პრაქ­ტი­კა­ში აქ­ტი­უ­რად გა­მო­ი­ყე­ნე­ბა. შე­იძ­ლე­ბა აგ­რე­სი­ის მარ­თვა და ამის გარ­და დაკ­ვირ­ვე­ბა იმა­ზე, თუ რა­ტომ ვარ აგ­რე­სი­უ­ლი? ისე ხომ არ ხდე­ბა, რომ ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს გა­იღ­ვი­ძა ადა­მი­ან­მა და გახ­და ასე­თი? რა­ღა­ცე­ბი თან­და­თან გროვ­დე­ბა და მერე პი­როვ­ნე­ბა სა­კუ­თარ ქცე­ვას ვე­ღარ აკონ­ტრო­ლობს. პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლის ჩა­რე­ვა გარ­და­უ­ვა­ლი ხდე­ბა. ამი­ტომ უნდა გა­ვაც­ნო­ბი­ე­როთ სა­კუ­თა­რი ქცე­ვე­ბი და მისი მი­ზე­ზე­ბი. სა­ჭი­როა, სწო­რად დავ­სა­ხოთ პრობ­ლე­მის გა­დაჭ­რის გზე­ბი.

მოკ­ლედ, შეგ­ვიძ­ლია, ვა­ბა­ლან­სოთ, რომ არც სხვას ვავ­ნოთ და არც - სა­კუ­თარ თავს. აგ­რე­სია არის ადა­მი­ა­ნის თან­და­ყო­ლი­ლი უნა­რი, რო­მე­ლიც თვით­გა­დარ­ჩე­ნის­თვის სჭირ­დე­ბა. ვე­ლურ სამ­ყა­რო­შიც აგ­რე­სია არე­გუ­ლი­რებს ბუ­ნებ­რივ გა­დარ­ჩე­ვის პრინ­ციპ­საც, რა­ღაც ამ­გვა­რი ტი­პის ქცე­ვე­ბი ჩვენც გვი­წევს სო­ცი­უმ­ში, მაგ­რამ ჩვენ იმი­ტომ ვართ ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ ამ აგ­რე­სი­უ­ლი ენერ­გი­ის პო­ზი­ტი­ურ, სა­სარ­გებ­ლო ენერ­გი­ად გარ­დაქ­მნა შევ­ძლოთ და ინ­სტიქ­ტე­ბის ანა­ბა­რა არ დავ­რჩეთ.

ამ თე­მა­ზე სა­უბ­რი­სას ერთ რამ არის კი­დევ გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლი: თუ ინ­დი­ვი­დი ისეთ გა­რე­მო­ში იმ­ყო­ფე­ბა, სა­დაც მას ვი­ღაც ჩაგ­რავს, თუნ­დაც სამ­სა­ხურ­ში, ოჯახ­ში, საკ­მა­რი­სია მი­ე­ცეს სა­შუ­ა­ლე­ბა, დათ­რგუ­ნოს, და­ჩაგ­როს სხვა ადა­მი­ა­ნი, ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, იმა­ვეს აკე­თე­ბენ. რა თქმა უნდა, ეს არას­წო­რი ქცე­ვაა, მაგ­რამ სამ­წუ­ხა­როდ, აგ­რე­სი­ას ჯაჭ­ვუ­რი რე­აქ­ცი­აც ახა­სი­ა­თებს.

უარ­ყო­ფი­თი მუხ­ტი ვი­ღა­ცას­თან უნდა გა­მო­ხა­ტო, მაგ­რამ იმ დროს უნდა გა­აც­ნო­ბი­ე­რო, რამ­დე­ნად მტკივ­ნე­უ­ლია ამ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ყოფ­ნა. აგ­რე­სია, რო­გორც სიყ­ვა­რუ­ლი, ადა­მი­ა­ნის­თვის თან­და­ყო­ლი­ლი უნა­რია. ამი­ტომ მისი გა­მო­ხატ­ვის უფ­ლე­ბა პი­როვ­ნე­ბას ისე­ვე აქვს, რო­გორც სიყ­ვა­რუ­ლის, პო­ზი­ტი­უ­რი ენერ­გი­ის. მაგ­რამ ვი­მე­ო­რებ, ზრდას­რუ­ლი ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რად მო­წი­ფუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი ამ ყვე­ლა­ფერს სხვა­ნა­ი­რად გა­მო­ხა­ტა­ვენ, რაც არ არის და­მან­გრე­ვე­ლი და სა­ზი­ა­ნო მათი გა­რე­მოს­თვის და არც მათ­თვის (რო­გორც წესი, აგ­რე­სი­უ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი თა­ვა­დაც ხში­რად ხდე­ბი­ან აგ­რე­სი­ის ობი­ექ­ტე­ბი). ასე რომ, პი­როვ­ნე­ბის ზრდას­რუ­ლო­ბა­ზე ბევ­რი რამ არის და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. ფსი­ქო­ლო­გე­ბი ყო­ველ­თვის ხაზს ვუს­ვამთ, ბი­ო­ლო­გი­ურ და ფსი­ქო­ლო­გი­ურ ასაკს. ზრდას­რუ­ლი, მო­წი­ფუ­ლი, რე­ა­ლი­ზე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი არა­სო­დეს გა­მო­ხა­ტავს აგ­რე­სი­ას ისე­თი ფორ­მით, რო­მე­ლიც სა­ზი­ა­ნო იქ­ნე­ბა მის­თვის და გა­რე­სამ­ყა­როს­თვის.

ლალი ფა­ცია

სპე­ცი­ა­ლუ­რად "ამ­ბე­ბი.გე"-სთვის